Onlangs ging ik mee met een familielid om eens te kijken naar wat huizen die voor haar en partner kunnen zorgen voor wat meer rust en leefruimte. Van het westen van het land naar het oosten. Daar, in dat oosten, op het eerste gezicht nog betaalbare huizen van goede kwaliteit vinden is een mindere uitdaging dan in de oververhitte woningmarkt in onze streken. Bedenk maar eens dat een beetje etage (50-70m2)in onze stad tegenwoordig weg gaat voor 6-9 ton in een gemiddelde buurt, iets luxer gaan we het miljoen rap voorbij.
Dat is dus ook zo voor eengezinshuizen in keurige straatjes van een randgemeente. Je valt ondersteboven van de prijzen die daarvoor worden gevraagd en gekregen. Want kennelijk klotst het geld tegen de plinten bij veel huizenkopers. Een beetje overbieden is geen thema meer en zelfs in Almere, ooit toch het stiefkind van de markt in deze hoek van het land kom je niet weg voor de vraagprijs maar moet er stevig worden overboden. Nou dat zal elders wel anders gaan. Dus op een zonnig augustusdag reden we naar het oosten.
Een leuk stadje waar b.w.v.s. de grasvelden nog met een nagelschaartje worden bijgeknipt, fatsoen nog met hoofdletters geschreven wordt en de mensen op straat voldoen aan het beeld van Barbie en Ken. Het eerste huis wat op de lijst stond bleek een keurig nette middenwoning aan een stille straat. Mooie voortuin. Binnen wachtte ons een soort personal trainer. Overhemdje, buikje, net even te popi jopie en met de stopwatch in de hand werden we langs alle belangrijke kamers en zaken van het (duidelijk opgeruimde) huis gejaagd. Vrouwlief ontdekte dat de boel binnen niet fris rook. Rare lucht, maar we hadden het letterlijk snel gezien, 17 mnt later stonden we buiten. Tot over 4 dagen mocht er geboden worden……Een militaire sergeant had ons niet sneller door een dagmars kunnen leiden…
Nou dan maar even een bakkie koffie met iets lekkers, tijd zat. Tweede huis bekeken we in de middag. Meer dan netjes, onlangs fraai gerestaureerd, strak in de lak, nette prijs. Heel aardige makelaar. Commercieel ingesteld, we hadden al snel allemaal haar werkadres, want je wist maar nooit… Ook daar liepen we zowat in de file, zoveel belangstelling. Hoe dan ook…eenmaal thuis, dat tweede huis werd de optie voor een bieding. Weet je wat, we doen een stevig bod. Flink boven de vraagprijs! Dan weten we zeker dat….. Nou mooi niet. Kort na de gestelde deadline voor die biedingen kwam er een mailtje, ‘sorry uw bod was te laag, met vriendelijke groet’…. Ook daar is men dus stapelkrankzinnig. En als ik dan alles optel en zie waarvoor die huizen ook daar in de regio dan weggaan weet ik wel dat die woningmarkt op alle fronten vast zit en het voor instappers compleet onmogelijk is om iets aardigs en betaalbaars te vinden. Kennelijk hebben die kopers heel veel extra geld achter de hand om die biedingen te kunnen doen. Of ouders met een pot geld die ze graag uitdelen. Binnenkort gaan we weer neuzen. Op een andere plek, eens zien wat dat brengt. Maar na die recente ervaringen ben ik best een beetje terughoudend over het te verwachten resultaat. Slechts echte ‘klushuizen’ zijn te betalen….de rest…? Gewoon vergeten…… (Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Ja helaas, niét te doen een hebbelijk huis betaalbaar te veroveren . Ze lijken wel gék. Het huis waar ik nu woon kochten 35 jaar geleden voor 123,000 Guldens, ze gaan nu vanaf drie ton weg.
LikeGeliked door 1 persoon
En dat is omgerekend 660.000 gulden….Moet je eens bedenken….
LikeLike
Is wekelijk een krankzinnig bedrag voor een arbeidershuisje van bijna 100 jaar oud.
LikeGeliked door 1 persoon
Eens…maar wat ik beschrijf laat zien dat het door het hele land momenteel totale gekte is…
LikeLike
Klopt.Waar schaarste is gaan de prijzen omhoog, zo werkt dat,
LikeLike
En die schaarste is behoorlijk aanwezig. Maar kennelijk niet in de budgetten van kopers….Ik vind overbieden met 25-33% van de vraagprijs echt van de gekke…
LikeLike
De prijs die wij voor ons huis in 1992 betaalden kunnen we tegenwoordig verkopen voor het dubbele. Waar gaat dat eindigen ?
LikeGeliked door 1 persoon
Tot de volgende financiele crisis gaat het nog wel even door…Maar je kunt er in NL duidelijk geen stappen door zetten. Behalve als je bakken extra geld achter de hand hebt. Bij derde poging van de jongelui die ik als voorbeeld benutte overboden ze op een huis 50 mille. Maar werden volledig buiten spel gezet door mensen die er een ton meer voor over hadden…IK snap daar echt niks van..
LikeGeliked door 1 persoon
De prijzen leken even in te zakken maar groeien weer snel terug.
Als ik een woonplek achter de hand had zou ik mijn huis ook verkopen. Gister nog.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste is nu net het probleem. Een vriendin van ons wil best verhuizen, naar een wat kleiner huis, laat een giga huis achter dat goed kan worden verkocht. Maar in haar woonstad (kinderen om de hoek) is niets te vinden wat betaalbaar is en groter is dan een kamer met keuken. Dus blijft ze zitten. Logisch…
LikeGeliked door 1 persoon
Er worden wel betaalbare huizen gebouwd alleen het probleem is de vergunningsaanvraag die duurt tegenwoordig zo’n 4 jaar. Een ander punt is dat wat er wordt gebouwd sluit niet aan bij de vraag. Daarbij komt ook nog dat de gemeenten meer O.Z.B verdienen aan 2 onder 1 kappers en vrijstaande huizen dan aan (huur) rijtjes woningen. Toen de vorige pret kabinetten ook nog besloten dat alle ouderen thuis moesten blijven wonen en een groot gedeelte van de sociale huur woningen verkocht moesten worden aan buitenlandse beleggers was het feest compleet. Nu is het wachtten totdat er ergens een crash gebeurt. je kan het plekje maar 1x verkopen…
LikeLike
De veelal politieke keuzes en zo zijn mijn bekend. Maar feit blijft dat de markt voor betaalbare huizen momenteel compleet verstoord is geraakt en dat de (wat ik noem) Almeerse ziekte van bieden vanaf…..overal in het land opgeld doet. En dat is niet goed voor ons allen. Een beetje verstoring van het systeem, denk aan de bankencrisis, en jouw dik overboden huis is nog maar een fractie van de koopprijs waard, brengt mensen snel in de problemen.
LikeLike