Tussen alle tegenwoordig in het Verenigd Koninkrijk gebouwde wagens die veelal komen uit de koker of qua budget gevulde portemonnee van buitenlandse merken, steekt Morgan nog steeds een beetje af. Britser zal of kan het bijna niet worden. Een merk dat in al haar tradities overeind weet te blijven en een bepaalde liefhebbersgroep met (te)veel geld weet te bedienen. En dat doet men met wagens die er bijna nog net zo uit zien als die types van 50 jaar geleden of zo. Gebouwd door vaklieden, in een paar loodsen in het Britse Malvern Link, die trots zijn op hun handwerk en zich niet laten opjutten door te behalen doelstellingen.
De fabriek genaamd naar de oprichter die al in 1909 besloot zelfstandig auto’s te bouwen. Eerst uitsluitend driewielers met de motor voorin. Spartaanser dan dat kon bijna niet, maar met de latere vierwielers als de 4/4 bewees Morgan dat dit wel kon. Motorisch baseerde men toen op Ford en Standard, de auto’s verder voorzien van een apart en vaak houten constructie en de luxe van een boerenkar. Maar ja, indertijd was je in een Morgan veelal rijk, jong en op zoek naar sensatie. Na de Tweede Wereldoorlog herstartte men de productie weer en deed veel zoals men het altijd had gedaan, zij het met wat ‘moderner’ en krachtiger motoren.
De koplampen werden nu in de nog steeds losstaande spatschermen gebouwd, wat later een van de kenmerken bij Morgan zou zijn en blijven. Naast tweezitters leverde het bedrijf op bestelling ook vierzitters, leuk voor als de jonge god en zijn prinses die ooit kozen voor toeren in een vlotte sportwagen ook hun kroost wilden vervoeren. Met de kap open zullen die vanzelf met het virus van Morgan zijn besmet dan wel voor altijd genezen. Hoewel men altijd vast bleef houden aan die aloude constructies die met de jaren duurder werden, zocht men wel meer vermogen in die vlotte lage wagens en zo gingen de Plus4 al de weg op met dikke 2 liters van Rover of zelfs een V8 blok uit dezelfde bron.
Dan had die klassieke sportwagen ineens 184pk ter beschikking en was de 200km/u in zicht. En zo ging het maar door. Morgan kwam een aantal jaren geleden ineens weer uit met die bijzondere driewielers, open en voor de ware liefhebbers, maar wel ook met motoren die voldeden aan de hedendaagse normen voor uitstoot en zo meer. Gelukkig zijn de Britten nog niet zover dat ze al denken aan elektrische versies van die heerlijke sportwagens. Het zou veel afdoen aan het imago van het merk. Dus blijven die Morgans nog wel even knorrend door het Britse landschap scheren, langs die heerlijke wegen met hun aan elkaar geknopte heggen. Het eigenlijke thuiscircuit voor hen die daarvan echt kunnen genieten, zonder schuldgevoel aangepraat door een stel criticasters die zelf het liefst op de fiets rondjes rijden om de kerk. Nee, Morgan is voor diegene die daaraan compleet maling heeft. En het kapitaal om desnoods een circuit af te huren voor dat ultieme genot…scheuren in een open wagen van een meer dan eeuw oud merk…Voor wie dat in ons land wil….jawel, ook hier te koop. Via Louman Exclusive… (Beelden: Archief/Internet)
Altijdmijnmening 
Ik ben niet van plan om zo ene te kopen. Ik blijf bij mijn Opel.
LikeLike
Gezien de praktische invulling die jij geeft aan jouw auto’s is een Morgan een slechte keuze. Al blijven die Britse wagens wel hun waarde behouden….ook altijd leuk..
LikeGeliked door 1 persoon
Het allermooiste aan een Morgan vind ik het geluid als hij wordt gestart.
LikeLike
Absoluut! Geluid is de helft van het plezier dat je krijgt door er in te rijden…:)
LikeLike
Vreemd die herhaalde haat voor electrokarren. De hedendaagse elektrische racewagens rijden harder, langer en goedkoper dan de F1-bolides.
Jouw liefde voor authentieke automerken is zonder die herhaalde haar mooier te beschrijven. Maar jouw blogposts zijn zonder ook veel plezieriger te lezen.
Stille groet,
LikeLike
Je leest verkeerd. Ik vind een elektrische auto een prima ding voor in de stad en als dat uitstoot en geluid vermindert in die stedelijke gebieden moeten we dat niet nalaten om ze daar te gebruiken. Maar ik haat zelden mensen, dingen of wat ook. Behalve als ze drammerig doen en niet weten waar ze het over hebben. Een elektrische auto is geen volwaardige deelnemer aan het wegverkeer. De actieradius (zeker in de winter) is te klein voor normaal gebruik, de emoties van autorijden hangen ook samen met het merkspecifieke geluid, interieur, of wat ook. Een vervoermiddel kent weinig emoties, een auto met karakter door afkomst of bouwaard des te meer. Ik lees juist nu de encyclopedie van alle auto’s ter wereld die nu al op de markt zijn of dit jaar komen. Grootste aandeel elektrische wagens komt uit China. Waar men om ze op de weg te houden 50 nieuwe kolencentrales gaat bouwen om al die stroom op te wekken. Tel uit je milieu/klimaatwinst. Dat die EV’s goed presteren als je er mee rijdt, het zal zo zijn. Maar je blijft zitten met de gewichten (twee keer zo zwaar als een normale auto) en de prijzen (twee keer zo duur als een normale auto) en dan die praktische bruikbaarheid. Ooit zei Jan Schaeffer (PvdA) dat je ‘in gelul alleen niet kunt wonen’. En ik maak daar dan van ‘in geouwehoer valt niet te rijden’. Pas als in de A-klasse van de markt voor particulieren wagens verschijnen die betaalbaar, praktisch en technisch goed en meteen maken dat we er massaal in kunnen overstappen zal ik heel positieve verhalen schrijven over die wagens. Tot dan blijft het feit dat nog geen 5% van de markt nu kiest voor een EV en 95% nog niet. Realisme….toch iets anders dan afkeer of haat…. Daarbij, zij die vrij van zonden zijn werpen op dat punt de eerste steen??
LikeLike
Qua belijning zeker een prachtige auto, niets voor mij natuurlijk. Ik zou er geld niet voor hebben en dan nog, wat moet ik met een sportauto.
LikeLike
Om het over de in/uitstap maar niet eens te hebben….:)
LikeLike
Ik wil hem wel ruilen voor mijn fiets.
LikeLike
Moet het wel een beetje bijzondere fiets zijn hoor….ander gaat dat denk ik niet echt lukken…:)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het heerlijke excentrieke wagens, vooral de driewielers vind ik gewoon prachtig! zou er graag 1tje willen hebben maar ja ik mag van mijn vrouw maar 2 auto’s hebben… en o ja ik heb het geld er ook niet voor. Ik hou erg van dat spartaanse, dat gevoel dat je een machine aan het bedienen bent samen met de snelheids beleving, het hoeft niet hard te gaan maar moet wel dat gevoel hebben. gelukkig hebben de eend en de Dyane het ook ( die ik allebei heb) Elektrisch? ach dat is leuk en betaalbaar voor de kantoor yuppen. Ik hou me nog steeds aan de mechanische regel dat als je niks meer hoort je dan zorgen moet gaan maken…
LikeLike
Je moet houden van het Spartaanse wat die Britse sportwagens toch in zich hadden en hebben. Ik heb de ervaringen opgedaan in een MG-B en een Triumph Spitfire. Waren niet meteen de meest comfortabele wagens uit mijn logboek, maar ach…goed geschikt voor het doel…Een Eend zet ik toch op een heel ander niveau. De keren dat ik daarin reed kreeg ik toch meer het gevoel van een overdekte scooter of zo…:)
LikeLike