Ooit, als jong mens, kreeg ik naast mijn interesses voor auto’s en vliegtuigen ook een zeker gevoel met de Amsterdamse trams. Een jong ventje als ik was, opgroeiend in een levendig buurt, een dito familie en daardoor onder de indruk van alles wat reed (rijdt) en vloog (vliegt) zag om zich heen van alles voorbij komen wat met die interesses te maken had. Daartoe behoorde zeker die op rails rijdende blauwe trams uit de periode. Amsterdam is een stad met een goed OV-net, en de tram was ook toen al decennia lang onderdeel van de geschiedenis. Bij ons huis liep Lijn 4 elke zoveel minuten voorbij, maar niet ver van ons af reed ook lijn 3 voorbij. Dat waren belangrijke tramlijnen.
En in die stad van toen was de tram een handig ding, dus zaten we er regelmatig in. Stapten ook over op andere lijnen en zo kreeg ik zelf een aardig beeld van hoe die dingen reden en wat het verschil was tussen de ene of de andere tram. Tweeassers, spitsneuzen, platte frontjes (Lijn 5), daarna de drieassers, de nieuwe gelede grijze trams en zo meer. Eenmaal op de middelbare school uitgekomen moest ik naar Amsterdam-West om daar de katholieke variant van dat onderwijs te kunnen volgen. Zomers op de fiets, in de winter per tram. Met een kaartje zien dat je met wat overstappen een aantal lijnen kon benutten.
Want dan reed ergens een nieuwe of juist een ouder exemplaar dat de moeite waard was. Het gevoel, geluid de geur, de bellen, of het fluiten van de conducteurs in de aanhangwagens, ik kan het nu nog steeds zo terughalen. Elke tram zijn eigen karakter (althans zo leek het). De bestuurders nog stoere kerels in vaak dikke GVB-pakken en jassen, de kaartjesknippers streng. Een drieasser was toen een soort luxe tram, want was afgesloten en had verwarming, de gelede trams aangestuurd met een soort joystick, geen draaiend wiel, best modern. Hoewel ik na mijn jeugdjaren nog maar weinig per tram door de stad reisde of reis, brommer, auto, metro het zijn allemaal prima alternatieven, de interesse bleef. Ik kijk nu naar die moderne tramwagens en voel er meteen wel minder emoties bij maar dat komt wellicht ook doordat ze allemaal op elkaar lijken. Dat unieke van die bepaalde trams, het is verdwenen. Zie ik een oude blauwe museumtram stop ik met lopen en zet die dingen op de foto. Met als achtergrond die in principe prachtige stad wat Mokum toch echt is. En dan voel ik weer dat wat ik toen ook had….. Het doet dan ook pijn als je weer moet lezen dat dit vreselijke linkse college besluit om bepaalde tramlijnen uit de dienstregeling te nemen. Reizigers moeten in de metro. De tram moet plaatsmaken. Een gruwel….Maar ja, ik word ook wat ouder… Gelukkig hebben we de foto’s nog… (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Hier in de provincie is de tram verdwenen, behalve aan de kust. Daar rijdt hij nog.
LikeLike
Veel Nederlandse steden kenden ook een tramnet maar hebben dat allemaal in het verleden overgezet naar busvervoer. Achteraf vaak met spijt…
LikeGeliked door 1 persoon
Voor ons hoorde de tram echt bij een grote stad, misschien omdat we ze zelf niet hadden Bussen en treinen kenden we wel maar trams…Zelf als iets grotere kinderen vonden we het ritje van CS naar Artis net zo leuk als Artis zelf. Bijna. 🙂
LikeLike
Dat snap ik wel. Indertijd was de tram voor ons de meer normale manier van door de stad reizen. Zeker als het te koud was om op de fiets te gaan. De autoritten speelden zich vooral buiten de stad af. Dat waren al avonturen genoeg in die periode…
LikeGeliked door 1 persoon
Toevallig besloot ik een week of 2 geleden , via een overstap, nog eens in lijn 12 in Den Haag te stappen. Hij rijdt nog steeds via dezelfde route naar het Scheveningse Zuiderstrand en ik passeerde het huis waar ik opgroeide én de etage waar ik de eerste 5 huwelijksjaren woonde.
Helaas niet meer de tram met als tweede wagen een open wagen met prachtige houten bankjes, zoals die vroeger op zomerse dagen reden. n in de voorste wagen inderdaad niet meer het ratelende stuurwiel, we worden ouder papa , geef het maar toe!
LikeGeliked door 1 persoon
De huidige trams zijn groot, comfortabel, afgesloten, veilig, lopen niet te snel meer uit de rails en hebben zoveel voorzieningen aan boord dat ze bijna zonder bestuurder kunnen rijden. Maar leuk?? Nee!
LikeLike
Eéns…
LikeGeliked door 1 persoon
Ben meer van de Rotterdamse varianten maar de Amsterdammers laten de conducteurs zitten en ze rijden harder.
LikeLike
De vroegere conducteurs in de drie-assers (1948-1978) zaten ook al keurig in een afgesloten hokje…:) En juist die trams reden bepaald niet sneller dan hun Rotterdamse railgenoten…. Ze kwamen vol geladen nauwelijks de bruggen over de grachten op….:)
LikeLike
Mijn eerste kennismaking met dé Amsterdamse tram, was “een bijna aanrijding” met mijn auto, ik had voorrang maar wist nog niet dat trams ALTIJD voorrang hebben, net als fietsers trouwens….wist ik ook niet!🤭Gelukkig kon de bestuurder nog net op tijd remmen. Hij stapte uit en legde me haarfijn op z’n Amsterdams uit dat ik helemaal “fout was”. Mijn Nederlands was destijds nog niet erg goed…..ik probeerde hem uit te leggen dat ik het niet begreep en ik toch eigenlijk degene was die voorrang had……tja! 😇 Ik ga als het even kan nog regelmatig met de tram als ik ergens in Amsterdam moet zijn, ook al zijn de trams “gemoderniseerd”, ik blijf het nog steeds leuk vinden, eigenlijk voel ik me dan net een toerist die uit het raam met verwondering na alles kijkt wat er zoal “langs komt”.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik reed ooit in 1972 met mijn toenmalige auto op het kruispunt van de Churchilllaan/Rijnstraat mee met de tram in de jeugdige stijl en overmoed van die tijd, maar zat net te dicht bij de treeplank van die tram. En die nam de zijkant van de auto even mee. Dat was een fikse schade. Tram reed overigens gewoon door. En dat hielp na aangifte om alsnog de helft van de schade vergoed te krijgen….
LikeLike