Wat mij al zolang ik bewust nadenk intrigeert is het feit dat wij mensen een soort combinatie lijken te zijn van een fysieke aanwezigheid met een meegeleverd wat groter denkvermogen dan het gemiddelde wasbeertje of pakweg die duizendpoot die verdwijnt onder de stenen in de tuin. Gelovigen noemen dat denkvermogen een ziel en laat ik dat als beeldvorming nou eens vasthouden voor mijn filosofische gedachten over dit onderwerp. Immers, gelovigen gaan er vanuit dat als hun lichaam er de brui aan geeft de ziel zich op een of andere wijze uit dat vol water staande vervoermiddel verheft waarin het geestelijke denken zich jarenlang heeft voortbewogen.
Die ziel komt daarna in de hemel of wat ook, dan wel een pakhuis voor nog veel meer zielsgenoten en kijkt tevreden (..) terug op het afgelopen leven of wordt door een hogere macht teruggezet in een nieuw leven waarbij naar mate je gedrag vertoonde dat goedkeuring verdiende of afkeur, de keuze kan vallen op een varken of een mooie jonge dame in de dop, dan wel een Adonis voor de dames. Of zouden zielen dat typisch man/vrouw scheiden helemaal niet meer kennen? Vragen, vragen! In een op zich best beklemmend verhaal dat ik een paar jaar terug las ging over de ziel van een vrouw die bij leven gelukkig getrouwd was, een fijne man had, lieve kinderen, een schat van een hond, eigen huis en zo meer, maar door een ongeluk uit het leven werd gerukt transporteerde zij naar zo’n bewaarpension in de Hemel.
Nou ja, ik noem dat maar zo voor het goede begrip. De ellende voor haar bleek te zijn dat zij door haar plotselinge dood geen goed afscheid kon nemen van haar dierbaren en dus niet rijp was voor verdere verwerking van haar ziel. Ze moest daarom verplicht toekijken hoe het op ‘Aarde’ verder ging met haar achtergelaten gezin. Ze zag hoe haar kinderen eerst verdriet hadden maar langzaam aan verder gingen met hun leven. Deed haar man ook. Die werd opnieuw verliefd en ze zag van boven af toe hoe die verliefdheid ook in den vleze werd geconsumeerd. Intussen kroop de hond bij de minnaars van dat moment in bed. Haar totaal vergeten. Ze deed ultieme pogingen om maar te blijven communiceren met ‘beneden’ maar dat lukt niet. Machteloos moest ze toezien dat zij vergeten werd en op enig moment was. Het verdriet leidde uiteindelijk tot acceptatie. En hoewel tijd in die opslagplaats voor dolende zielen geen rol speelde was ze na een paar Aardse jaren toe aan de volgende stap. Maar daar stopte het boek. Want achter die grote deur van het eventuele niets is niemand geweest die er over kan schrijven. Maar ik vond het beklemmend. Dus neem me maar voor om vooralsnog niet op die reis te gaan. En ik gun jullie allen dat je de blik hier op Aarde nog een tijdje kunt richten op het echte bestaan. Zelf wel eens het idee gehad dat je op een of andere wijze wordt bekeken door iemand in een andere dimensie? Wel eens contact gehad? Vertellen hoor…… (Beelden: Internet)
Altijdmijnmening 
Ik zal wel zien als het zover is. En als ik niks zie, kan ik ook niks komen vertellen. 🙂
LikeLike
En dat laatste stelt dan toch teleur…:)
LikeLike
Ik geloof niet in de ziel die verder leeft als het lichaam dood is. Dood zijn is blijven slapen zonder wakker te worden tot het oordeel komt. Mijn vader wou slapen en is zo van ons weg gegaan. Momenteel slaapt hij nog steeds.
LikeGeliked door 1 persoon
De dag des oordeels ligt ook nog wel wat voor ons in het verschiet….
LikeGeliked door 1 persoon
Als het zo ver is merk je het vanzelf, Ă ls er iets is. Wat ik haast niet geloof.
LikeLike
Zeker weten doen we het niet, vandaar dat er zoveel mensen ‘iets’ geloven..
LikeGeliked door 1 persoon
Tja, niet katholiek opgevoed Ă©n broodje nuchter, dus nee er is niets na het leven wat mij betreft, Henk leeft in mij voort, maar dat is meteen op wanneer ik er ook niet meer ben.
LikeLike
Vrijwel elke cultuur kent een of andere vorm van geloof in iets hogers. Daar zijn de katholieken echt niet alleen in…
LikeLike
Nee zeker niet, maar gelukkig laat men tegenwoordig meer het verstand aan het woord.
LikeLike
Als ik onlangs op het St.Pieterplein in Rome zag hoeveel emoties een nieuwe Paus nog kan opwekken, of lees dat er 50.000 mensen momenteel in Biddinghuizen doen aan de Opwekking, is er voor veel christendom genoeg ruimte. Mooie dam tegen al dat nieuwe wat over ons heen wordt gegooid als het enig juiste…
LikeLike
Ze doen maar hoor, zolang mij maar niet opgedrongen wordt.
LikeLike
Er zijn geloven die dat graag zouden doen, en dat zien niet de oudsten….
LikeLike
Helaas voor ze, daar wil ik dan niets mee te maken hebben.
LikeLike
Intussen worden we wel volgegoten met hun abjecte visies via de meeliftende media….
LikeLike
Daar krijg ik gelukkig weinig van mee, kwestie van selectief kijken. Dan hoef ik me ook niet te ergeren.
LikeLike
Dan heb je een heel selectieve wijze van kijken/lezen/luisteren, prijs je maar gelukkig….:)
LikeLike
Ja hoor, dat lukt me prima. Ik wil me niet altijd ergeren aan zaken waar ik toch geen invloed op kan uitoefenen.
LikeLike
Het is je goedrecht hoor…Maar ik blijf een dam opwerpen tegen de invloed van uit een of ander barbaarse cultuur hier binnengebrachte semi-godsdienst die ons allen wil onderwerpen…
LikeLike
Dat doe ik binnen mijn mogelijkheden ook hoor.
LikeGeliked door 1 persoon
I know!! 🙂
LikeLike
Nee nooit contact gehad met gene zijde. De scheiding tussen beide werelden is heel strikt, volgens mij.
Dat is zo verschrikkelijk vreemd eigenlijk dat als je sterft voor jou alles ophoudt hier beneden, terwijl de levenden gewoon doorgaan met hun alledaagse en vaak triviale dingen. De dood is iets heel vreemds, wat dat betreft.
LikeLike
Dat gevoel deel ik meteen…..het houdt mij ook vaak bezig….raadsel van het leven en de dood…
LikeGeliked door 1 persoon