Hij dartelde van bloem naar bloem en genoot ten volle van het leven. Zij vleugels glansden in de zon en hij koesterde zich aan de aangename warmte. Zijn leven was hij lopend begonnen. Zich voedend ook. Hij had zijn langwerpige buik helemaal vol gegeten op plekken waar dat kon of mocht en dat had ertoe geleid dat hij nu zo groot en krachtig was. Hij kon vele kilometers afleggen zonder te hoeven rusten. Hij gebruikte daarbij zijn reserves maar kwam nooit echt te kort. Hij had kortstondig verkering gehad met een meisje van hetzelfde ras en dat had volgens haar geleid tot goed nageslacht, daarover hoefde hij zich geen zorgen te maken. Deed hij ook niet. Hij dartelde gewoon verder en keek omlaag naar de wereld van die andere bewoners die soms zo heerlijk rook maar ook zo gevaarlijk kon zijn. Hij moest goed opletten dat hij niet werd aangevallen door die grote terroristen die op hem loerden, of die geel/zwarte gifkikkers die hem al zoemend verjoegen als hij even een beetje nectar tot zich nam op een bloem. Dat spul verslaafde hem nog eens. Zo lekker… Op deze zonnige dag had hij weinig wat hem verdrietig kon maken.
Nee, hij leefde en genoot met volle teugen. Het werd anders toen de grote bol in de hemel langzaam zakte. Met dat verschijnsel voelde hij dat hij moe werd. Hij keek eens opzij en zag dat zijn mooie kleuren van overdag ook donkerder werden. En dat zijn vleugels begonnen te slijten. Tijd om eens een slaapplek op te zoeken. Ergens beneden waar het veilig was. Hij moest opschieten, zijn lijf werd koud en kil en hij zou het vliegen niet meer al te lang volhouden. Ergens in een hoekje onder een grote struik besloot hij om de nacht door te brengen. Een nacht waarvan hij geen idee had hoe lang die zou duren. Maar hij waagde de gok. Vouwde zijn vleugels na de landing op en nam de rusthouding aan. Daarbij had hij de grote rode kater over het hoofd gezien die met een oog open had liggen loeren naar alles wat in die tuin bewoog. Met een snelle sprong had hij het dier te pakken dat vlak voor hem op een takje was komen zitten. Met zijn scherpe klauwen scheurde hij de vleugels van het dier en stak het in zijn bek. Het bewoog nog wat, maar met een paar slikbewegingen was het diertje verdwenen. Weer een eendagsvlinder minder. En de kater liep voldaan terug naar zijn vrouwtje en liet zich de bemoedigende klopjes en aaien welgevallen. Tijd voor echt eten. Want van een vlinder alleen kon je niet leven…..(foto’s internet)
Een voorafje, meer betekent het niet voor de kater 😉
Leuke beschrijving, mooi verhaaltje.
LikeLike
En zo was het ook bedoeld….:)
LikeLike
ik heb gisteren de eerste vlinder dit jaar gefotografeerd!! wat een feest! 🙂
LikeLike
IK bij toeval vorige week ook….
LikeGeliked door 1 persoon
Das de natuur van die beesten. Doezel vangt alleen vliegen.
LikeGeliked door 1 persoon
Vliegen en zelfs muggen zijn hier niet veilig. Intussen drie katten in huis, dus die bewaken de boel wel…:)
LikeLike
Ja, vlinders zie ik graag.
De twee wespennesten in mijn tuin, die ik vandaag ontdekte, zie ik minder graag ….
Diervriendelijke groet,
LikeLike
Daar kan ik over mee praten. Maar wel vanuit het verleden. Een keer in een nieuwe dakkapel, maar ook eens in de tuin onder een tegel….beide zelfstandig uitgeroeid.
LikeLike
Een sfeervol verhaal, je waarschijnlijk ingegeven door één van die kattenrakkers die er bij jou de tuin bewaken.
LikeLike
Het einde vooral vanuit de fantasie…..:) Katten mogen niet naar buiten hier….
LikeLike
Hier ook niet, ik wil niet dat andere mensen last hebben van ons huisdier. Maar Beau is ook geen buitenkat, was al gewend om niet buiten te komen.
LikeLike
Mijn katten laten de vlinders gelukkig met rust.
LikeLike
Ach, je ziet die van de buren wel eens springen naar die beestjes, zelden succesvol…
LikeGeliked door 1 persoon