Als jong ventje wilde ik graag voor ouder en volwassener worden aangezien. Wist ik veel. Ik liet dus een snor staan, maar anders dan bij types met een donkere haarsoort die overal op hun lijf een of ander zoogdier kunnen imiteren ben ik niet voorzien van die alles bedekkende begroeiing dus deed best lang over die borstel onder de neus waarmee ik indruk meende te kunnen maken. Duurde daarom alleen al dus maar kort. Omdraaien van de leeftijd was wel een aardig kunstje.

Zo werd je 21 als als je de oerleeftijd van toen omdraaide. Later was het handiger om dat terug te doen omdat ik me toch een flink eind jonger voelde dan mijn kalenderleeftijd aangaf. Eigenlijk is dat nog zo. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat ik de leeftijd ga vieren die morgen op me wacht. Ik koester hooguit de sterke genen die me hebben geholpen om deze leeftijd zonder al te veel gedoe of geklaag te bereiken. Tuurlijk wel eens getwijfeld onderweg, maar nooit het idee gehad dat ik trillend en bevend mijn einde aan de horizon zag naderen. Ook al is dat helemaal niet ondenkbaar. Vanuit die zelfde kalenderleeftijd bekeken. Onlangs las ik dat de gemiddelde mens na zijn 30e eigenlijk onderweg is naar zijn fysieke einde.

Het lijf takelt langzaamaan af, begint te piepen en te rammelen, de geest krijgt meer behoefte aan rust en de felheid verdwijnt. Ik zal de afwijking zijn die de regel moet bevestigen. Rust? Felheid? Snelheid? Wie mij kent weet dat ik weinig wil weten van al die feiten. Nog steeds ren ik met twee treeen tegelijk trappen op en al rijdend ben ik zelden degene in de rechterbaan die zich meer dan keurig aan de snelheid houdt. Opschieten het devies. Daarbij is er nog zoveel te leren en te begeren. De mens moet altijd blijven leren, op de dag van je examen is het over en uit. Dus op naar de nieuwe verjaardag. Deze verzorgt een leeftijd die niet valt om te draaien. Indrukwekkend ook, een compliment waardig. De Meninggever is er best trots op al heeft hij weinig meer hoeven doen dan gewoon door leven.

Feit is wel dat ze mij niet meer oproepen voor Ajax 1, militaire dienst of anderszins. Ik heb in mijn leven al genoeg gewerkt en/of tijd besteed aan vrijwilligerswerk. Dat is voorbij. Ik kan genieten van mijn rust…ook al doe ik dat maar met mate. Op naar een nieuw levensjaar…Samen met de Driekoningen uit dat bekende verhaal over de geboorte van het Christuskind. Hun aankomst in Bethlehem markeert mijn leven lang de verjaardag. Benieuwd wat die wijzen dit keer voor mee mee weten te nemen. Goud, Mirre, etc. Moet ik er mee?? Geen idee… Maar verder zijn ze zeer welkom. Wie weet wat ik nog van ze kan leren. Al kruip ik niet meer op een kameel…dat is dan wel weer over en uit. Verlangens liggen elders…. Vieren jullie de verjaardagen inmiddels ook anders dan vroeger? Draaiden jullie de leeftijden ook nog wel eens om waardoor je ouder c.q. jonger bleef?? Laat maar weten. Intussen hang ik hier zelf de slingers op…. (Beelden: Archief)