‘Maar’ riep de man tegen de slanke maar knappe vrouw naast hem ‘ik houd toch enorm van jou? Ik wil jou voor de rest van mijn leven, ik zou mijn lijf en leven daarvoor geven. Hoor me aan, ik bedoel dat echt, waarom bedrieg je me met een ander, dat is toch onaardig en ook slecht’. De vrouw keek hem aan en antwoordde met luide stem ‘Man, ik hou van jou maar ook van hem, ook al roep je nog zo hard in mijn oor, zonder hem ga ik er echt vandoor’. De man bleef maar roepen en hield haar tegen. ‘Ik houd zo enorm van jou, ik kan je niet missen, blijf toch hier, ik ben toch geen sukkel die je wegstuurt als een slaaf, ook al werkte die zo braaf…’. De vrouw, nu duidelijk getergd nam afstand van de man, deed aanstalten van hem weg te lopen, pakte haar valies, schudde haar prachtige blonde haren, legde haar handen op haar pronte boezem en riep opnieuw ‘Ik hou van jou maar ook van hem, aan dat gevoel geef ik met heel mijn hart een luide stem, geloof me nu ik wil niet weg als jij ook hem accepteert…..en ik wil ook niet dat jij daardoor onder mijn ogen crepeert’. De man liep haar achterna en pakte haar valies vast als wilde hij haar tegenhouden….’Als je gaat beneem ik me het leven, een leven in een verhouding met een ander kan ik je niet geven, blijf toch hier en ontvang mijn tekenen van liefde, kus me voor je besluit, anders is het voor mij echt over en uit….’. De vrouw keek hem aan met warmte en een gevoel van berouw, maar haar besluit stond vast, zij ging. Daarna huilde de man over haar vertrek, pakte een mes en stak dat tot het heft in zijn nek. Hij viel neer en bleef nog even liggen voor hij in een laatste ademteug nog een keer riep dat hij zoveel van haar hield en haar nooit zou vergeten.

Daarna sloot het doek en stond het publiek massaal op om de hoofdrolspelers een groots applaus te geven en te roepen om ‘bis bis bis’. De man en de vrouw bogen diep en namen het eerbetoon met plezier en dankbaarheid in ontvangst. Toen het doek na een kwartier echt werd gesloten liepen ze hand in hand naar de kleedkamers en keken elkaar diep in de ogen. De liefde tussen hen was oprecht. Hoefden ze niet uit te schreeuwen of te zingen. Dat was voor iedereen duidelijk. Want elke dag samen in de bus naar allerlei voorstellingen en soms overnachten in lokale hotels…het had zo zijn gevolgen….En ook deze keer lonkte die hotelkamer. Ze konden bijna niet wachten om zich af te schminken dan wel uit te kleden….