De meeste van mijn lezers hier zullen wel wat Franse automerken kunnen opnoemen. Citroen, Peugeot, Renault wellicht, maar van Bernard zullen de meesten hier niet of nooit hebben gehoord. Verbazing wekt dat allerminst. Het Franse truckmerk startte haar activiteiten in het jaar 1923, net een eeuw geleden dus, en hield het vol tot 1967. In de tussenliggende jaren fabriceerde het lichte en zware trucks, kiepwagens, opleggers en zo meer.
Men produceerde in Frankrijk eigen 4-cilinder benzinemotoren, en nam later in licentie gemaakte Amerikaanse zescilinders op in haar productiemodellen. Ook buschassis werden gebouwd met een vrij lage instaphoogte wat de Bernard als bus deed aanspreken bij het toenmalige publiek. In 1932 had Bernard al een vijfversnellingsbak met overdrive, hydraulische remmen en een automatisch smeersysteem voor het chassis.
Dieselmotoren haalde men uit Engeland (Gardner) en men experimenteerde al met driecilinder motoren voor haar lichte bestelwagens. Die waren zuiniger maar werden toch nog geen succes. Toen de oorlog uitbrak was Bernard best succesvol met haar 6-12 tons trucks die men na de Bevrijding weer opnieuw op de band zette om zo snel omzet te kunnen draaien.
De busproductie werd intussen gestaakt, trucks met vier of zes wielen werden de norm. Jaar na jaar kwam Bernard met nieuwe ontwikkelingen, zoals aluminium chassis voor de trucks van het merk, waardoor gewicht werd bespaard. Dikke 12 cilinderblokken en later turbo-gedreven V8 diesels maakten het merk best bijzonder. Dat gold ook voor de vormgeving. Die was ‘typisch Frans’ en dat was mede de reden dat je het merk in onze streken vrijwel nooit tegenkwam.
In de bestuurderscabines werden ronde en stijlloze voorruiten aangebracht, en ook dubbele koplampen met heel bijzondere behuizingen. Alles design en modern. 10-versnellingsbakken kwamen ook in het leveringsprogramma. In 1963 echter werd Bernard overgenomen door het Amerikaanse truckmerk Mack. Daardoor kwamen er trucks op de markt onder de merknaam Mack-Bernard. Maar het grote succes bleef uit en als eerder genoemd, in 1967 was het over en afgelopen. Wat bleef was de herinnering. Waarover ik met liefde berichtte… (Beelden: Internet)
Altijdmijnmening 
Mack kenden we wel. Daar had mijn broer een hele reeks foto’s van. Hij was begeesterd van auto’s. Ik niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is ook meer een ‘jongensding’……:)
LikeLike
Die vrachtwagens zullen hier waarschijnlijk wel langs gereden hebben. Ik was 7 in 1967. Nog een reden dus dat ik die niet ken.
LikeLike
Dat snap ik dan wel. Hier kwamen ze ook zelden langs hoor, maar dat was meer omdat we indertijd vooral gingen voor DAF, maar ook Duitse trucks, dan wel het Zweedse Scania-Vabis…
LikeLike
Nee dat klopt helemaal, de enig Bernard die ik die tijd kende was de prins gemaal van Juliana maar die had meer met “kruiwagens” én race wagens dan met vrachtwagens.
LikeLike
Hadden de Fransen hem wast meer ‘verwend’ ware hij wellicht in de markt geweest voor hulp bij de aankoop van nieuwe trucks van dit merk t.b.v. het leger. Maar de lobby van DAF was in ons land erg groot….
LikeLike
Hij wist de weg wel dus het zal er niet geweest zijn die lobby.
LikeLike
Nou, als ik zie dat die Fransen nu weer onderzeeboten mogen bestellen…. Daarnaast, ooit kochten wij voor de Marine patrouillevliegen van het Franse Brequet. Toen was de Prins nog in zeer goede doen….Het kan verkeren…
LikeLike
Onderzeeboten mogen bouwen…en wel voor ons, wij bestellen….
LikeLike
Alleen de naam Mack herken ik.
Ook ik denk bij Bernard aan de prins maar die had meer met vliegtuigen.
LikeLike
De naam van het truckmerk spreek je echt op zijn Frans uit…dan krijgt het een wat slepender klank dan het och wat harde prononceren van de Prinsennaam…
LikeLike
Ik ken het merk van een serie model vrachtwagens die ik nog steeds heb.
LikeLike
Solido en Majorette??
LikeLike
ja volgens mij wel. Heb er vroeger veel mee gespeeld.
LikeLike
Daar werd het spul ook voor gemaakt….:)
LikeLike