Dat woord en begrip uit de kop boven dit blogverhaal slaat zeer zeker op hoe ik karaktertechnisch in elkaar steek. Ik ben redelijk trouw, dus loyaal en houd daardoor ook vast aan bepaalde principes. Mensen die goed (of lief) voor me zijn mogen rekenen op mijn steun in lastige tijden of de bekende knuffel. Maar ik val ze ook niet af of aan. Dat is een karaktereigenschap die me veelal het nodige bracht maar me soms ook aardig de bol deed stoten. Immers, veel bedrijven en mensen zijn niet zo van de loyaliteit. Die zoeken de randen op, lopen geld achterna of lieden die mooie(re) verhalen vertellen waardoor de volgers zonder principes het eigen gewin meteen zien. Loyaliteit is overigens niet dat je dom en onnadenkend door het leven gaat. Je kiest voor een positie en voelt je ook ergens senang bij.
Dat kan zijn in een menselijke relatie, vriendschap, maar ook werkkring. Wie mij kent weet wat ik bedoel. Zelfs mensen die me in het verleden hebben gekwetst kan ik soms nog wel eens naar waarde schatten. Mits ze niet over een bepaalde streep van wat nog acceptabel was of is, heen zijn getrokken. Dan word ik als Meninggever getergd en blijf die man/vrouw veroordelen tot op het bot. Veel meegemaakt en dus een grote afvalput vol van dat soort lieden. Messen in de rug kreeg ik genoeg om van die afvalput geen spijt te hebben. Maar zij die me beetpakten en meesleepten naar fraaie avonturen, nieuwe uitdagingen of mooie en warme genegenheid kunnen rekenen op die oude Steenbok die zijn bewondering dan niet onder stoelen of banken steekt. Onlangs zag ik weer wat mensen die loyaal waren aan hun eigen bankrekening en overstapten van het ene naar het ander bedrijf. Alle zaken die zij voorheen hadden uitgedragen waren ineens niets meer waard. Ik kan daar slecht tegen. Ben nog steeds trouw aan het automerk waaraan ik zoveel te danken heb of had maar waar ik bij de bedrijven die er mee te maken hadden de bol soms fiks stootte. Wellicht ben ik op dat punt wel een dromer, maar voor mij voelt dat goed. Zo ook bij mensen uit de vriendenkring. Of in de familie. Niet dat die laatste nu nog zo groot is, maar die enkeling die er nog is kan op mijn aandacht rekenen. Zij die dat omgekeerd nooit op kunnen brengen veeg ik naar dat eerder genoemde afvalputje. Het is niet anders… En jij, waarde lezer van mijn betoog, hoe zit jij in elkaar? Laat maar even weten. Ik ben benieuwd of ik de enige ben die vasthoudt aan principes en of ik daarin naief ben of toch nog aardig realistisch. (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
In de ogen van velen zal ik ook wel naief zijn. Ik sta voor iedereen open, maar bepaal zelf mijn grenzen. Vergevingsgezind ben ik ook, maar sommige mensen laat ik liever waar ze zijn. Messen heb ik genoeg in mijn rug gehad, maar ik kijk niet achterom en ga verder met mijn leven zonder die lui.
LikeGeliked door 1 persoon
Vergeven is nog iets anders dan vergeten. En de messen in de rug ben ik niet vergeten. Dat helpt niet bij het vergeven….
LikeGeliked door 2 people
Loyaal zijn is mooi, tot op zekere hoogte. Blinde volgzaamheid bewonder ik niet.
Iemand blijkt minder mooi/goed te zijn dan aanvankelijk leek, een instantie, politicus, bedrijf, partij, noem maar op.
Andersom kan ook.
Dan kan loyaliteit een sta-in-de-weg zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik merkte zelf dat het een dubbel gevoel is. Loyaliteit komt vaak van een kant. En dat is dan vaak weer geen win/win-situatie. Maar ik ben blij dat ik zelf niet van de verraderlijke kant ben geworden ook al waren de omstandigheden er vaak wel naar…
LikeLike
Is het ook niet een beetje de tijdsgeest? Ik heb tot sluiting van het bedrijf (waar ik toen 20 jaar werkte) bij hetzelfde bedrijf gewerkt. Mocht het nog langer bestaan hebben, ik was er nooit weggegaan. Nu wordt er om de paar jaar (of nog korter zelfs) van job veranderd als er ergens anders een paar euro meer kan verdiend worden. Jonge mensen vinden dat blijkbaar maar normaal. Ze denken er niet aan dat het bedrijf in hen heeft geïnvesteerd en daar misschien wel wat loyaliteit voor terug mag krijgen. Waarmee ik niet wil zeggen dat je voor eeuwig en altijd daar moet blijven. Als je je kan verbeteren moet je dat zeker doen, maar om de haverklap wisselen van werkgever geeft mij persoonlijk geen goede indruk van iemand.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik werkte op managementniveau veelal niet veel langer dan 10-13 jaar bij een bedrijf. Dan komen veelal de veranderingen, nieuwe hogere managementlagen, verhuizingen of fusies. Hoe loyaal ik ook ben, soms zijn er omstandigheden die maken dat je dan moet besluiten een deurtje verderop te gaan. Ik beschreef dat al eens een paar jaar terug. Spijt heb je soms, vaak niet. Want verder op een doodlopende weg is ook niets. Toen ik voor mijzelf begon, en dat aardig volhield tot ik mij op aanraden van de kinderen zelf met pensioen stuurde had ik heel fijne en leerzame jaren extra beleefd. En was ik aan niemand verantwoording schuldig. Wellicht is dat me nog het meest bevallen. Maar dat is uiteraard meer een andere karaktertrek die ik ook als eens beschreef hier…:)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben na sluiting van het bedrijf ook op mezelf begonnen. Heerlijk om je eigen baas te zijn maar toch ook altijd wel spannend omdat je als freelancer nooit weet of je voldoende opdrachten zal hebben. Gelukkig was dat altijd wel het geval, maar heb er toch ook op mijn 62ste de stekker uitgetrokken. Genoeg is genoeg.
LikeLike
IK ging nog wat jaartjes langer door. Maar ik vond zelfs het gevecht om opdrachten binnen halen en soms dingen doen die ik daarvoor nooit had gedaan, geweldig. Want ik kon er mijn ei goed in kwijt en als er vlot betaald werd gaf dat een extra voldoening….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste klopt helemaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Enige loyaliteit is me niet vreemd denk ik, en principes hebben vind ik ook niet verkeerd al vind ik niet dat je bij anderen je eigen principes af mag dwingen.
Maar meestal bepaalt het gebrek aan loyaliteit/principes wél een gebrek aan diepte in relaties wat mij betreft.
LikeLike
Zelf dwing ik ze niet af, maar vraag wel om ze te respecteren. Maar mijn principes hangen ook aan die loyaliteit. En daarom kan ik nu bogen op een trouwen en relatief oude vriendenkring…en zijn de banden met de weinige familie ook redelijk goed…Dat zie ik wel eens anders…:)
LikeLike
Ja zo hoort het ook, anders werkt het helemaal niet.
LikeLike
LOYALITEIT
Een benijdenswaardige eigenschap. Knap wanneer je dat in voor- en tegenspoed kan realiseren/hanteren. Maar opgepast, er lopen vreemde schuinsmarcheerders rond. Vooral wanneer belangen van derden in het spel zijn, gaat de trouwe loyale verhouding teloor. Ik heb gemerkt dat wanneer principes gaan meetellen, mensen verharden. Onbegrijpelijke situatieschetsen en niet te benijden standpunten zijn dan aan de orde.
Loyaliteit, ja oprechte loyaliteit is het haast blindelings tegemoetkomen naar een ander. Echter bedachtzaamheid is raadzaam. “Wie goed doet, die goed ontmoet” is een mooie maar gevaarlijke en onzorgvuldige formule, heb ik geconstateerd.
Loyaliteit komt meer voort uit een gevoel van sympathie, verweven met het elkaar ‘kennen’.
“In moeilijke tijden leer je jouw vrienden kennen”.
LikeLike
Mijn loyaliteit baseert op kennis, ervaring en het principe dat afspraak afspraak is en je verwacht dat dit tweezijdig functioneert. Dat blijkt veelal tegen te vallen in het bedrijfsleven. Maar ook in vriendschappen (..) heb ik akelige situaties meegemaakt die best confronterend waren. Al die ervaringen maakten dat ik nu vrij principieel in het leven sta en zeker weet dat als men iets van mij wil er echt iets van trouw en loyaliteit tegenover moet staan. Trouw ben ik aan hen die dat verdienen…..
LikeLike
Door schade (en schande?) wijzer geworden, meninggever!
“Zo het u niet is gegeven, kunt u niet vergeven”, is mijn overtuiging.
Om te vergeven, dient men dit kenbaar te maken middels excuses, is wederom mijn overtuiging. Anders werkt het niet, en is men niet in staat vergeving te ontvangen en wordt de vergevingsgezinde niet als dusdanig erkent!
LikeGeliked door 1 persoon
In de gevallen waarover ik het heb is excuus maken niet voldoende….:)
LikeLike
Ik ben loyaal aan mijn werkgever en wil graag mijn salaris echt verdienen door me in te spannen. Toch heeft ieder mens, denk ik, een harde, egocentrische kant die hem op cruciale momenten voor zichzelf doet kiezen. In dat opzicht is loyaliteit een betrekkelijk iets.
LikeLike
Dat laatste is zeker zo. En dus maak ik zelfs een onderscheid in het soort messen dat me in rug werd gestoken door de jaren heen. Soms heb ik zelfs wel begrip voor de daders omdat ze meenden vanuit hun eigen principes en overtuiging te moeten handelen. Al doende leert men Maar vergeven is nog wel een andere kwestie in alle gevallen…
LikeGeliked door 2 people
…..”Maar vergeven is nog wel een andere kwestie in alle gevallen”….
.
Precies meninggever! Zeker als anderen (derden) jou ertoe willen aanzetten en dwingen om het voorval maar met die ander te vergeven of bij te leggen! Dan is de oprechtheid erg, erg ver te zoeken! Daarvoor heb je ook enigszins kennis van zaken nodig van waarom de te vergeven daad/persoon zo in de fout is gegaan …… Dit houdt indat je je eerst moet verdiepen in deze materie……. en DAT weiger ik vandaag de dag! Rede, dáár draait het om. Iemand een loer draaien ………bah-bah.
Ik hoop voor jou, meninggever dat je niet herkent wat hierboven staat.
.
LikeLike
Daar waar mensen argumenten hebben die steek houden snap ik het nog wel. Maar als ze zelf niet deug(d)en is het snel klaar met de vergevingsgezindheid…
LikeLike