De kans dat je in een of andere loterij iets wint, ondanks alle andere verhalen die je moeten overhalen toch vooral loten te kopen, is vrij klein. Bij de meeste van die instellingen waar dit speelt is die 1 op de miljoenen. Tuurlijk, als de prijs bij de buren valt en niet bij jou is dat zuur, maar nog zuurder is de besteding van de instroom aan geld die men bij jou en mij weet binnen te halen door onze deelname. Met name de Postcodeloterij is er een die vooral lijkt te denken aan ons belang als deelnemers, maar achter de schermen geeft men grof geld weg aan de eigen organisatie of bevriende actiegroepen met een vooral (extreem) linkse agenda.

En wat doen die dan met dat geld? Wel, reclame maken tegen alles wat voor ons burgers en deelnemers aan die loterij van belang is. De vlees/zuivelindustrie, reizen, rijden, kledingindustrie, slachtoffers van onderdrukking in landen waar men een gevoel bij heeft en zo meer. De controle op al dat gesponsor is relatief bescheiden maar wij als burgers dragen vrijwillig bij aan onze eigen ondergang door met deze organisatie te werken in de hoop op dat ene winstgevende lot. Wat zijn de ervaringen met al die prijzen trouwens? De meeste deelnemers maken kans op een doos koeken, een boekje, soms een of ander vaag ding wat je dan weer moet omzetten in actie om te komen tot enig voordeel en natuurlijk de Postcodeloterijfiets die ooit bij de honderden werd uitgedeeld.

Dat gevoel dat je dit keer een kleine prijs won en wellicht in de (nabije) toekomst een grote is voor velen een reden om gewoon door te gaan met meespelen. Immers ‘ je weet maar nooit’ en enige gretigheid is ons niet vreemd. Daarbij zijn er best wel wat dames die meespelen die Winston Gerstanowitz wel een lekker hapje vinden als hij bij hen op de bank zou komen vertellen dat zij een aardige cheque hebben gewonnen. Dat zij liever hem dan die cheque zouden benutten staat daarbij even terzijde. Met veel spektakel op TV lijkt het allemaal onschuldig, maar dat waren de bemoedigende klopjes op de wangen of schouders bij de jeugd van de NSDAP of communistische jeugdbond door Oom Adolf of Oom Jozef zogenaamd ook. Het venijn zit in de staart. En die staart is giftig. Voor de rest moet ieder het zelf weten hoor. Maar elke keer als ik weer een STER-reclame hoor van Wakker Dier of Milieu Defensie gericht tegen Shell of een of andere supermarktketen weet ik genoeg. De linkse bestuurders van de Postcodeloterij hebben weer geld uitgedeeld. En dat wordt benut tegen ons allen. Het rendement van dit alles verdwijnt schaamteloos in de zakken van hen die achter het hele concept zaten en zitten. Links l….n en rechts je zakken vullen. Altijd hetzelfde…. Er wordt gebeld…..even kijken of Winston voor de deur staat…. (Vrouwlief is me ver voor…) Beelden: archief/internet