Dierenvriend(in)…

Dierenvriend(in)…

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: sunshine.jpg

Het was in augustus 2008 dat we medeblogster Petra ontmoetten. Bij haar thuis tijdens de eerste weblogmeeting die wij (vrouwlief ging met me mee als belangstellende..) bezochten. Enthousiast schrijvend aan 4 verschillende blogs op dat moment vond ik dat ik de intussen bekende bloggers van toen toch eens in de ogen wilde kijken. Petra uit Gorinchem meldde zich als organisator. Zij had dat in zich, want was ooit voor zover ik me herinner, actief geweest op cruiseschepen als gastvrouw. Het was dus puik geregeld bij haar. In de tuin, tussen diverse hokken waarin ze dieren opving die een slecht leven hadden moeten ondergaan. Het maakte haar niets uit welke soort het was, alles werd met veel liefde opgevangen en verzorgd. Daarnaast was ze een gezellige kwek met een gulle lach. Of het haar nou altijd goed ging? We wisten het op dat moment niet. Later ontdekten we dat ze haar dierenliefde vaak duur bekocht en ontvangen gelden liever aan die dieren besteedde dan aan zichzelf.

De huidige afbeelding heeft geen alternatieve tekst. De bestandsnaam is: peet-en-zus-rommelmarkt20open20havend_208-5-102000005.jpg

En er was een gezondheidsprobleem. Samen met ex-blogster en nu lieve vriendin Thamara bezochten we haar later nog wel eens en namen dan wat lekkers voor de dieren (en haar) mee. Het werd zeer gewaardeerd. Het actieve bloggen was intussen gestopt. Op Facebook was ze nog wel actief en deelde dan vaak stevige meningen over mensen die dieren verwaarloosden of ze zocht mee als er weer eens een kat of hond in de omgeving van haar woonstek was weggelopen. Het contact bleef, zij het op afstand. Tot we onlangs ineens een kaart thuis kregen. Petra was overleden. Veel te jong, plotseling. Haar hart was gestopt…. Best confronterend! En al weet je dat het leven niet oneindig voortgaat, we hebben allemaal wel voorbeelden van onverwacht verdwenen familieleden, vrienden of kennissen, deze kwam best binnen. Hoe dan ook, Nederland mist een grote voorvechtster van dierenrechten en iemand die elk dier dat aandacht en warmte nodig had dat ook meteen aanbood. Soms ten koste van zichzelf. In de Hemel is vast een plekje voor haar ingericht. En weet ze zich opgevangen door al die dieren die haar voor gingen maar wel na een gekoesterd leventje in dat volle huis in Gorinchem. (*Beelden: Archief)

Digitale veranderingen…

wm S'dam 31 juli 2010 007Een jaar of tien geleden kreeg ik als lid van een of ander, en nu niet meer bestaand, forum van een van de toenmalige leden het advies om te gaan ‘bloggen’. Ik had geen idee wat dat was, maar zij ging mij voor en legde me uit wat je moest doen om een blog op poten te zetten. Mijn eerste ‘Altijdeenmening’ was een feit. Maar wat ging ik nu plaatsen? Het moest netjes, ingetogen, maar ook wel weer zo opvallend zijn dat er lezers zouden komen en naar later handig bleek, links naar andere bloggers. Na een rustige start zat ik in een paar maanden tijd in een omgeving die me als warm bad beviel. Lekker schrijven over wat mijn mening was en dan met anderen discussieren. Al snel volgden ontmoetingen met andere bloggers. Op mooie plekken, bij en met lieve mensen. Gorinchem, Amsterdam, De Betuwe, het staat me allemaal nog goed bij. Ik rollebolde nog wel eens over de digitale vloer met mensen waar ik het absoluut mee oneens was. Mensen kwamen en gingen. Van die eerste bloggroepen zijn er maar heel weinig nog actief bezig. De meesten verdwenen net als ik naar andere digitale media.

OLYMPUS DIGITAL CAMERASommigen uit die periode zijn vrienden voor het leven geworden. De sociale netwerken staken ook de kop op en Facebook bleek een magneet. Dan waren er de debacles bij de aanbieders van die weblogs. Telkens opnieuw beginnen was niet iedereen gegeven. Ik startte zelf met een paar schaduwblogs. Specialismen werden daar ondergebracht, mijn verzamelpassie, de luchtvaart, auto’s, recensies. Het hielp mee om AEM zuiver te houden. Tot ik het mijzelf lastig maakte doordat kort geleden Windows ineens mijn oude computer niet meer ondersteunde en mijn aloude Altijdeenmening-blog niet meer te benaderen viel. Ik begon opnieuw, met de moed der wanhoop. ‘Altjdmijnmening’ werd het en dat is er nu nog, sterker nog, u leest hier al een tijdje mee. Ik blijf nog wel even schrijven, weest niet bevreesd, u mag zich nog wat ergeren aan mijn kijk op de wereld. Ik ben het aan mijn eigen standpunten verplicht. Er gaat momenteel veel om in de wereld en niet alles is even fijn. In tien jaar tijd is er veel veranderd. Ik ben intussen al even actief op Facebook, Twitter, in groepen die mijn passies delen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAMijn teksten worden ook daar gedeeld, gelezen, en bediscussieerd. Dat houdt in dat soms de reacties op Facebook flink wat omvangrijker zijn dan hier op het blog zelf. Dat houdt de sfeer goed. Al komt dat ook omdat er wat scherpe types of roddelaars uit het circuit zijn verdwenen. Het helpt allemaal om na tien jaar nog steeds door te gaan. Op een wat lager tempo dan voorheen, ik geef het toe, maar ja, de man wordt ouder en is soms een beetje moe. Dank voor het lezen en discussieren of reageren mensen! Het was en is me een waar genoegen om die meningen steeds weer met u te delen. Dat u het er niet altijd mee eens bent?! Het zal zo zijn, maar dat houdt mij ook weer scherp. Op naar de volgende tien jaar……