Best cryptisch omschreven eigenlijk. Een pijnlijke periode in de afgelopen weken. Waarvan ik dagen lang de herinnering kon bekijken bij het wisselen van mijn sokken. Wat gebeurde er?? Nou het begon allemaal simpel. In een van mijn kamers in dit huis staat al een tijdje een enkele vitrine en ook nog wat losse kasten. Daarin de verzamelde op schaal rijdende werken uit Oost-Europa die ik met zorg behandel en dus zo goed mogelijk op- of weg berg. Nu onze kinderen hebben besloten om de stap te zetten om in de provincie te gaan wonen komen uit hun huidige woning wat vitrines vrij die ik dan mag overnemen. Nou dat liet ik me maar een keer zeggen. De eerste haalde ik in de eerste helft van oktober in gedemonteerde toestand op en sjouwde die naar de eerste etage van ons huis. Daar stond alles al te wachten wat ik had ingepland voor die interne verhuizing. Gedachte was…vitrine…kast er tussen voor allerlei zaken die niks met die verzameling te maken hebben….en dan de nieuwe vitrine aan de andere kant. En dan dwars over die twee glazen torens een smalle houten kast waarin ik weer wat grote modellen kon uitstallen en een stereosysteem met radio.

Alles opgemeten, het moest passen en werken. En dat deed het… Die vitrine kreeg ik relatief vlot in elkaar, schoof hem op zijn plek, monteerde de verlichting, en maakte het glas helemaal helder. Toen dat klaar was nam ik een van die smalle kasten die ik op het oog had om er overheen te schuiven beet…Maar dat ding bleek flink zwaarder dan ik dacht en bleek niet te houden. Knal, boem, op mijn rechtervoet. Verdoofd door de klap en de pijn zweeg ik even. (een wonder…)Toen vrouwlief naar boven stormde (zij hoorde die klap ook en dacht dat ik het aardse bestaan had verruild voor het hemelse..) en me vroeg wat er gebeurd was liet ik mijn voet zien…..Die zwol op en toonde in eerste instantie vooral de plek waar de kast op gevallen was. Natte doeken en zo meer moesten de zwelling stoppen. Intussen tilden we samen die kast alsnog op en legden die op de beoogde plek. Het paste…Top! Hinkelend werkte ik verder….

In de dagen die volgden bleek de zwelling steeds meer plek te maken voor blauwe tinten die later zelfs de kleur zwart benaderden. Die rechter voet was echt gekwetst. Maar ik ben niet zo van de goed bedoelde adviezen. ‘Been omhoog’ ‘rustig aan doen’ ‘dokter naar laten kijken’….Gewoon doorgaan. Mijn oudste Rieker schoenen bleken me relatief pijnloos te kunnen dienen (alle ander paren kreeg ik niet aan). Na een dikke tien dagen zag die voet er uit of ik door de teer had gelopen, een en al bloeduitstorting…maar ik ben gewoon doorgegaan met inrichten van die kamer en die vitrines. Daar ben ik nu heel blij mee. Toch maar mooi klaar die klus. Zielig zijn kan later wel…. Intussen zijn we een week of wat verder. En vertel ik het verhaal. Opdat u niet denkt dat een beetje meninggever ook een echte klusser is…wel een kanjer vind ik zelf…Maar dat mag je als lezer ook zelf beoordelen. Voor het gemak de beelden maar even bijgevoegd… En die zijn echt niet bijgewerkt….puur realisme…..(Beelden: Prive)