Wie me nu, intussen toch al weer ruim 12 jaar, volgt, weet dat ik wel ‘iets heb met vliegtuigen’. Dat begon ooit lang geleden in de woonomgeving waar ik als kind die oude bromtollen van toen voorbij hoorde en zag komen die in die jaren nog gemeengoed waren. Het Schiphol uit die gekoesterde periode lag nog een kilometer of vijf dichter bij de stad en de start- en landingsbanen hadden aanvliegroutes die nog gewoon over de stad heen leidden. Niets zo mooi als een Super Constellation of DC-7C die dwars over de woonstraat heen stak richting veilig Schiphols beton. En bij die machines wilde wel eens een motor ‘afpikken’ onderweg dus zag je een propeller in vaanstand als dat toestel dreunend overkwam. Het maakte allemaal grote indruk op me. Daarbij bouwde Fokker op Schiphol ook nog straaljagers die uitgebreid werden getest voor ze naar de Luchtmacht gingen en ook dat spul kwam nog wel eens voorbij. Het fascineerde me net zo als de trucks van het autobedrijf aan de overkant van onze woning of de huurauto’s die ze daar voor de deur hadden staan. En ik wilde er alles over weten.
Die vliegtuigen werden indertijd uitgebreid beschreven in bladen als ‘Avia’ of ‘Cockpit’. Dat laatste blad werd vol gepend door Hugo Hooftman, een auteur die ik hier wel eens eerder heb beschreven. Met die bladen kreeg je ook nog wel eens een aardigheidje en een erg leuke attentie was een korting op een rondvlucht boven Amsterdam bij Cockpit. Toen ik 14 jaar oud was kreeg ik zo’n kortingbon en toog op de fiets met mijn toen goede vriend Hans naar Schiphol. We gingen vor het eerst echt vliegen. In een tweemotorige De Havilland Dove van Martin’s Air Charter. Welk een avontuur. De machine gromde en dreunde bij de start, na een korte aanloop waren we los en draaiden we richting stad. En vlogen we over de werkplek van mijn leasepa, de straat waar we woonden, de Dam, en langs het Olympisch Stadion.
Welk een avontuur. Ik schreeuwde tegen Hans wat ik allemaal zag en hij schreeuwde terug wat er aan zijn kant van het vliegtuigje te zien was. Het avontuur was ‘al’ na pakweg 20 minuten voorbij. De kist landde weer op Schiphol. En daarna wist ik het zeker, dit moest ik meer doen. Intussen zijn we heel wat jaren verder. En heb ik veel gevlogen. Veelal met groot plezier, een enkele keer met wat minder als het weer zodanig was dat je toch even minder lol beleefde. Van Piper Cub tot Boeing 747 en alles daar tussen in. Ik hield en houdt er een logboekje over bij en dan is toch leuk te zien waarin ik allemaal de vleugels strekte en genoot van de ervaringen. De bestemmingen, de plekken waar we boven vlogen. De toestellen waarin ik vloog. Als 14-jarig jochie over gedroomd en meer dan waargemaakt. Hoe het Hans is vergaan weet ik niet op dit punt. Maar wellicht vult hij me nog eens aan. En dat alles omdat die vliegtuigen van toen over onze hoofden heen dreunden. Waar nu vooral de Groenlinksers zoveel bezwaren tegen maken. Die missen toch een cultureel gen vrees ik. Want trekschuiten en zeilschepen hebben voor mij wat minder aantrekkingskracht. Maar dat zit natuurlijk in die genen. Je bent er maar mooi mee behept…
Altijdmijnmening 
Ter ere van wat weet ik niet meer. Maar ik heb ook ooit zo’n kleine vlucht mogen maken.
Alleen heeft het bij niet zo veel indruk achter gelaten.
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
IK ben gevoelig voor dit soort ervaringen…dat blijkt…..:)
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn eerste vlucht was met jou omdat manlief niet durft te vliegen.
Het was een vlucht die zulk een indruk maakte op t heelal , op het machtige zweefgevoel die alleen nog maar in dromen voor kwam. Eenmaal de smaak te pakken wil ik meer… vakantiebestemmingen waar je heen moet vliegen hebben mijn voorkeur nu.
En als ik groot ben wil ik piloot worden 🙂
Dan mag jij mee op mijn de eerste selfievlucht..
LikeGeliked door 1 persoon
Jouw premiere-vlucht was naar Berlijn. IK herinner me dat nog goed. Was leuk te zien hoeveel indruk een vluchtje van een uur op iemand kan maken. Echt familie…:)
LikeLike
Ik heb tot op heden slecht een paar keer gevlogen.
Het is zo lang geleden dat ik me niet meer herinner welke indrukken dit op mij maakte.
Misschien moet ik het nu nog maar eens doen.
LikeGeliked door 1 persoon
IK zou het doen…:)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind vliegtuigen ook heel fascinerend, hoe het mogelijk is dat zo’n zwaar machien in de lucht kan blijven … geweldig toch!!
En dan nog maar te zwijgen van het gevoel dat de piloot moet hebben als hij die bak de lucht in trekt … ohhhhhh
Ik heb mijn roeping misschien wel gemist 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Het idee dat je als mens in staat bent een machine te besturen die soms wel 650 passagiers en 25 ton vracht vervoert, lijkt mij ook zeer imponerend…. De luchtvaart blijft mij verbazen en intrigeren…
LikeGeliked door 1 persoon
Mij ook!
LikeLike
Ik “hing” ooit achter een piper, en wel in een zweeftoestel om hoog genoeg te komen om te kunnen zweven. Mijn hobby is het nooit geworden;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Wees maar blij dat je toen geen ‘lierstart’ meemaakte dan…
LikeLike
Nee dat was al bewust niet gedaan omdat ik er al weinig vertrouwen in had dat het leuk ging worden.;-)
LikeLike
Weet iemand of er rondvluchten bestaan in Lockheet Constellations?
LikeLike
Als die al bestaan dan vooral niet in NL. Hier zijn de regels zo aangescherpt (los van Covid19) dat exploitatie van een dergelijke machine en rondvluchten niet lukt. Helaas zijn er maar weinig Connies vliegend over en ook met de Super Connies is het maar matig gesteld. Breitling staakt o.a. de financiering van de Zwitserse Super Connie en ook ene soortgelijke kist in Australie heeft weinig ondersteuning meer. En deze machines zijn kostbaar om in de lucht te houden. Daarbij is de hoog-octaan-gehalte benzine die ze nodig hebben vrijwel niet meer te krijgen. Dus ik denk dat rondvliegen in een Connie of Super Connie alleen nog kan in de VS waarbij je dan eerst lid moet worden van de club die zo’n kist exploiteert en dan op een wachtlijst komt.
LikeLike