De Italiaanse sportwagenindustrie kent een paar aansprekende merken, waarvan ik al een tweetal hier de revue liet passeren, maar dat derde merk, Maserati mankeert nog.
Nou dat is nu voorbij. Want Maserati heeft van die drie de langste geschiedenis. Al in 1926 werd de eerste racewagen voor het merk op de wielen gezet. De naam van het bedrijf afkomstig van vier broers die hun familienaam aan het bedrijf verbonden. Maar de familie raakte op enig moment de controle over de eigen onderneming al snel kwijt. Nieuwe eigenaren werden de baas en het bedrijf ging net als op een woeste zee op en neer in soms heel lastige omstandigheden. Daarbij niet vergetende dat er mooie wagens moesten worden gebouwd. Zoals de A6 uit 1946 of de 3500 uit 1958 waarvan er maar liefst zo’n 2000 werden gebouwd. Kreeg je een erg fraaie sportwagen voor de deur met een 6 cilinder voorin van 3.5 liter inhoud en een topsnelheid van dik 220km/u. Zowel met dichte als open kap te bestellen.
Minder geslaagd vond ik zelf de 5000GT, die weliswaar werd aangeschaft door de toenmalige Sjah van Perzie, maar gewoon niet zo fraai was van lijn. Een V8 van 5 liter inhoud zorgde anno 1959 nog wel voor een top van 250km/u. Er werden er slechts 32 van gebouwd gedurende de zes jaren dat hij ‘in productie’ was. Uit 1964 stamt een auto die nu nog steeds, zij het onder een andere naam en met een koets die past bij de 21e eeuw, wordt gemaakt, de Quattroporte. Altijd met een V8, ruimte voor 4 of 5 personen, die in weelde van de prestaties konden genieten. Want deze sedan was een der snelste uit de geschiedenis en haalde dik 300km/u.
Bedenk maar dat de gemiddelde familievader in zijn Opel al blij was met 100km/u toen. Tuurlijk, die klassieke auto was geen sportwagen, maar je reed er wel de meeste Porsches of Ferrari’s mee zoek. De techniek typisch Italiaans ingewikkeld en soms kwetsbaar, maar o jee, wat een vermogen. Latere bekende Maserati’s waren de Ghibli uiit 1966, de Indy, Bora (nee, niet die VW maar het origineel..) en Merak. Wagens die stuk voor stuk staaltjes techniek en ontwerp-verfijning lieten zien, maar het grote publiek niet bereikten.
Intussen behoorde Maserati toe aan Citroen en bracht men voor dat merk o.a. de XM op de markt. Een Citroen met een Maserati-motor. Geen vlees of vis, maar wel een aansprekend type voor liefhebbers natuurlijk waar zelfs Johan Cruyff nog eens in rondreed. In de jaren zeventig modderde men wat verder met een nieuwe variant op het Quattroporte-thema. Loeisnelle sedans met een prachtig brullende V8 onder de motorkap. Wie zo’n wagen kocht zat meteen in het topsegment en kon Mercedes/Jaguarrijders scheel laten kijken van jaloezie. Een volgende stap was de wat compacter Biturbo waarbij de motor kleiner werd gehouden maar het vermogen op peil door er twee turbo’s op te monteren.
En jawel, boven de 200km/u kwam die wagen nog een beetje meer op gang dan het uiterlijk deed vermoeden. Anno 2021 biedt het luxe sportwagenmerk nog steeds een aardige serie auto’s uit het topsegment aan. Zoals de MC20 met 630pk sterke V6 twinturbomotor die in onder de drie seconden naar 100km/u katapulteert en een top kent van 325km/u. Niet bedoeld voor dat groenlinkse drempelparadijs wat Nederland intussen is, meer voor de rijken der aarde die je veelal toch in heet Midden- of Verre-Oosten moet zoeken. Exclusief zijn en blijven ook de Ghibli en de uiterst fraaie actuele Quattroporte. Voor SUV-liefhebbers (en die zijn er steeds meer) biedt men de Levante aan. Krijg je ook maar liefst 580pk, vierwielaandrijving en een automatische acht-versnellingsbak. Kom je daarmee voorrijden zal men wellicht denken dat je een ‘bijzonder’ mens bent, maar ook dat je smaak bezit en veel geld. En daar is het de doelgroep maar ook de fabrikant vast om te doen. (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Indrukwekkend. Toch prefereerden we een Opel. ☻
LikeGeliked door 1 persoon
Was ook verstandiger…:)
LikeGeliked door 1 persoon
Voor ons heel zeker. 🙂
LikeLike
Snap ik goed…:) De enige twee sportwagens die ik me uit de jeugd herinner waren een Porsche 356 die mijn vader had gerepareerd en een MG B die mijn leasepa voorzag van een nieuwe motor. In beiden een proefrit meegemaakt en dat waren bijzonder evenementen.
LikeLike
Prachtige auto. Eigenlijk zie je hem veel te weinig rijden.
LikeGeliked door 1 persoon
De prijzen zijn daar vast de oorzaak van…
LikeLike
Voor verscheidene vakanties in het Noorden van Italie heb ik meegereden naar en in een auto.
Wat mij bij is gebleven zijn de gebrekkige straten en wegen in Noord-Italie.
Waarom de snelheid dan zo belangrijk is bij dit derde Italiaanse automerk begrijp ik niet.
Zo’n zelfde verbazing heb ik bij autoraces. Ik hoor en lees vooral dat inhalen onmogelijk is.
(Vreemd genoeg lees ik dan weer wel dat de snelheid, topsnelheid en sprintsnelheid van elektrisch aangedreven personen- en raceauto’s vele malen hoger ligt. Maar ook hier is bij het racen inhalen moeilijk tot onmogelijk. En is de toestand van de straten en autowegen een belemmerende factor.)
Al met al zijn er in Italie of Europa geen straten of wegen waar vol gas gereden kan worden.
De recordpogingen op zou- en ijsvlakten geven wel aan dat er een gigantische ontwikkeling heeft plaats gevonden vanaf de eerste automobielen tot nu.
Ik heb dan ook heel veel respect voor de pioniers, wetenschappers en ondernemers die steeds hun vizier richten op een ogenschijnlijk onbereikbare toekomst.
De nazaten van de familie Maserati mogen in mijn ogen dan ook beretrots zijn op hun familienaam!
PS: mooi stuk geschiedschrijving!
Vriendelijke groet,
LikeLike
Ik ben er een paar maal geweest, reed ooit de MIlle Miglia-route. Prachtige Autostrada’s gezien waar ook aardig werd geblazen. Zelfde geldt voor andere Europese landen waar wij als Nederlanders met onze elektrische Dinky Toys worden uitgelachen. Overigens valt mij altijd weer op dat leaserijders in hun door de baas ter beschikking gestelde milieuvriendelijke Tesla’s (..) het liefst in de linkerbaan anderen opduwen en aan de kant wringen. Kortom, elektrische auto’s worden ook benut om stevig mee door te rijden. Of dat nou zo goed is voor het milieu? Wat de autoraces betreft, er zijn zeker circuits waar inhalen relatief simpel is. Maar er zijn er ook waar dat inhalen (behalve op de rechte stukken..) lastiger is. Zelf heb ik ervaring opgedaan op Zandvoort en het circuit bij Budapest en dan is inhalen inderdaad voor de mensen met een heel groot hart. Het zal duidelijk zijn dat ik geniet van snelheidssporten. Waarbij moet worden opgemerkt dat de Formule 1 wordt gereden met hybride-racewagens die deels hun energie ontlenen aan keurige elektromotoren. Vermoedelijk is dat de meest praktische oplossing voor het toekomstige wegverkeer. Omdat daarmee de actieradius dik het dubbele wordt van wat een puur elektrische auto kan afleggen. En reken maar dat alle serieuze fabrikanten bezig zijn met al die ontwikkelingen.
LikeLike
Mocht ik de jackpot winnen kan ik altijd nog even jouw informatie uitspellen, op dit moment kén ik de naam en die genoeg om te weten”dat gaat ‘m niet worden als Suus het op zou geven”.
LikeLike
IK zou het doen, maar ik zou voor jou dan wel de Quattroporte aanbevelen omdat de instap daarvan toch een stuk handiger is dan bij die lage sportwagens…:)
LikeLike
Goede tip al mis ik zo’n luxe wagen eigenlijk niet hoor, ik weet wel een betere bestemming voor grote bedragen. 😉
LikeLike
De ellende is niet alleen de aanschafprijs, maar ook het onderhoud. Bij veel van die dure wagens kost een beetje ‘grote beurt’ net zoveel als de aanschafprijs van een stevige tweedehands gezinsauto…:)
LikeLike
Daar zie ik me niet vlug mee rijden. Veel te duur en zinloos in een omgeving waar je pas 30 of 50 km per uur mag rijden.
LikeLike
In een land waar verkeersdrempels en rotondes het rijplezier danig verstoren is een auto als deze niet echt geschikt…
LikeGeliked door 1 persoon