Als die oude bisschop (ook toen al zo oud..) langs kwam was het voor ons kinderen uiteraard een spannende gelegenheid. Immers, door het jaar heen was het veelal schraalhans keukenmeester naar gelang het wat wisselende inkomen of het succes van de autohandel bij de ouders. Met Sinterklaas werd de verwachting gewekt dat er nu eindelijk weer eens iets leuks zou worden uitgedeeld. We wisten als kinderen (ik denk dat mijn broer Rob er meer weet van had dan ik..) dat die Sint en zijn Pieten op een of andere manier altijd die oude wasteil uit de gangkast op de overloop te pakken wisten te krijgen en dan vol stopten met leuk verpakte cadeautjes, waarop hij/zij die dan weer voor de deur wisten te zetten waartoe ze eerst toch de trap naar onze etage moesten beklimmen.
Hoe dan ook, op die bewuste avond zaten we dan met rode wangen te wachten op dat hard gebons op de buitendeur die nog wel eens van plek wisselde. Ons huis kende een overloop met een deur naar de huiskamer of via een van de slaapkamers en naar gelang de stemming van Ma werden die ingangen nog wel eens op andere plekken gesitueerd. Kennelijk wisten Sint en Piet dat zelf ook heel goed want de teil stond altijd voor de goede deur.
En verdraaid nog toe, telkens als Leasepa dan net voor het grote moment even naar de sigarenman een paar huizen verderop moest om nieuwe pakjes Caballero te scoren stond die Piet op de deur te bonzen. Ons hart sloeg dan altijd over. Grappig genoeg had Ma daar geen last van. Terwijl ze normaal nog wel eens erg emotioneel kon zijn had ze daar op die avond nooit last van. Achteraf weet ik nu wel waarom natuurlijk. ‘Ze zat in het complot’…. Hoe dan ook de teil was altijd tot de rand gevuld met pakjes. Groot en klein en voor ons kinderen zat er het meeste in. Niet dat je nu meteen halve speelgoedwinkels vol spullen tegenkwam bij het openmaken hoor. Wel kreeg je nieuwe sokken, een pyjama, een boot waar je niet om had gevraagd, en nog wat andere kleine zaken. Ook altijd wel iets te smikkelen.
Een chocolade muis of kleine letter, een taaitaaipop en dergelijke. De oogst viel nooit echt tegen, maar om nu te zeggen dat je over de dingen van je verlanglijstje struikelde….nee! Kwam ook omdat ik een maand later jarig was en nog ben en men het grote geld opspaarde tot dan. Want een Dinky Toy truck of zo was altijd een grote droom en die moest en zou er komen. Het geld kon maar een keer worden uitgegeven…. Als we dan aan de warme chocoladedrank zaten en een stukje snoepgoed van de Sint zaten te verorberberen kwam de jongere zus van Ma zoals elk jaar even langs. Die wilde iedere keer graag weten of wij als kinderen hetzelfde (liever minder) cadeautjes hadden gekregen als haar eigen (4)kinderen. Die concurrentie was altijd aanwezig tussen die twee zussen. En vaak won zij qua volume en gewenste cadeau’s. Wij hadden daarentegen dan altijd wel weer een betere auto voor de deur staan. Maar dat was niet gek gezien de bron van inkomen van leasepa. Hoe dan ook, na het vertrek van de Sint was het altijd even rust in huize Meninggever. De Kerst kwam er aan maar dat was toch meer een geloofsgebonden feestje. Geen cadeautjes….Dat was iets van veel later. Het kon niet altijd kaviaar zijn….. (beelden: prive/internet)
Als je in de oud-Hollandse tradities vandaag pakjesavond viert, al dan niet in aanwezigheid van de goede oude Sint en zijn zwart geschminkte assistent, hoop ik dat je dit vooral doet voor de kinderen of de gezelligheid. En dat je in staat bent om alle frustraties of schuldgevoelens van je af te werpen. Immers, de claims van al die gefrustreerden die menen dat Zwarte Piet een slavenrol vervult t.o.v. een knechten misbruikende schijnheilige heeft van ons feest niets begrepen. En benut dit feestje om eigen claims op schadevergoedingen vanwege een mogelijk slavernijverleden neer te kunnen leggen bij hen die weliswaar het feest vieren, maar in dat verre verleden zelden reden hadden voor feesten. Integendeel. Het merendeel van de geboren en getogen Nederlanders leefde in die jaren in grote armoede. Wie dat niet wil of kan geloven zou verplicht een rondje door de Amsterdamse Jordaan of andere toenmalige achterstandsbuurt in Nederland moeten maken. En zien waar soms enorme gezinnen werden ondergebracht in krotten, waar het water op de vloer en de wanden stond en de ratten af en toe een hapje namen uit de ledematen van de aanwezigen. Armoede troef dus.
En de rijke handelaren die mogelijk betrokken waren bij die slavenhandel hadden maar ook heel weinig op met die arme paupers in hun stad of dorp. Maar dit terzijde. Het fenomeen Zwarte Piet is een wonderlijke samenstelling van een beroet gezicht, en een pakje dat nog het meest doet denken aan wat nobelen aantrokken in de tijd van de Tachtigjarige oorlog. Zwierig, zelfverzekerd en helemaal niet in dienst van die oude man die zelfs niet in staat was om zijn ‘grote boek’, toch een equivalent van de Bijbel uit vroeger jaren, te dragen. Net zoals misdienaren dat doen tijdens de heilige katholieke missen. En ook die dragen bijzondere pakjes. Aankleding die niet meer van deze tijd is, maar dat geldt ook voor het geloof op zich. Wie dat nu weer wil invoeren overschrijdt grenzen van de persoonlijke vrijheid die ons volk nu eenmaal sinds de jaren zestig van de vorige eeuw heeft bevochten. Schijnvertoningen passen bij ons.
Laten we wel zijn, 50 jaar geleden was een kerstboom in bepaalde kringen verboden. Heidens gebruik. Nu overal in zwang. De befaamde pakjesavond werd min of meer vervangen door surprise-party’s onder vrienden of collega’s. En dan elkaar maar gedichten schrijven met de meest vreselijke inhoud. Om daarna een cadeautje te krijgen waar je helemaal niet op zat of zit te wachten. Dat was vroeger wel anders. Wij zaten om de kachel, toen nog op kolen gestookt, zongen ons de blubber aan die oude smartlappen die rond dit feest hangen en kregen dan een hartverzakking als er ineens op de deur werd geramd. In de gang stond dan een wasteil (die van ons zelf..) vol pakjes. Net als we dan op het gemakje aan het uitpakken van deze vele presentjes begonnen, stapte ‘pa’ dan binnen. Die was altijd net even sigaretten wezen halen…jaja. In de door de Sint gebrachte pakjes zelden wat je had gevraagd…wel sokken, ondergoed, een bootje dat niet wilde blijven drijven, een auto van een gulden etc. etc. Veel gedoe voor weinig. Maar je was er apentrots op. Een feestje voor de kinderen. Tegenwoordig gekaapt door een kleine groep volwassenen die nog steeds meent dat alles wat in onze samenleving plaats vindt hen kwetst. Op hun tenen wordt gestaan omdat ze er anders uit zien. Maar vaak komt dat eerder door hun eigen afwijkende gedrag. Als men daar nu eens mee ophoudt wordt het wellicht weer een echt leuke samenleving. Pas je gewoon aan en wacht op dat bonzen op de deur. Wie weet zit er wel een pakje in die teil. Ook voor jou. Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Ik wens alle lieve bloglezertjes een fijne Sinterklaasavond toe! (Beelden: Internet)
Altijdmijnmening 