Als die oude bisschop (ook toen al zo oud..) langs kwam was het voor ons kinderen uiteraard een spannende gelegenheid. Immers, door het jaar heen was het veelal schraalhans keukenmeester naar gelang het wat wisselende inkomen of het succes van de autohandel bij de ouders. Met Sinterklaas werd de verwachting gewekt dat er nu eindelijk weer eens iets leuks zou worden uitgedeeld. We wisten als kinderen (ik denk dat mijn broer Rob er meer weet van had dan ik..) dat die Sint en zijn Pieten op een of andere manier altijd die oude wasteil uit de gangkast op de overloop te pakken wisten te krijgen en dan vol stopten met leuk verpakte cadeautjes, waarop hij/zij die dan weer voor de deur wisten te zetten waartoe ze eerst toch de trap naar onze etage moesten beklimmen.

Hoe dan ook, op die bewuste avond zaten we dan met rode wangen te wachten op dat hard gebons op de buitendeur die nog wel eens van plek wisselde. Ons huis kende een overloop met een deur naar de huiskamer of via een van de slaapkamers en naar gelang de stemming van Ma werden die ingangen nog wel eens op andere plekken gesitueerd. Kennelijk wisten Sint en Piet dat zelf ook heel goed want de teil stond altijd voor de goede deur.

En verdraaid nog toe, telkens als Leasepa dan net voor het grote moment even naar de sigarenman een paar huizen verderop moest om nieuwe pakjes Caballero te scoren stond die Piet op de deur te bonzen. Ons hart sloeg dan altijd over. Grappig genoeg had Ma daar geen last van. Terwijl ze normaal nog wel eens erg emotioneel kon zijn had ze daar op die avond nooit last van. Achteraf weet ik nu wel waarom natuurlijk. ‘Ze zat in het complot’…. Hoe dan ook de teil was altijd tot de rand gevuld met pakjes. Groot en klein en voor ons kinderen zat er het meeste in. Niet dat je nu meteen halve speelgoedwinkels vol spullen tegenkwam bij het openmaken hoor. Wel kreeg je nieuwe sokken, een pyjama, een boot waar je niet om had gevraagd, en nog wat andere kleine zaken. Ook altijd wel iets te smikkelen.

Een chocolade muis of kleine letter, een taaitaaipop en dergelijke. De oogst viel nooit echt tegen, maar om nu te zeggen dat je over de dingen van je verlanglijstje struikelde….nee! Kwam ook omdat ik een maand later jarig was en nog ben en men het grote geld opspaarde tot dan. Want een Dinky Toy truck of zo was altijd een grote droom en die moest en zou er komen. Het geld kon maar een keer worden uitgegeven…. Als we dan aan de warme chocoladedrank zaten en een stukje snoepgoed van de Sint zaten te verorberberen kwam de jongere zus van Ma zoals elk jaar even langs. Die wilde iedere keer graag weten of wij als kinderen hetzelfde (liever minder) cadeautjes hadden gekregen als haar eigen (4)kinderen. Die concurrentie was altijd aanwezig tussen die twee zussen. En vaak won zij qua volume en gewenste cadeau’s. Wij hadden daarentegen dan altijd wel weer een betere auto voor de deur staan. Maar dat was niet gek gezien de bron van inkomen van leasepa. Hoe dan ook, na het vertrek van de Sint was het altijd even rust in huize Meninggever. De Kerst kwam er aan maar dat was toch meer een geloofsgebonden feestje. Geen cadeautjes….Dat was iets van veel later. Het kon niet altijd kaviaar zijn….. (beelden: prive/internet)