Ja kijk, als je het schopt tot een schilder naar wiens naam een straat is benoemd in onze op zich zo fraaie stad moet je wel iets betekend hebben. Daarnaast is er een eigen museum voor de man in een andere stad te vinden en ziet men hem in kringen van kunstkenners als een schilder met een ‘stevige touch’. Nou dat klopt.
Maar eerst moesten we nog even naar binnen voor die aparte expositie binnen het in het vorige blogje beschreven Rijksmuseum. En dat was nog wel een dingetje want men had ons bij de reservering voor toegang tot die gastexpositie een tijdframe toebedeeld van pakweg een kwartier om ons op tijd te melden. Gek genoeg hadden wij zelf dat frame vertaald als zijnde geldig voor dat Rijksmuseum als geheel. Dus deden we eerst de in het vorige blog beschreven zalen en meldden ons toen met de aparte toegangsticket bij de ingang van die Frans Hals-expositie. Nou dat werd een reprimande. Niet te streng maar we waren wel te laat. Na wat uitleg en excuses mochten we alsnog naar binnen.
Niet dat het daarna veel uitmaakte want die speciale expositie was weliswaar heel interessant en fraai, er waren ook zoveel bezoekers binnen dat je vrijwel geen enkel schilderij voor jezelf had om nou eens lekker te bekijken. Met name bejaard uitziende bezoekers (wat zijn wij dan nog jong…) deden hun best om zo lang mogelijk voor elk kunstwerk van de vrolijke Frans te blijven staan en elke kwaststreek uitgebreid te bewonderen en door te spreken met andere mensen uit de groep waartoe men behoorde. Dat er nog vier of vijf rijen dik mensen achter ze stonden…? Jammer dan… Dus liepen wij toch in een wat hoger tempo dan van te voren bedacht langs al die Halskunst.
Op enig moment was het zelfs zo druk dat mensen als haringen in een ton half verdwaasd in een ruimte stonden met kennelijk nog interessantere kunstwerken van de man met de straat en het museum op zijn naam. Wij vluchtten. In dit soort groepen wil je niet verkeren. Althans ik niet…Tegen de stroom in liepen we naar de uitgang van de expositie. Eigenlijk jammer, want deze expositie was nu net waarvoor we eigenlijk kwamen. Vrolijke lieden op het doek, mensen die je bijna levensecht aankijken vanuit het verre verleden, groepen, duo’s, mannen en vrouwen. Soms met botte koppen, dan weer verfijnd. Frans Hals was een groot kunstenaar. Buiten kijf. Maar ik ga nog eens terug om alles wat meer op het gemak te kunnen bekijken. Heel vroeg wellicht….Want dit was toch best een beetje teleurstellend. Zeker als je nog een reprimande krijgt ook….:) (Beelden: Prive)
Altijdmijnmening 
Een tijdsslot van een kwartier? Dat is te kort. Daar begin ik niet aan. Wij wonen niet in een stad, we moeten toch een eindje rijden en je weet niet wat onderweg allemaal gaande kan zijn.
Natuurlijk kan je dan in zo’n grote groep terecht komen. Wel jammer, want dan is vluchten de enige optie.
En dat merkten we ook al bij die groepen, dat ze alle penseelstreken gaan bestuderen, de techniek dus.
Ik hou meer van de emotie die een bepaald werk oproept en daarvoor moet ik er niet met mijn neus tegen staan.
LikeLike
Geldt voor mij ook. Ik loop vaak relatief snel door zo’n expositie heen en heb dan toch alles gezien….In gezelschap is het wel vaak een kwestie van uitleggen dat ik niet asociaal ben dan maar gewoon anders kijk…
LikeLike
Eens met beiden.
Over de enorme toeloop hoorde ik vaker, gunstig voor het museum maar het zal andere mensen tegenhouden.
Jammer maar er zijn andere plaatsen waar je Hals kan bekijken. Haarlem bijvoorbeeld.
LikeGeliked door 1 persoon
I know, maar dit keer was het lekker dichtbij….:)
LikeLike
Ik houd niet van drukte in musea. Die tijdsloten trekken me ook niet aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind dat laatste ook niks….maar men zal er wel een logistieke reden voor hebben…
LikeGeliked door 1 persoon
Precies zoals ik in het vorige log al zei, belachelijk dat ze om 5 uur de tent dicht gooien als er zóveel belangstelling voor is dat niemand nog kan kan zien waar ze voor kwamen. Mij gaan ze er nooit meer zien. Ik kom Frans Hals, waar ook hier een straat naar vernoemd is, wel eens ergens anders tegen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, ik herken dit nog wel van eerdere bezoeken aan andere musea. Maar zeker ook van het Van Gogh-Museum waar mensen ook dik voor in de rij staan. Ik ga er met een sneltreinvaartje doorheen. Wat dat betreft vond ik het Hermitage-museum altijd plezieriger…veel ruimte, goede doorstroming en dan kon je veel werken echt even op je gemakje tot je nemen…
LikeLike
Ik kwam , behalve het Rijks, eigenlijk nog nooit ergens drukte tegen.
LikeLike
Wij wel maar dat was soms niet eens zo storend als er binnen een aardige doorloop was….
LikeLike
Duidelijk. Ik sla dus over. Het is misschien voorbehouden aan het Rijksmuseum want paar jaar terug beleefden we er ook al zo’n zeperd.
LikeLike
De wetenschap dat het binnen daar altijd zo druk is (los van de rijen buiten) maakte ook dat ik er al die jaren in een boog omheen bleef lopen…
LikeLike