We zaten een jaar of 30 geleden in een meer dan actieve fase van ons leven. Werken, werken, werken en af en toe tussendoor even een paar dagen vrij. En we waren toen al gek op stedentrips. (nog wel eigenlijk..)Dus boekten we in oktober 1992 een reisje naar de Schotse Hoofdstad Edinburgh. We kenden Engeland wel van diverse trips naar Londen en de Britse zuidwestkust, maar het hoge noorden was ons onbekend.
We vlogen er heen met de toen nog bestaande luchtvaartmaatschappij Air UK in een BAe 146 die nog tussenlandde op het vliegveld van Aberdeen tijdens de heenvlucht. Aangekomen overgestapt in de sneldienst van het busbedrijf uit Edinburgh en dan via de buitenwijken naar Princess Street, het hart van deze prachtige stad. Je komt daar binnen met aan de rechterkant het prachtige uitzicht op het kasteel dat hoog boven de stad uittorent en voor je het landschap dat wordt ingekleurd met grijs en groen van omringende heuvels en rotsen.
Gezellige drukte komt je tegemoet als je uit de bus stapt en naar je hotel op zoek gaat dat we indertijd hadden geboekt aan diezelfde Princess Street. De dagen die volgden verkenden we de stad en haar omgeving. Wat mooi, wat indrukwekkend en wat leuk om daar de sfeer van dat Schotse karakter mee te krijgen. Je eet er heerlijk, shoppen is er een genoegen, cultuur en geschiedenis liggen er voor het oprapen en de huivering van de kilte die af en toe vanuit de omliggende highlands en het water van de Forth of Firth in de vorm van mist over je heen komt is echt indrukwekkend.
Vanaf dat moment wisten we, die stad heeft ons in zijn zak. Hier komen we nog eens terug. En dat deden we. In 1999 bijvoorbeeld toen we hartje zomer die kant op gingen en verhuisden van dik 30 graden in Nederland naar net 14 graden in de mist daar. Want ook dat hoort bij Schotland. We maakten daar toen gebruik van het spoornet voor onze trips vanuit de Schotse hoofdstad en ook dat was een prima ervaring. In Juni 2007 waren we er weer.
Met de KLM, prima rechtstreekse verbinding, vroeg onderweg en dus meteen die eerste dag aan de slag met de Schotse ontdekkingstochten. En telkens weer die emoties. Een brok in de keel en meteen ondergedompeld in dat wat Schotland zo leuk maakt. Ironie is de Schot niet vreemd, maar aardig zijn voor bezoekers ook in de genen verpakt. Helaas zijn we daarna niet meer terug geweest. Soms verandert een mensenleven zodanig dat het er even niet van komt.
Terwijl juist die laatste trip me nog goed bijstaat omdat we los van onze ervaringen daar op de terugweg werden vervoerd in een vrijwel lege Boeing 737 van KLM die zelfs wat eerder vertrok, ons aan boord door de geweldige crew extra deed verwennen en ons veilig en wel maar ook een half uur eerder dan gepland aan kwam op Schiphol. Dat tel je toch bij mekaar op. En maakt dit soort trips extra aantrekkelijk. Edinburgh zit in het hart. En zal daar niet snel uit worden verwijderd. Ben benieuwd of jullie als lezers ook dat soort plekken kennen of bijvoorbeeld bepaalde trips kunnen koppelen aan fasen in je persoonlijke leven waardoor zo’n trip extra waardevol werd. Ik lees met plezier alle verhalen wel…. (beelden: Prive archief/Yellowbird)
Altijdmijnmening 
Mij staat onze trip naar Hongarije begin jaren negentig nog scherp voor de geest. De muur was nog niet zo lang geleden gevallen en dat was te merken. Jammer genoeg zijn we er nooit meer terug geraakt.
LikeLike
Hongarije ben ik ook een enkele keer geweest, dat was tien jaar na de Wende en men had aardig wat werk aan de heropbouw van steden, wegen en dorpen. Maar wel een fraai land…
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig, ik ga er zeker een keer heen.
LikeLike
Echt een aanrader. En verken dat echt de stad en haar omgeving. Vrijwel alles is te voet te doen en het OV werkt er prima… Prachtige musea ook….
LikeLike
Dat heeft indruk op je gemaakt.
In plaats van bezoeken heb je nu je herinneringen, ook nooit weg!
Ook wij hebben plaatsen waar we terug zouden gaan maar ja.
Hunkeren doe ik niet maar vergeten ook niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Edinburgh is maar een van die steden waaraan ik goede en warme herinneringen koester. Geldt ook voor Praag of Berlijn en zo meer. Ik vond Barcelona ook geweldig. Kortom….er is meer te vinden als je het maar opzoekt….:)
LikeLike
Als ik wat reislustiger was lijkt deze bestemming me zéér aantrekkelijk. Het zal er niet meer van komen denk ik. maar wát ik reisjes gemaakt heb viel nooit tegen. Toch is mijn allermooiste reisherinnering “Terschelling” met een al zeer demente Henk én zoon en dochter om te zorgen dat ik ook wat aan vakantie toekwam, onvergetelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Los van Texel waar ik een aantal malen ben geweest (per auto of vliegtuig..)ken ik de Wadden dan weer niet. Heb jij weer voor op mij….:)
LikeLike
En Texel is voor ij eigenlijk het minst een eiland, te groot en teveel verkeerslichten. Schiermonnikoog ontbreekt nog aan mijn bezoeklijstje, de rest ken ik en staan borg voor een fijn verblijf.
LikeLike
Het feit dat er op Texel een vliegveld ligt en dat daar de nodige vliegshows werden gehouden waar ik als toenmalige persvertegenwoordiger moest of mocht zijn maakte dat ik dat eiland regelmatig bezocht. Voor een Amsterdammer is het geen groot eiland hoor….Eilandje….:)
LikeLike
Mijn reislust is geheel verdwenen en ik kan ook niet zeggen wat nu de mooiste reis was. Veel herinneringen zijn met de benzine verdampt. Gelukkig zijn de dia’s er nog; wat een last zeg. Ik herinner me nog wel een bezoekje aan wat oude stenen. Daar hebben we alle witte druiven van de struiken gegeten. Lekker dat die waren. Het was etenstijd voor onze magen en de bewakers letten toch niet op. Twee bewakers op twee bezoekers. Ik heb nog meer van dit soort verhalen, nu ik er over nadenk.
LikeLike
Ja die dia’s…ook een dingetje….duizenden…..en deels digitaal omgezet….toch niet hetzelfde….
LikeGeliked door 1 persoon
Terschelling een paar jaar geleden. Met een boot het wad op richting Vlieland, zeehonden kijken. De speciale, relaxte sfeer van zo’n eiland.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb niet veel met boten…..Maar wellicht zou ik zo’n tochtje nog wel aardig vinden…:)
LikeLike