Zoals te lezen valt in mijn vervolgverhaal over werken voor en leven met de Vliegende Pijl, kwam ik op enig moment als dealer-directeur in conflict met de toenmalige aandeelhouders en was het nodig om op korte termijn door te schakelen naar iets anders.
Ik zocht en vond steun bij de toenmalige importeur van het mij zo aan het hart liggende merk, maar die kon me niet meteen plaatsen op een plek die ik ambieerde. En dus liep ik rond met toch een wat ongeduldig en onrustig gevoel over ‘wat nu’. Mijn oude vriend Victor die ik indertijd aan zijn baan en roeping had geholpen reageerde. Ook hij had diverse bedrijven gediend nadat ik was vertrokken bij dat vroegere transportbedrijf en had nu een aardige job bij een relatief onbekend maar wel erg druk logistiek bedrijf aan de zuidkant van Schiphol.
‘Of ik zin had om daar de sales en organisatie te ondersteunen naast de directeur van dienst’. Dan had hij meteen de vriendendienst uit 1970 met een wederdienst goed gemaakt, zo was zijn redenatie. Het eerste gesprek met die betreffende directeur verliep trouwens zeer plezierig moet ik stellen. Het geboden salaris leek prima, de baan uitdagend en de omgeving (weer vlakbij de start/landingsbanen) vertrouwd. Het tweede gesprek een paar dagen later verliep bepaald anders van sfeer en toon, het had me moeten waarschuwen. Maar ik had de antenne net even verkeerd afgesteld, dus verkocht mijzelf met overtuiging als de juiste man op de goede plek. Een paar weken later zat ik in die functie achter een relatief simpel bureau. De sfeer bij dat bedrijf was bijzonder. Men was net door een lastige fusie heen gegaan en zocht nu weer een eigen weg. Had Duitse en Amerikaanse aandeelhouders, die moesten met elkaar door de deur. De directeur bleek een van de aandeelhouders (wist ik toen nog niet) en schipperde een beetje tussen twee werelden.
Gelukkig was er in het verleden een stel erg grote accounts binnengehaald en werd er keihard gewerkt door het team. Samen met mij traden nog meer mensen in dienst op diezelfde dag van 1990, dat hielp wel mee om de weg in de structuur van die tent te vinden. Qua werk was er niet veel veranderd t.o.v. wat ik tussen 1965/77 bij dat eerder beschreven bedrijf had meegemaakt. Ik kon waar nodig al snel een handje bij steken. Of ik nooit was weggeweest. Maar er was ook veel onrust in die tent. Emotionele gesprekken tussen directeur en MT maakten me (ik zweeg toen nog..) duidelijk dat er veel mis was. De Duitse aanpak van het bedrijf was vreemd genoeg veel ‘wilder’ en ‘avontuurlijker’ dan de Amerikaanse. Daar was men gewend dat ‘New York’ bepaalde wat er in ons land gebeurde, maar daar had onze directeur maling aan. En zo waren er soms heel bijzondere gesprekken met de Amerikaanse partners. De aangeleverde ‘Sales leads’ waren talrijk maar nauwelijks serieus te nemen. Men stuurde van alles en nog wat op en verwachtte dan dat ik daar met de auto actief op af ging. Na een aantal compleet zinloze ritten voor dat doel staakte ik met deze inzet. Het bracht niks. Handiger was om eens te kijken hoe we meer konden verdienen aan de handel die uberhaupt al lekker doorliep bij dit bedrijf. En zo zette ik me in voor een getrapt tariefsysteem dat voor buitenlandse en soms binnenlandse relaties keuzes bood voor welke prijs men wat kon verwachten. Want men wilde indertijd heel graag met de KLM vliegen voor de prijs van Aeroflot, en dat was nogal een verschil. Onder mijn regie werd dit anders. En zo verdienden we aardig wat geld. Op zowel export als import zaten daar overigens teams van kanjers, die erg veel werk verzetten. Maar weinig erkenning kregen. Het waarom ontdekte ik pas later….. (beelden: archief/internet) (Zie ook: Leven met de Vliegen Pijl – 30 27/1/19 en 31 van 3/2/19)
Altijdmijnmening 
De theorien eerst ontwikkelt door Geert Hofstede en daar na verder verfijnd met zijn zoon staan in mijn boekenkast.
Het lezen waard! https://gedragvandeconsument.nl/hofstede-dimensies/
Anekdotisch vind ik hierbij de biologische achtergond en de voor toenmalig IBM uitgevoerde onderzoeken.
Stille groet,
LikeLike
Staat dit op de juiste plek??
LikeLike
Jij schrijft over cultuur verschillen in het bedrijfsleven.
En jazeker de wetenschappers, vader en zoon Hofstede, hebben deze mondiale cultuur verschillen onderzocht en beschreven.
Ik begrijp dat jij deze wetenschappers en publicaties niet kent?
Ondernemers en zakenlieden kunnen hun voordeel doen aan de onderzoeken, wetenschappelijke publicaties en boeken.
Voor mij was het kennisnemen van deze literatuur gewoon interessant en verrijkend.
Stille groet,
LikeLike
Nu snap ik het. Nee, ik ken uiteraard de nodige zaken die bedrijfsmatig van doen hebben met luchtvaart of autobranche. Later zou ik me meer verdiepen in de roerselen rond het mkb en zo meer. Marketing en coaching zorgden voor weer andere inzichten. Alles wat er op dat te leren viel onderging ik met graagte. Maakt je toch wat breder van denken dan de gemiddelde werknemer/manager bij dit soort bedrijven. Maar scholing en ervaring in het doen en uitvoeren is voor mij nog altijd de beste methode om ingewikkelde structuren aan te kunnen of te pakken…
LikeLike
De gegeven link en de daarbij komende aanvullende info zal jou een schat van informatie geven.
Juist jij met jouw internationale werkervaring zult hiermee nieuwe inzichten krijgen.
LikeGeliked door 1 persoon
Gezien de leeftijd nu is de kans dat ik al die kennis nog eens zou kunnen benutten klein, ik sloot mijn actieve bestaan op dat punt een jaar of drie geleden af. Na 55 jaar was het genoeg vond ik zelf….:)
LikeLike
Het gaf mij ook inzichten over mijn eigen denken en handelen.
Ach, ik was, ben en zal altijd leergierig zijn.
Het helpt mij ook om mijn buren te begrijpen.
En nog belangrijker om op een goede manier met mijn buren om te gaan.
Nee, ik reis niet tot nauwelijks, maar dagelijks kom ik in contact met alle landen, culturen, tradities en levenswijzen.
Ik ervaar dat nog steeds als een verrijking.
Stille groet,
LikeLike
IK had het geluk veel te kunnen reizen in mijn werkzame en priveleven. Dat houdt in dat je snel snapt waarom de ene cultuur je beter ligt dan de andere. Daarbij deden veel bedrijfsmatige cursussen veel om je bij te brengen hoe anderen in elkaar steken. NLP is een prima manier, maar ook mijn latere ervaringen met het Duitse LEX-programma was een verrijking. Het leert je inschatten wat anderen denken, voelen en vooral niet zeggen. Dat hielp en helpt veel. Zonder dat ik nu meteen de moralist hoef uit te hangen of de psycholoog. In mijn omgeving zijn de meeste buren ongecompliceerde mensen. Komen van overal en nergens. Frankrijk, Italie, Kroatie, Amsterdam, bedenk het en het woont hier. Gaan prima met elkaar om. Waarom? Respect voor de ander en integratie in straat en buurt. Geloof speelt geen enkele rol, achtergrond ook niet. Als het gesneeuwd heeft (voorbeeld..)staan we samen de straat en trottoirs schoon te maken….Vuil ruim je op en als iemand niet naar buiten kan worden boodschappen gedaan. Kan prima, men is met elkaar begaan. Zoals het altijd was in een stad als Amsterdam.
LikeLike
Het voornaamste van je werk is dat het goed resultaat oplevert. Daar mag jij met een gerust hart naar terugkijken. Op naar het vervolg.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb het helaas niet helemaal chronologisch verteld. Want dat leven met de Vliegende Pijl hoort eigenlijk na deze carriere in de luchtvaart…:)
LikeGeliked door 1 persoon
Het viel tegen, begrijp ik. Maar je zult er vast wel iets van hebben opgestoken.
LikeLike
In het vervolgverhaal zal blijken dat ik idd veel heb opgestoken daar. Vooral dat je niet moet terugkeren in de oude branches waar je ooit werkte maar eigenlijk uit was gegroeid. Daarbij waren de emoties van de dealertijd en wat daar allemaal was gebeurd nog te vers om deze nieuwe job een echte kans te geven. Zeker met in het achterhoofd dat de importeur van Skoda een me trok. En dat lonkte me toch meer dan bij dit chaotische bedrijf een verdere carriere te zoeken…
LikeLike
Tja ook hier geldt… als je alles van te voren weet…..
LikeLike
Dat klopt. En wat je op enig moment juist lijkt is dat soms achteraf gezien niet echt…..
LikeLike