Toen ze de donkere nacht op die heuvel hadden doorgebracht zonder echte incidenten, maakte Ridder Rogier zich op voor een volgend gevecht met de bende van Bart Boverie.
Zijn verkenners, mensen die hij had aangewezen (..) om te zien waar de bende zich in het bos ophield, meldden hem dat Boverie zijn mannen had gegroepeerd en naar het oosten was weggetrokken. Ridder Rogier wilde nu eens en voor altijd een einde maken aan de overvallen en bedreigingen door die bende en met name de aanrandingen van al dan niet edele dames in de door hem bestuurde bossen. Dus gaf hij zijn mannen opdracht om weer in gevechtsformatie voorwaarts te gaan. Heuvels af, dwars door het woud van Rozendael en Kleef richting Cranenburgh waar hij de bende vermoedde. Na een dagmars kwamen ze aan bij de open vlakten voor de grote rivier daar en zochten ze aan de rand van het woud de horizon af of ze mogelijk de mannen van Boverie konden zien bewegen. En dat was zo. Niet ver van de oevers van de rivier zagen ze kleine gestalten die bezig waren met een vlot om zo het water over te steken richting vermeende veiligheid. Ridder Rogier gaf zijn mannen opdracht om zo snel als mogelijk was ook die kant op te rukken en de wapens gereed te houden. Maar Boverie had hen in de gaten en legde een verdedigingslinie aan bij de oever van de rivier. Zijn mannen verschansten zich in het struikgewas en wachtten het kleine leger van Ridder Rogier daar op. Maar die kreeg nu met zijn ervaring in dit soort gevechten toch al snel een tactisch overwicht. Zijn in de breedte opererende mannen kwamen nu op Boverie en zijn troep af en beletten diens eventuele aftocht over land. Alleen de rivier was nu de vluchtoptie voor de schavuiten van deze bendeleider, en die rivier stroomde zo snel dat zwemmen geen optie was. Van links en rechts sloten de mannen van Rogier Brandewijn de verdedigingslinie van Boverie in en Ridder Rogier ging in het midden recht op zijn doel af. Ondanks zijn eerder opgelopen verwondingen was hij vastbesloten, er kwam hier en nu een einde aan de terreur van deze bandieten. Maar de in-slechte Boverie gaf zich niet zo maar over. Een regen van pijlen daalde op de troepen van Ridder Rogier neer, en de eerste mannen van zijn groep vielen. Daarna deed Boverie een uitval om zo een uitweg te forceren. Maar dat was geen optie voor onze ridder, hij en zijn mannen maaiden met hun zwaarden en speren en doodden of verwonden de meeste schavuiten van de slechtste soort zodat alleen Boverie en een paar getrouwen over bleven. Ridder Rogier stapte van zijn paard, nam zijn zwaard stevig ter hand en ging de confrontatie aan. Een intens en bloedig gevecht ontstond. Boverie was een taaie tegenstander en was in staat om onze ridder flink wat sneden en blauwe plekken toe te brengen, maar verloor zelf op enig moment zijn hand en een oor. Toch vocht hij met de moed der wanhoop door. Tot hij met een gerichte steek in het hart werd overwonnen. Daarna gaven de paar boeven uit zijn troep het op en werden gevangen genomen. Omdat ze van de slechtste soort waren geweest maakte Ridder Rogier korte metten met ze. Zijn mannen hingen de meesten op aan de paar bomen die het landschap aan de rivier bood en ze in het zicht brachten van de dorpelingen aan de overkant van de rivier. Cranenburgh zou nooit meer toevluchtsoord zijn voor mensen als Boverie en zijn mannen. Toen ze terugreisden naar het eigen kasteel hoorden ze de weduwen en kinderen van de bandieten wenen. Maar dat deerde Ridder Rogier niet. Die dacht aan wat hem thuis wachtte…… De de paar kerels die hij als gevangenen mee zou nemen waren bedoeld als een soort wraakoefening voor thuis zodat de dame in kwestie kon zien hoeveel hij voor haar over had gehad.
Altijdmijnmening 
O néé hé, moeten we nu ook nog onze excuses aan gaan bieden voor de wreedheden van Ridder Brandewijn! 😉
LikeLike
Nee hoor, hij ging omwille van de eer ener dame achter het boeventuig aan dat indertijd het oosten van NL onveilig maakte….
LikeLike
Pak van m’n hart al is om je eer te redden een zooitje ongeregeld ophangen misschien toch niet heel eervol. 😉
LikeLike
Hij hing er een stel op als voorbeeld voor de mensen die hen onderdak verschaften. De rest gaat mee als gevangene en worden thuis berecht…Maar ja, zachte handen maken stinkende wonden en daar hield men niet zo van in die donkere jaren voor de Middeleeuwen…
LikeLike
Tja, wat uit het Oosten komt is vaak boeventuig!
Maar dat levert wel de mooiste romantische vertellingen op.
En op de Nederlandse koene ridders kunnen we alleen maar trots zijn.
Nostalgische groet,
LikeLike
De ridder streed ooit voor het Heilig kruis in het Heilige land tegen de barbaren. Dat maakt hem prima geschikt voor het reinigen van de hem toevertrouwde bossen van gespuis dat onschuldige dames het leven zuur maken…
LikeLike
De Barbaren in het Heilige Land hadden op dat moment een vele malen hogere beschaving en wetenschappelijke standaard dan de strijders van de Kruistochten.
Het heeft nog eeuwen geduurd totdat Nederland kon wedijveren met die beschaving en/of wetenschap.
Maar dat is terug te lezen in wetenschappelijk verantwoorde geschiedkundige publicaties. Op diverse Nederlandse universiteiten en meerdere faculteiten wordt voort geborduurd op de wetenschappelijke kennis van de door jou genoemde barbaren uit het Heilige land.
Stille groet,
LikeLike
Die hogere beschaving (..) uitte zich in een gewelddadige inname van landen waar de Moslim-Arabieren niks te zoeken hadden en de uitmoording van mensen die zich niet aan de islam onderwierpen. We praten daarbij niet alleen over het Heilige Land voor de chistenen, maar ook over de oude Perzische cultuur, de Byzantijnen, en via een omweg zelfs de Spaanse/Portugese. Altijd met geweld volken onderdrukken. Noem dat maar geen barbaren dan. Toen de westerse beschavingen hun christendom uitventten was dat soortgelijk gedrag. Op basis van het geloof. Kennelijk hebben we dat van die barbaren geleerd. Dat onder pauselijke leiding actie werd ondernomen om de heilige plekken in te nemen anno 950-1250 snap ik zeer. En het maakte koene ridders van watjes. Geschiedenis is mij met de paplepel ingegoten. Maar ik las nooit selectief. Dat is het verschil vrees ik…..
LikeLike
Dat waren nog eens tijden. Die dame zal blij zijn met de buit die de koene ridder meebracht. Wie weet waar ze die boeven opbergt.
LikeLike
Over buit wordt niet gesproken. Wel gevangenen, waarover de onteerde dame mag beslissen….
LikeGeliked door 1 persoon
Komt er nog een vervolg?
Nieuwsgierige groet,
LikeLike
Reken maar…
LikeLike
Leuk, nog meer spannende nostalgische verhalen.
Het geschiedenisboek van mijn lagere school stond vol met deze geromantiseerde vertellingen.
Dat ik daarna bij bijvoorbeeld Jona Lendering een meer realistische weergave van de Nederlandse Geschiedenis ben gaan lezen is een ander verhaal.
Nostalgische groet,
LikeLike
Mijn verhaal is pure fantasie. Het is een mix van kennis van de regionale situatie met een ridder die zich nog weet te gedragen als er een mooie dame als slachtoffer in zij n leven komt. En verder wordt het verhaal vervolgd op basis van observaties in het heden…. Ik lees zelf zelden fictie…..
LikeLike
Ik lees zeer graag wetenschappelijke publicaties. Dat is mijn onderzoekende en leergierige instelling.
Fantastische vertellingen ontspannen mij en stemmen mij vrolijk.
Beiden heb ik dagelijks nodig. Zonder beiden zou ik niet kunnen leven.
Leergierige groet,
LikeLike
Ik ben zelf van de non-fictie. Feiten….. Maar soms kan ik het niet laten om even een verhaaltje te dichten dat gewoon baseert op een fantasie….en gemengd met kennis van de omgeving….:)
LikeLike
Een onvervalste koene ridder! 🙂
Zouden ze nog bestaan?
LikeLike
Tuurlijk! Ik ben er zo een. Ga de strijd aan met mijn digitale harnas aan en de schrijfspeer in de hand….Maar houdt ook de deur open voor edele dames die zich aan mij tonen op hun mooist mogelijke wijzen….:)
LikeLike