Ik heb hier al eens eerder beschreven dat ik geen echte klusser ben. Ik maak me drukker over de wereld om ons heen, geniet van de liefhebberijen, vind musea van belang, vrienden nog meer, familie zelfs nog een stapje meer, maar hamer en kwast niet mijn geliefde gereedschappen. Dus hebben we het meeste wat in of rond het huis moest gebeuren laten doen door mensen die wel verstand van zaken hadden of hebben. Maar soms…. En dus vond ik het bij de trap naar mijn mancave op enig moment wel van belang dat de daar door professionals een jaar of 40 geleden aangebrachte vloerbedekking eens werd vervangen door iets anders.

Die trap wordt regelmatig gebruikt, niet alleen door mij, maar ook door vrouwlief die onze washoek op die bovenste etage beheert, maar ook omdat de toiletgroep van de vierpoters daar te vinden is. En juist die vonden op die trap die toch wat in de jaren verslijtende vloerbedekking extra reden om daar de pootjes en nagels af en toe aan te wagen. Kortom, begin april keek ik nog even wat een professional zou rekenen voor iets anders als bedekking van al die treden. De prijs daarvan was zodanig dat ik besloot dan maar zelf aan de slag te gaan. Tegen alle principes in. Het losscheuren van de oude vloerbedekking was overigens nog wel te doen.

Maar ja, daaronder zat een isoleerlaag en lijm. Veel lijm! En dat liet zich niet zo maar verwijderen. Dus een lijmoplosser gehaald, gewacht en dan trede voor trede schoonkrabben. Een berenklus. Daarna met plamuur en grondverf randjes en oneffenheden bijgewerkt. Het naakte hout had wat kleine plekjes die glad moesten. Schuren de volgende stap en dan gronden. Moest om en om, want we moesten ook nog op en neer kunnen natuurlijk. Volgende dag andere treden. En dat twee keer. Intussen waren wat van onze geliefde katten dwars door de barricades heen gebroken en liepen vrolijk over de natte treden….. Hun pootafdruk als teken van protest? Daarna dekkende verf. Maar die dekte niet. Twee keer, nog niet. Goede raad was duur, dan maar dekkende glansverf. En die werkte wel goed. Die trap kan er weer tegen. Intussen zijn de treden ook weer wat bekleed. Overigens moest ik ook de zijkanten van die trap schilderen en bleek de muur er naast ook wel een witbeurt te kunnen gebruiken. Het werd een heel project. Maar het oogt weer netjes. De katten vinden het prachtig, zij wel…. Maar nog steeds is het geen hobby voor me. Intussen wacht nog veel meer van dit werk op me. En ach, als het een dagje regent….dan maar aan de slag. Verf genoeg….Beter mee dan om verlegen…. (Beelden: Prive)