Al eerder beschreef ik via mijn meningblog de ingezeepte helling die het schrijverschap nu eenmaal (b)lijkt te zijn als je besluit om bepaalde verhalen uit te brengen waarvan jijzelf als auteur overtuigd bent dat anderen het moeten lezen. Dat schrijfproces op zich is voor mij zelf niet zo ingewikkeld. Als ik er echt voor ga zitten, afhankelijk van het onderwerp, schrijf ik zo drie hoofdstukken achter mekaar op. Daarna herlees je dat nog eens, corrigeert en zet soms wat zinnen om. Maar dan is het ook klaar. Hoe meer je moet wijzigen, hoe slechter het verhaal. Als het een verhaal is met veel inhoud, moet je ook research plegen rond feiten. Zit het wel echt zo of is/was het net even anders? Na enige tijd kom je dan tot de ontdekking dat je min of meer klaar bent met je verhaal en dat de afwerking van het geheel moet worden gedaan. Ik geef eerlijk toe dat ik die fase de minst leuke vind. Komt bij dat je het dan moet gaan onderbrengen bij een uitgever of POD-drukker. Als dan de eerste proeve van bekwaamheid op de mat ligt en je jouw levenswerk in gedrukte vorm oppakt is het dan wel weer even opwindend. Je leest in die vorm (of digitaal voor de liefhebber van dat soort schrijfsels) wat je met flink wat inspanning of discipline allemaal uit de creatieve kop en bijbehorend toetsenbord hebt laten vloeien.
Familie en vrienden mogen dan vaak even meelezen en dan komen vanzelf de complimentjes. Afbraak van het geheel komt in die kring maar zelden voor. Men zou eens moeten durven…. Volgende fase is de daadwerkelijke verkoop. Bij een beetje uitgever gaat het boek dan ook richting Centraal Boekhuis, Bol.com en AKO/Bruna-ketens. Ter bestelling, lering of vermaak. En wie een leuk boekje schreef mag dan rekenen op verkopen tussen de 50-500 exemplaren. Wie het voor het geld doet kan beter besluiten tot het bedenken van een aardiger en vrijblijvender hobby. Je moet wel Saskia Noort of Heleen van Royen heten om naar de grotere getallen te komen hoor. Specialistische boeken of pure verhalen die komen uit de eigen (vaak zeer gemiddelde) levens van de auteurs hebben het lastig. Of je moet er dan wel zelf mee van deur tot deur gaan om ze ‘weg te zetten’.
Geen BN-er? Dan zijn de kansen klein dat je aandacht krijgt in de media of je moet die publiciteit zelf kopen. Handiger is het dan om op zoek te gaan naar schrijfklussen die worden gesponsord. In opdracht schrijven geeft een stukje zekerheid, op vrijwel elk terrein. Moet je wel binnen bepaalde deadlines kunnen werken. Mijn derde boek is nu net af. Ik moet nu nog schaven en vijlen en dan richting uitgever en markt. Het tweede boek kende juist zijn Engelse vertaling en ging o.a. richting Amazon. Maar de plannen voor het vierde en zelfs vijfde boek dienen zich achter de horizon al aan. Anders van opzet, minder inzet nodig, maar even leuk. Leuke klus voor de donkere maanden van herfst en winter. En als ik dan even niks te doen heb moet ik dat boek wat nu klaar ligt maar eens gaan verkopen….ook hier!
Altijdmijnmening 
Als ik het goed begrepen heb doe jij het meer in de ‘non-fictie’ en dat is niet direct mijn genre, ik houd meer van ‘fictie’ en daarvan heb ik er nog zo’n 500 liggen. Ik denk zelfs niet lang genoeg te leven om ze allemaal uit te krijgen, dus……..
LikeGeliked door 1 persoon
Tja, bij toeval gaat het bij mij altijd over abstracte zaken, Martinair’s jubileum, de familie Pon, mijn favoriete automerk en wat dies meer zij… Wellicht ga ik ook nog eens voor fictie zitten….
LikeLike
Helaas, ook ik ben geen potentiële klant voor één van je boeken;-) Schrijven is makkelijk genoeg maar een boek schrijven waar heel Nederland in wil duiken is natuurlijk een ander verhaal.
Gelukkig heb ik geen schrijversaspiraties want ik zou “het gedoe”er niet voor over hebben.
Ik beloof al jaren iemand een aantal logjes ( gewoon zelf in een ringbandje) te bundelen en dát kan ik al niet uitzoeken;-)
LikeLike
Niet erg hoor, dat weerhoudt me niet om door te gaan met schrijven….:)
LikeLike
Nog afgezien van het feit ik wel of niet kan schrijven… ik ben er gewoon te laks voor;-)
LikeLike
ik heb al meer dan eens de raad gekregen de avondturen van Nonkel Juul en zijn vrienden als boek uit te geven maar daar zal weinig volk op afkomen vrees ik. Volledige verhalen schrijven zie ik trouwens niet zitten.
LikeLike
Korte stukjes zijn soms erg aardig te bundelen hoor….
LikeLike
Zelf heb ik ook een boek in eigen beheer uitgegeven… en het te schrijven is een stuk makkelijker dan het effectief te verkopen! Hopelijk lukt het jou wel Leo, succes!
LikeLike
Het eerste boek ging in opdracht met redelijke aantallen de deur uit. Het tweede, Pon, was een lastiger oefening. Maar gezien de moeite die het kostte valt de omzet nog mee ook. Toch een paar honderd lezers gelukkig mee gemaakt. Mijn derde verhaal zal meer zijn voor echte liefhebbers. Maar het verhaal moest verteld worden…
LikeLike
Goede morgen Leo, hopelijk zal die het begin zijn van een even goed weekend!
En om op je vraag te antwoorden: ja, het is nogal serieus, onze zoon heeft zonder opgave van redenen met ons gebroken… en we weten niet waarom.
LikeLike
Akelig zeg! Neem de tijd, hap naar adem en laat het even betijen. Daarna via diplomatie zien of je de ware redenen boven kunt krijgen om er dan wellicht iets mee of aan te doen. Sterkte met die situatie…
LikeLike
Ik vind het knap hoor, de concentratie opbrengen om zo’n heel werk te voltooien.
LikeLike
Het is vaak wel een verhaal dat het waard is verteld te worden. Dat helpt veel…
LikeLike
Leo wat leuk om dit te lezen. Ik wens je heel succes en inspiratie voor hetgeen nog op stapel staat.
LikeLike