Amerikaanse formule voor een tv-serie…..Je pikt iemand uit om een grap mee uit te halen en doet bijvoorbeeld net of een levend iemand in een doodskist naar het crematorium wordt gebracht, deze daarop verwoede pogingen doet om uit die beperkte ruimte te komen voor het echt fout gaat en de hoofdpersoon daarbij alles en iedereen beweegt om de procedure te stoppen. Op het allerlaatst lukt dat, die hoofdpersoon zowat in shock en met een half hartinfarct achter latend. ‘Smile…you’re on Candid Camera’. En dan allemaal lachen. Want we moeten altijd vrolijk en gelukkig zijn. Whatever happens. Nou, dat is niet iedereen gegeven. Zelfs de meest chronische optimisten zijn soms een keer somber. Ik ben er zo een. Eigenlijk altijd op zoek naar oplossingen of het positieve van een situatie. En ik heb heel wat van die momenten gekend dat het optimisme even plaatsmaakte voor ….wat moet ik nu? Of dat de lach plek maakte voor tranen. Dips waren voor mij regelmatig gewoon in het verleden. Meestal op maandag, de meest ellendige dag van de week, zonder overigens een aanwijsbare oorzaak. Soms, als ik nog wel eens (zeldzaam geworden) somber heb ik een paar uur nodig om de weg terug te vinden op het pad naar de lach of het licht.
Maar ik realiseer me tegelijkertijd dat veel mensen niet zoveel reden hebben om te lachen. Gezondheid kan een reden zijn om je vrijwel altijd zorgen te maken. Of een diepe economische depressie die zorgt voor werkloosheid of onzekerheid. Rond deze coronacrisis kan zelfs een combi van deze ellende veroorzaken at de gemiddelde lacher toch even de hoop verliest op betere tijden. Op TV komen ook andere series voorbij. Sommigen daarvan laten mensen zien die van 30-50 euro in de week rond moeten komen. Veelal met een gezin. Oorzaak zijn schulden of scheidingen. Bij veel van die lui zie ik dat men doffe ogen heeft van het zoeken naar kleine stukjes geluk. Veelal eerder voor hun kinderen dan voor zichzelf. Geluk dus niet standaard voorhanden, je moet er voor werken. Je moet er geluk voor kennen, maar niet iedereen is voor het geluk geboren. Gouden lepels of wiegjes met gouden dekens zijn slechts aan weinigen voorbehouden.
Kortom ook met minder moet dat geluk te vinden zijn, mits je mensen om je heen hebt om van te houden, dieren om te knuffelen, en net voldoende geld om de boel draaiend te houden zonder zorgen. En dat alles in goede gezondheid. Dat staat los van karakterstructuren natuurlijk. Want je hebt ook geboren pessimisten. Elke wolk aan de hemel zorgt voor regen bij hen die zo geboren zijn. Zij weten ook zeker dat de hele wereld tegen hen is en doen al op voorbaat negatief over alles wat op hun pad komt. Ook op sociale media kwam en kom ik die mensen zeker tegen. En als ze al geen kwalen vertonen bedenken ze die wel om maar ongelukkig in een hoekje te kunnen wegkruipen. Soms zou je willen dat al die lieden eens kennis konden maken met die Amerikaanse tv-makers….Smile….You’re on Candid camera. Wie zich herkent mag het zeggen. Ik blijf echt glimlachen. Zolang ik dat nog kan want optimisme maakt toch gelukkiger dan al dat negatieve gedoe…
(Beelden: INternet)
Altijdmijnmening 
Het voorbeeld vind ik minder.
Maar ook ik kan een goede grap wel waarderen.
Optimistisch door het leven wandelen is een kunst.
Stille groet,
LikeLike
Ik vond zelf die grap ook minder en snap ook niet dat daar mensen om kunnen lachen. Geldt ook voor veel uit Japan overgewaaide humorprogramma’s (..). Altijd zodanig in de ‘humor’ dat ik soms verbijsterd ben over de inhoud..
LikeLike
dat geforceerd lachen is niet aan mij besteed. Ik ben met ouder worden minder vatbaar voor bepaalde soorten humor.
LikeLike
De ene mens is wat makkelijker aangelegd dan de ander, doemdenkers In de familie komt depressiviteit voor, een afschuweliijke aandoening die tot enkele suïcides leidde. Dan toch maar liever een doordrammerige optimist om me heen.
Zonder humor zou ik niet kunnen leven maar met de jaren lach ik minder makkelijk.
Grove Japanse humor zou ik eerder waarderen dan die pedante kinderen in Amerikaanse gelikte gezinsseries die voorheen populair waren
LikeGeliked door 1 persoon
Humor is ook persoonlijk. Als eerder gesteld, ik heb iets met de Britten op dit punt, maar kon in het verleden ook veel lachen samen met Duitsers die per definitie te serieus lijken om dat stukje karakter in zich te dragen. Geweld als uitgangspunt voor lachen door derden is niet aan mij besteed…
LikeLike
Dat soort programma’s vind ik afschuwelijk. Weet je als je zorgen hebt dan drukt dat altijd op je, de hele dag. En als je dan vervolgens toe moet kijken dat je kinderen niet hetgeen krijgen ze verdienen, dan kan je wel ‘smile’ zeggen maar eigenlijk valt er dan gewoon niks te lachen.
LikeGeliked door 1 persoon
Armoede is een verschrikking voor mensen. Ik kan er hele verhalen over vertellen. Juk dat je maar moeizaam afwerpt. Opvallend is dat veel nu ongekend rijken juist uit die armoede vandaan zijn gekomen. Nooit meer terug naar… het uitgangsppunt.
LikeLike
Vreemd genoeg heb ik echt een pessimistische inslag maar juist dáárdoor heb ik vaak een reden om te glimlachen, want ik verwácht geen meevallers maar die héb ik dan toch wel vaak omdat ik altijd het minste verwacht. het is natuurlijk geen kunst om mensen in de maling te nemen als je er genoeg geld en voorbereiding in kunt steken.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat schatte ik dan verkeerd in. Ik heb jou altijd als ongekende optimiste, maar ook als ironische dame leren kennen. Goed verborgen gehouden….:)
LikeLike
Nee , niet verborgen, heb er wel eens over geschreven. Het is bewezen ook dat pessimisten meestal een leuker leven hebben dan optimisten. Zij verwachten teveel van het leven en krijgen veel teleurstellingen voor de kiezen
LikeLike
Humor ten koste van anderen heb ik weinig mee. Britse humor daarentegen vind ik geweldig…omdat men daar in staat is ook zichzelf minder serieus te nemen…Dat gevoel missen wij op het continent vrijwel allemaal…
LikeLike