Terwijl we tegenwoordig vrijwel niet meer kunnen spreken over ‘typisch Duits’ of ‘Made in Japan’ omdat de autoproductie zich zowat overal en nergens afspeelt, was dit in vroeger jaren vrij uniek. Toch was er een van die fabrikanten die overal in de wereld wagens liet bouwen met een enkel merklogo maar verder een aardig onderscheidend imago en ook specifieke eigenschappen; Ford. Had men voor de oorlog al de nodige belangen in diverse landen, na WO2 bouwde dit concern haar wagens in heel veel landen.
Ook in Europa, waar je naast de bekende ‘Amerikanen’, ook Fords kon bestellen uit Duitsland, Engeland, Nederland, maar ook Frankrijk. Daar had Ford voor de oorlog de fabrieken van Mathis overgenomen en na de oorlog werden daar dus die aparte Franse Ford’s gebouwd. Wagens die compleet afweken van alles wat je weer zag komen uit Keulen of Dagenham. Een bekende verschijning was de Vedette. In 1949 uitgebracht en als grote trekpleister een vrij ouderwetse maar wel goed presterende V8 motor van 2.1 of 2.4 liter inhoud. Die motor was nog een zgn. ‘zijklepper’ en leverde een bescheiden 60pk’s. Maar je kreeg wel een behoorlijke hoeveelheid luxe en ruimte.
Naast de basis Vedette was er ook een soort bestelwagenuitvoering van met grotere achterklep en een luxere variant die als Vendome door het leven ging. De vormgeving paste bij die van de toenmalige Amerikaanse Fords en was gebouwd op een apart chassis. Afgeleide van deze Vedette-reeks was de Comete. Een sportcoupe waarvan de body bij het toenmalige Facel in Frankrijk werd gebouwd en dan bij Ford op dat aparte chassis werd gezet. Dat geheel woog een dikke 1300 kilo en ondanks de wat grotere hoeveelheid Franse paarden uit de van de Vedette geleende motor was dit best een wat trage broeder. En wie de absolute topsnelheid van 140km/u wilde behalen had een tankwagen benzine nodig want hij dronk dat spul als een tempelier.
In 1955 gooide men bij Ford Frankrijk de vormgeving over een andere boeg en zette men de veel moderner aandoende Vedette voor die jaargang neer. Technisch nog steeds baserende op de oude V8 motor maar wel met een wat beter prestatieniveau. De auto was maar net in productie en verkoop of Ford USA trok haar belangen in de Franse fabricage terug en concentreerde zich meer op de Duitse en Britse. De Franse Ford-fabrieken kwamen in handen van het toen nog nieuwe Simca dat met name die nieuwe Vedette nog een tijdje zou produceren. Tot begin jaren zestig zelfs. Het imago van de oude Ford’s en nieuwe Simca’s was trouwens door het enorme roestprobleem vrij beroerd. Toen Simca er overigens een eigen 4-cilinder blok in ging monteren werd de toen als Ariane 4 aangeduide Vedette ineens geliefd onder taxi-chauffeurs.
Want niet te gek op benzine, ruim en betrouwbaar. Hoe ik zelf nou op dit Franse onderwerp kwam? Wel, mijn naamgevende Pa reed op enig moment in zo’n auto van de eerste serie Vedettes en ik kan me dat groene exemplaar nog goed herinneren. Toen hij zelf in iets anders overstapte, de man deed ook iets in auto’s dus had heel wat keuzemogelijkheden, verkocht hij die oude Vedette aan mijn oudere broer. Nou die heeft er ‘veel plezier’ van gehad. Maar dat is een ander verhaal. Hoe dan ook, in mijn mini-museumverzameling komen zeker Vedettes en Vendomes voor. Al was het maar om die familiegeschiedenis. Maar ook omdat Ford zo ver voor liep op de rest. Overigens werd Simca ergens in de jaren zeventig onderdeel van Chrysler USA. Dat vormde het merk om tot Talbot en bracht het onder bij Peugeot. Toen dat ook allemaal weer eindigde verdween de geschiedenis van Ford France eigenlijk van het toneel. En Chrysler? Dat is tegenwoordig onderdeel van een groot autoconcern dat door Peugeot wordt aangestuurd. Vertel dan nog maar eens dat je de specifieke eigenschappen van een Franse, Duitse, Italiaanse of Amerikaanse auto zo kunt duiden… (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Ik zou er best een willen. En dan lekker toeren. Het onderhoud mag iemand anders doen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Maar is nu wel een dure hobby….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Eigenlijk duikt het merk voor mij pas op rond de jaren 60 en toen had je eigenlijk maar twee merken die er toe deden onder de autobezitters, je was Fort Ăłf Opel liefhebber.
LikeLike
Vergis je niet, toen was ook Volkswagen al een grote jongen bij veel mensen en reden er ook heel wat Britse auto’s rond als Austin, Morris etc…
LikeLike
O ja, dat is waar, maar dan voornamelijk met de Keveren dat was een kleine auto vergeleken met open en fort.
LikeLike
De Kever was een serieus alternatief voor veel gezinnen t.o.v. scooters/motoren met zijspan of die indertijd zo populaire dwergautootjes als de Messerschmitt, Heinkel, BMW of Lloyd…
LikeLike
Maar vooral tweedehands.
LikeLike
Tweedehands was voor het gewone volk, nieuw voor vaak de mkb-ers onder ons…
LikeLike
Het heeft wel tot de 80geduurd eer wij aan onze eerste nieuwe auto toe waren, de Seat Fura, voor nog nét geen 10..000 guldens. Hebben we héél lang plezier van gehad.
LikeLike
Ja die Fura was toen een aardige aanbieding. De eerst jaren dat SEAT los was van Fiat, diens modellen nog wel bouwde, maar ze wat omvormde met uiterlijkheden en een lekkere prijs. Zo kregen ze wel voet aan de grond in ons land…
LikeLike
We hebben er 11 jaar met veel plezier mee gereden.
LikeLike
Waarom niet….niks mis mee…
LikeLike
In die tijd gingen auto’s nog niet altijd zo lang mee.
LikeLike
Hing af van wat je er aan besteedde qua onderhoud en zorg. Maar ook hoeveel je reed. Zeker toen waren materialen minder, roestbehandeling nauwelijks bestaand en wassen met slootwater nog een normale zaak….:)
LikeLike
Hij was toen nog in prima conditie maar een vrachtwagenchauffeur reed
LikeLike
Ja, dat is altijd akelig. Paar keer meegemaakt, gelukkig vaak met een auto van de zaak. Dat scheelt toch…..
LikeLike
Als het een goed onderhouden auto van eerste eigenaar is schiet je daar altijd bij in.
LikeLike
Dat is zeker zo. Na 8 jaar afschrijving op een auto van pakweg 11 mille (toen) was restwaarde verwaarloosbaar…
LikeLike
Klopt, dus heel jammer.
LikeLike
Zeker….Maar in mijn beroepspraktijk van toen, schering en inslag…
LikeLike
Oeps, reed er achteruit tegenaan, toen waren reparatiekosten te hoog helaas.
LikeLike
Aardig stukje geschiedenis. Zoals je schrijft bestaan de typische merken van destijds niet meer. De ene automerk rijdt op de motor van een ander merk enz enz. Eenduidig is het in ieder geval niet.
LikeLike
Ik zal nog eens proberen om te duiden welk merk bij wie hoort en welke techniek er schuil gaat onder een ooit zo onderscheidende merknaam…
LikeLike
Jaren zestig reden we nog op brommers. Autozin en -belangstelling liet ik aan echtgenoot over.
LikeLike
Ik stam uit een autogezin. Vriendjes van toen hadden allemaal via hun ouders iets met auto’s van doen. Dat kleurt toch in….
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, leuk stukje geschiedenis. En….die auto’s zagen er veel mooier en eigenzinniger uit dan tegenwoordig.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is zeker zo. En dat binnen een enkel merk zoveel onderscheid bestond tussen wagens daarvan die gemaakt werden in diverse landen is nu vrijwel ondenkbaar…
LikeLike