Om ons heen in de wijk waar we wonen, zien we bomen langzaam aan van groen naar geel en later bruin van kleur veranderen. De heftst volgt op een best wel bijzondere maar ook niet al te slechte zomer. Het blijft mooi om te zien hoe de natuur de seizoenen volgt. Gek genoeg is dat bij ons in het westen van Nederland een stuk heftiger zichtbaar dan bijvoorbeeld op 1,5 uur rijden naar het oosten waar we bij toeval de vorige week even te gast waren. Daar zag je nog geen geel of bruin, wel donkerder tinten groen in de bomen en struiken, maar ook maar weinig blad op straat. Kan liggen aan de bomen of struikensoort of wellicht zelfs de grond daar. Die herfst is altijd reden om het bos weer eens te bezoeken. Er liggen wat van die percelen in onze omgeving, althans op 15-25 minuten rijden van hier. Heerlijk die geur om op te snuiven en de beukennootjes te zien die de kastanjes opvolgen als vallend voedsel. Als je goed luistert hoor je die dingen links en rechts naast je vallen, bij pech voel je het. ‘Pok’……toch pijnlijk.

Het bos dat in de zomer zo druk werd bezocht door dagjesmensen van overal en nergens wordt in de herfst domein van hondenliefhebbers, wandelaars, en natuurfreaks. Er is veel te zien als je er maar ook voor hebt. Die kleuren zijn prachtig, en de sfeer relaxed. De neus wordt er vaak echt fris van en de modder aan de schoenen neem je op de koop toe. De herfst leidt natuurlijk steevast tot een winterperiode die weer andere gezichten geeft aan het landschap. Zelfs als stadsmens kan ik de schoonheid daarvan goed inzien. En geef ik toe dat het best lekker is om de boel even leeg te wandelen als het seizoen dat toelaat. Opvallend is ook dat je in de herfst veel minder bosdieren ziet dan bijvoorbeeld in een gemiddelde zomer. En als ik er dan al eentje zien  is het vaak niks bijzonders. Vogels die ik bijzonder vind zijn dat meestal helemaal niet. Sommige mensen kunnen me dat vaak fijntjes mededelen. Je mag dan wel verstand hebben van alles wat vliegt en rijdt, maar dan moet het wel van metaal of kunststof zijn, in de natuur kan ik niet zo goed meekomen…. Kwestie van opvoeding natuurlijk. Ik ben al blij als ik een huismus in de tuin zie, laten we wel zijn, dat is bij ons een exoot.

En dan duurt het allemaal niet zo lang meer tot we richting winter gaan. Paar weekjes en we zitten er midden in. Met al die rare weersomstandigheden in de wereld kon dat wel eens een stevigerd worden. Ik heb de thermo-kleding alvast maar klaar gelegd. De centrale-verwarming ontlucht, de bruine bonenschotel ingeslagen. En natuurlijk de eerste fles Gluhwein. Het zal maar echt koud worden. Maar als dat zo is, zullen we goed uitgedost, zeker ook het bos weer bezoeken. De auto heeft aangepaste banden, we komen er wel, zelfs bij veel sneeuw of ijs. En dat laatste mag er van mij ook komen, want niets zo mooi als een grachtentocht op de schaats. Alleen jammer dat ik ook nooit heb leren omgaan met die ijzers. Anders….