Is er een gemene deler in de muziek? Ja zeker, in 80% van de alle teksten gaat het over de liefde. In al haar vormen en kleuren. ‘I love you’ en meer van die dingen komen vrijwel altijd voorbij. Soms gaat het over scheiding, afscheid, maar meestal over alle zaken die het leven mooi maken. Wie sommige titels letterlijk vertaalt vanuit het Engels zal zien dat die liefde ook fysiek wordt beschreven. ‘I want to make love to you’ gaat over meer dan bloemetjes en bijtjes, maar toch vinden hele volksstammen dit geen enkele reden om die liedjes niet luidkeels mee te zingen.
Ik denk dat men vaak de teksten niet zo snapt of zo, maar OK. Toch is het wel opmerkelijk dat onze soort in staat is om al zingend en kwelend onze liefde voor ‘die ander’ uitgebreid met anderen te delen. Of ons verdriet. Want wie zijn/haar liefde kwijt raakt gaat ook vaak zingen. En herkenning maakt succesvol. Dat zien we ook terug in de hitlijsten of Spotify-ranglijsten. Gaat het dan nooit ergens anders over? Tuurlijk wel, er zijn ook liedjes over steden, (Geef mij maar Amsterdam…) over het leven in gevangenissen (zie Johnny Cash..), het overleven of het delen van drankzucht (Jan Boezeroen). Vader Abraham had het over diens Smurfen, maar ook over dat kleine cafe aan de haven, om het over zijn ontuchtige teksten maar niet te hebben.
Sommige artiesten bezingen de blijheid van het zichzelf kunnen zijn, beschrijven oorlogen (99 Luftballons) of hun al dan niet tevreden zijn met hun huidskleur (Kermit de Kikker). Maar dat zijn in het grote aanbod van songs best de uitzonderingen. Het gaat dus veelal over de liefde. Mannen, vrouwen, over en weer, op en neer, telkens weer. En dat is al heel lang zo. En daarmee hebben we een gevoelig thema te pakken. We zingen het uit als we met die ander of de relatie bezig zijn, maar zwijgen over de sleur, het standaard patroon, het uitgeblust zijn. Dan komen we meer terecht in de wereld van de spot en cabaretiers.
(I don’t want to make love to you anymore….) Die liedjes komen vaak niet in de hitparade. Het moet immers niet te confronterend worden of te echt. Dan doen we er het zwijgen maar toe. In sommige culturen wil men dat zwijgen graag opleggen aan een ieder. Immers ontuchtige teksten zijn niet voor iedereen geschikt. Voor ons westerlingen werkt het echter nog steeds goed. Ben wel benieuwd, zijn er teksten of liederen waaraan jij als lezer van mijn verhalen een zekere herinnering aan hebt dan wel betekenis aan geeft?? Laat maar weten…. Intussen zing ik mij een weg….(I’m singing in the rain, singing in the rain, what a glorious feeling, I’m happy again….) Beelden: Archief/Internet
Altijdmijnmening 
Ik wil dat ze “I will return” van Springwater op mijn begrafenis spelen. 😎
LikeLike
Dat nummer ken ik niet…zal het eens opzoeken…
LikeGeliked door 1 persoon
Daar heb ik mooie herinneringen aan, al is het niet gezongen.
LikeLike
Dat op zich moet je dan blijven koesteren…
LikeGeliked door 1 persoon
Johnny Cash: ‘Hurt’ vind ik heel herkenbaar. ‘I shall be released ‘ van The Band. Nummers van Bob Dylan over tijdgeest en wereldproblematiek.
Met love songs heb ik niets!
LikeLike
Het was anders een prima insteek voor een aardig blogverhaal na wat onderzoek…:)
LikeGeliked door 1 persoon
Speciale herinneringen aan muziek+ meemaaksels heb ik niet veel, door elkaar genomen is het popmuziek → tienerjeugd en een beetje klassiek van school.
Een paar gevoelige zijn er wel en die koester ik ptivé.
LikeLike
Maar let maar op, ook toen al als jong meisje, de meeste nummers gingen over de liefde….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, eigenlijk meer over liefdesverdriet.
LikeLike
Dat kan ook heftig zijn….
LikeGeliked door 1 persoon
Over “de sleur, het standaard patroon, het uitgeblust zijn” wordt óók wel gezongen hoor, wel minder vaak natuurlijk. Ik herinner me Corry Brokken met “net als toen” bijvoorbeeld. Maak oke, dat gaat uiteindelijk toch ook over liefde. Het ultieme Nederlandstalige liefdeslied vind ik eigenlijk “voor haar”van Frans Halsema, waar ik net zo makkelijk “voor hem” van maak al zing ik nooit mee, dat wil ik niemand aandoen.
LikeLike
Corry Brokken (bijna vergeten intussen..) was wel een uitzondering….Wim Sonneveld had ook zo’n nummer (Lieveling) en uit wat oudere musicals ken ik ook nog wel wat nummers (Je bent niet mooi…) die dit onderwerp beschrijven…:)
LikeLike
Je bent niet mooi, je bent geen knappe vrouw, ja nagels zijn voortdurend in de rouw,…. ik hoor het ( door wie ook alweer) zingen, niet door Willy Alberti die het later ook zong.
LikeLike
Het was een nummer uit de Jantjes en is door diverse mensen gezongen.
LikeLike
O ja, nu je het zegt. Ik zat een beetje richting Willy Derby te denken maar dat is waarschijnlijk wel erg ver terug.
LikeLike
Nee, het zit in de hoek van de oer-musicals met een Amsterdams tintje…:)
LikeLike
Die ken ik niet zo, heb weinig met musicals.
LikeLike
Is gewoon cultuur. Maar ik moet er ook weinig van hebben…:)
LikeLike
Misschien die heel oude musicals, maar in de huidige , Nederlandse, musicals zijn de songs gewoon uur slecht.
LikeLike
Ooit was ik naar Soldaat van Oranje. Een geweldig schouwspel, met een draaiende tribune en zo meer. Heel onderhoudend, alleen jammer dat er in werd gezongen…
LikeLike
Waarschijnlijk ben ik de énige in Nederland die daar nog niet was, geen behoefte aan, ik heb het boek gelezen en de film gezien.
LikeLike
Ik was ooit ook heel erg tegen een bezoek aan die musical, maar van begin tot einde is het een adembenemend schouwspel. Alleen dat zingen, daar moet je dan even doorheen….:)
LikeLike
Ik ben er niet tegen hoor, het zal wel iets hebben als heel Nederland er gaat kijken, maar ik zie het niet zitten.
LikeLike
Je hoeft niet hoor……:)
LikeLike
Dat is een pak van m’n hart, was al bang dat je boos werd. ;-
LikeLike
Word ik zelden…:)
LikeLike
Ik ook niet, is tijdverspilling.
LikeLike
Soms ook wel eens nuttig…..:)
LikeLike
Muziek is belangrijk voor iedereen en telkens weer op individuele wijze. Kan een betoverende werking hebben op de luisteraar. Voor mij kan een compositie in elk geval mij in bezit nemen en mijn gevoelens dragen. Het vreemde was dat ik toentertijd (puber) haast nooit de teksten trachtte te begrijpen. Ik liet me meevoeren door al het andere wat muziek me bood, dus een al teveel ‘love-love-love’ stoorde me niet. Tegenwoordig hebben teksten ietwat meer toegang tot mij, maar zonder ze te trachten te doorgronden. Hou het simpel en geniet!
LikeLike
Sommige nummers pakken je meteen, anderen waaien voorbij als bladeren in de herfstwind.
LikeLike