Zoals uit een stel voorgaande blogs moge blijken was ik in de voorgaande weken te gast bij zowel dierenartsen als de tandarts. Ik leerde daarvan een ding glashelder. Wie als jong mens twijfelt aan ‘wat zal of kan ik later worden..?’ moet die beschreven beroepsgroepen zeker eens mee overwegen. Want de rekeningen voor hun werk zijn zodanig van hoogte dat ik mij er in mijn autotijden wellicht voor had geschaamd na een grote servicebeurt aan een of ander vervoermiddel. De teller loopt aardig op als je bij een of ander van die genoemde lieden een bezoekje aflegt en wat handelingen laat verrichten. Zo rekent onze dierenarts voor elk bezoek 45 euro consultkosten. Prikje hier of controle daar en je bent de 100 euro al snel voorbij. In situaties die wij of familie dan wel vrienden meemaakten rond de geliefde huisdieren, kwamen bedragen voorbij die er niet om logen. Voor mensen met een kleine beurs is de lol van het houden van huisdieren er dan al snel af.
Dat wordt dan wellicht kiezen tussen zelf eten of je dieren laten behandelen. Tuurlijk hoef je geen huisdieren te nemen, Groenlinks zou je dankbaar zijn vanuit de kern van haar volksvijandige doctrine, maar als je dat wel deed horen daar consequenties bij. En die zijn heel duur. Daarbij mogen die tarieven regionaal verschillen, een beetje consult met onderzoekjes of wat ook is een kostbare affaire. Ik ken mensen die opgeteld voor een geliefd huisdier in korte periode zoveel moesten uitgeven dat ze er ook een heel stevige auto van hadden kunnen kopen. Bij de tandartspraktijken gaat het niet veel anders. Als ik tijdens mijn zoektocht naar een alternatief (zie blog 2803) kijk naar de heden ten dage kennelijk verplichte tarieflijsten rijzen mij de geschoren haren te berge. Zelfs de kleinste handelingen vragen een stevige investering. Voor 100 euro krijg je hooguit een controle voor elkaar. Wil je ook een bakkie koffie of thee valt een kappersbezoek (ook niet goedkoop) aan te bevelen want bij de tandarts moet je het allemaal nuchter en met zeer proper gebit te ondergaan.
De nieuwe klinieken zijn overigens vaak ook prachtig van uitvoering, dat scheelt natuurlijk kosten en naast de artsen zelf heb je de onvermijdelijke assistentes, vaak uitgezocht op uiterlijk, wat een zekere rust moet uitstralen of tenminste de geest doen afleiden van wat er nog gaat komen als die tandarts je even aan- of beetpakt… Ooit, lang geleden al weer, was ik te gast bij een door vrouwlief aanbevolen oudere tandarts in Amsterdam-Zuid. Gewoon (zoals veel huisartsen ook in die jaren) met een praktijk aan huis. Keurige wachtruimte, behandelkamer met een boor uit het jaar kruik, maar ook veel expertise. Voor een paar (oude) tientjes klaar. Tegenwoordig ondenkbaar. Net zoals huisartsen tegenwoordig allemaal in huisartsenposten zetelen waar een muur van assistentes/n meer zorgen dat je niet naar de arts kunt dan wel. Grootschaligheid is geen klantvriendelijk gebeuren. Maar het is ook niet bepaald goedkoper geworden. Teken des tijds. Maar hoe lang kunnen we het allemaal nog betalen? Komen we weer terug in de tijd van de elites die wel bij een dokter terecht konden, en het volk bij de langs dorpen en steden trekkende barbiers moesten hopen op een sjaggeraar met een tang om kiezen te trekken. Half litertje jenever achter de slechte kiezen en hup….. Tot die tijd laten we onze kinderen maar snel studeren. Beroepskeuze-stress is nu na het lezen van dit verhaal wel voorbij denk ik…. Toch? (beelden: Internet/archief)
Altijdmijnmening 
Kom in België wonen, zou ik zeggen. Voor een (half)jaarlijkse controle bij de tandarts betaal je om en bij de 70 euro maar daarvan krijgen we 67 euro terug via de verplichte ziekteverzekering (die zo’n 120 euro pp per jaar kost, maar we betalen er uiteraard ook nog onrechtstreeks voor via onze personenbelasting wat meestal vergeten wordt) .
Bij ons zijn er ook nog veel (tand)artsen die zonder assistente werken, tenzij in groepspraktijken. Scheelt in de kosten uiteraard. Mondhygiëniste is voor zover ik weet nog geen erkend beroep (ik ken er tenminste geen).
LikeLike
Er zijn wel meer redenen te bedenken om in Belgie te gaan wonen….. Maar ook daar heb je de Groenen en als ik die volg word ik ook niet vrolijk. Maar dat is iets anders. In Nederland is tandzorg wel te verzekeren, maar dan tegen extra premie via bijzondere verzekeringen. De basisverzekering dekt dat niet. Met dank aan de liberalisering van de zorg. Mondhygienisten zijn volgens mij wel erkende beroepsmensen in ons land. Opgeteld met de T A zorg is het allemaal best prijzig, vandaar mijn advies om in die wereld te gaan werken als je jong bent. Veel geld te verdienen…
LikeGeliked door 1 persoon
Ook best wel enorme investeringen eer je een praktijk kan starten. En 7 jaar studeren. Daar mag wat tegenover staan.
LikeLike
Dat was vroeger ook al zo uiteraard. Het is de schaalvergroting en modernisering apparatuur die maakt dat alles fiks duurder is geworden…vrees ik..
LikeGeliked door 1 persoon
Daar kan je wel gelijk in hebben maar ik word toch liever behandeld met de apparatuur van tegenwoordig dan met die van pakweg 25 jaar terug.
LikeLike
Eens hoor…
LikeGeliked door 1 persoon
Huisdieren houden is al een dure bezigheid.
Tandartsbezoeken worden stilaan ook onbetaalbaar.
LikeLike
Het is voor veel mensen best een probleem. Ik merkte onlangs dat sommige dierenartsen aan bepaalde klanten (ik hoorde het gesprek daarover met een oor aan…) afspraken maakte voor gespreide betaling. Gelukkig voor het betreffende huisdier (hond) werd dit gedaan. Je moet er niet aan denken hoe dat moet als men echt niet meer kan betalen…
LikeGeliked door 1 persoon
Zowel de tandarts als de dierenarts waren altijd al duur. Vroeger ook
Voor de tandarts was er de halfjaarlijkse contrôle maar mocht je hem vergeten, dan was de eerstvolgende behandeling voor eigen kosten. Daarna pas kon je opnieuw gesaneerd worden. En de behandelingskosten waren hoog! Er waren niet voor niets nauwelijks arbeiders die zich iets beters konden veroorloven dan een ziekenfondsprothese
De dierenzorg was zo duur, daar ging een gewoon mens niet eens naar toe, Eventueel gaf men kat of hond een aspirientje.
LikeLike
En de veeartsen hadden in die tijd niet veel belangstelling voor huisdieren.
LikeLike
Nee, en als ze dat werk al deden dan met maling aan het belang van die arme dieren…
LikeLike
Nee, het waren vaak forse en norse mannen.
Niet zoals je op tv ziet in de serie James Herriot dat in de jaren dertig speelt.
LikeLike
Ja, dat waren andere tijden….arme dieren toen….
LikeLike
Ooit, lang geleden, waren we als kinderen prooi voor zowel de schooltandarts als de ziekenfondspraktijk in Amsterdam-Zuid waar je in de rij werd afgewerkt. De angst die mijn moeder ooit ontwikkelde voor de tandarts droeg ze op ons kinderen over. Wij gingen op enig moment gewoon niet meer. Pas op mijn 18e kreeg ik weer vat op het verhaal en werd het elk halfjaar controleren en waar nodig repareren…
LikeLike
Een zo’n schooltandarts liet de boor uit zijn handen glippen waardoor die een spoor aan de binnenkant van mijn wang veroorzaakte. Geen woord van compassie, niet de wond bekijken of het bloed stelpen. Boor opvissen en doorgaan. De vaste tandarts die we later kregen werd de bekkentrekker genoemd. Need I say more?
LikeLike
Men was indertijd niet zo van de compassie voor kinderen. Die moesten vooral luisteren….en niet zeuren…
LikeLike
Je komt te laat met je advies , iedereen heeft al een beroep. 😉 Toch zou ik zélf niet voor één van de beide beroepen willen gaan.
LikeLike
Het was ook wat ironisch bedoeld….:)
LikeLike
Ja dat snap ik, bij mij dus ook want om die reden een beroep adviseren zou ik nooit doen.
LikeLike