In het verleden heb ik wel eens geschreven over mijn gevoeligheid voor migraine. En hoe dat fenomeen mij pas op wat hogere leeftijd trof. Ik denk zo eind jaren negentig dat ik er ineens mee werd geconfronteerd. Ik heb de aura-vorm, waarbij je plotsklaps wordt overvallen door eerst een paar en daarna flink veel lichtflitsachtige verschijnselen in de ogen. Dat duurt pakweg een half uur, zakt dan weg om daarna ruimte bieden aan hoofdpijn die gek genoeg de ene keer intens kan zijn maar soms ook in een uurtje is verdwenen. Omdat de huisarts er indertijd een beetje om moest lachen, ‘je hebt een blonde-vrouwen-aandoening’, houd ik het qua bestrijding van de gevolgen maar bij paracetamol-inname, die ik aanpas bij de intensiteit van de aanval.
Zijn er triggers?? Geen idee, want het is me overal al eens overkomen, zelfs als ik volkomen ontspannen in mijn tuinstoel geniet van de rust. Ook in stress-situaties. Niks dat zo bijzonder is dat je er een specifieke vinger op kunt leggen. Als georganiseerd mens houd ik ook bij hoe vaak ik dit verschijnsel meemaak. Daarbij is wel te constateren dat het met de jaren in aantal stijgt. Ook dit jaar is de frequentie hoog. Gemiddeld 2 keer per maand ben ik de pineut. Maar afgelopen maand juli kwamen er binnen vier dagen vijf aanvallen voorbij. Waarbij de heftigheid van de hoofdpijn een soort Eredivisie bereikte. Zo heftig maakte ik het tot nu toe nog niet eerder mee. Dat hield in dat ik die dagen eigenlijk liggend in het donker door bracht, voor een actief type als ik nu eenmaal ben, een soort ‘verloren dagen’.
Onze witte poes vond het prachtig, die lag meteen naast me te knorren. Maar ik had er weinig aandacht voor. Arm diertje… Hoe dan ook, nog vervelender is de onvoorspelbaarheid. Soms geen een enkele aanval in een bepaalde maand, in andere 4 of 5, het is niet te bevatten of te snappen. En omdat de medische stand ook niet echt een idee heeft van oorzaken of gevolg is het meer een kwestie van ondergaan dan me druk maken over het feit wat het nou veroorzaakt. Een jaar of 1.5 geleden ben ik nog eens voor iets anders onderzocht en bracht dit verschijnsel bij neurologisch onderzoek te berden. En dus werd ik onderwerp van een extra onderzoek waarbij hersengolven werden bekeken en je wordt blootgesteld aan allerlei lichtflitsen en zo meer. Zou licht oorzaak zijn van die migraine wekten ze dat hiermee wel op. En wat denk je? Niks, nada…. Natuurlijk las ik er het nodige over sinds ik er al die jaren terug mee werd geconfronteerd, maar het sluit nooit echt aan op…. Eetpatronen? Geprobeerd, helpt niet. Gedrag? Licht? Stress? Nee hoor, niets wat een directe oorzaak heeft. Maar lastig is het wel. Gelukkig koester ik de jaren die zonder migraine verliepen. Waren er best veel achteraf gezien. Want een leuke kwaal is het niet echt… Maar verder gaat het wel hoor…Niks serieuzigs….. (Beelden: archief)
Altijdmijnmening 
Dit soort hoofdpijn is verschrikkelijk. Het enige wat je kunt doen is het ondergaan. En hopen dat het voorbijgaat. En nooit meer terugkomt.
LikeGeliked door 1 persoon
Na een klachtenloze maand augustus (..), startte september er wel weer met een. De eerste de beste dag en bingo…
LikeLike
Och wat vervelend toch. Na jarenlang vreselijke hoofdpijnen te hebben gehad heb ik nu eindelijk van het soort dat met een handvol paracetamol en ibuprofen onder controle blijft. Slecht voor de lever, maar ja, je wilt ook wel leven toch.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, maar ik grijp zelden verder dan een of twee paracetamolletjes. Omdat ik weet dat veel van die middelen erger zijn dan de kwaal. Vervelendste is dat dit aura-verschijnselen vooraf ook wel eens tijdens het rijden voor komen/kwamen, en dat je dan even aan de kant moet om die periode uit te zitten. Op de radar rijden is geen optie…
LikeGeliked door 1 persoon
Zelf heb ik nooit een vorm van migraine gehad, maar mijn partner heeft jaren geleden een paar jaar er wel mee door gemoeten. Totdat zonder enige bekende reden het nooit weer terug is gekomen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste zoek ik ook….dat het net zo plotseling verdwijnt als het ooit gekomen is. Maar ik vrees dat het niet zo zal gaan…
LikeLike
Zelf heb ik er geen ervaring mee, maar ik begrijp dat dit erg moet zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Je leert er mee leven…hoe stom ook….
LikeGeliked door 1 persoon
Tot op zekere hoogte kan ik erover meepraten, de ‘oogmigraine’ geen flitsen maar een steeds groter wordende aura in het zicht. In mijn geval gelukkig zelden door zware hoofdpijn gevolgd. En in precies 20 minuten over. Maar net zo onvoorspelbaar, was soms wel jaren weg , of maanden, maar drie keer in de week kan ook. Ik ben dus nog een mazzelaar, jij sterkte dan maar.
LikeGeliked door 1 persoon
Het vervelende is vooral het zo maar ineens optreden. Onder alle omstandigheden meegemaakt. Zeker onderweg was het wel een uitdaging om dan de auto te besturen….Zeker toen ik nog volop actief was qua werk deed het zich regelmatig voor dat ik echt door moest vanwege afspraken of zo….best vervelend…
LikeLike
Ik rijd niet heel veel en kan me meestal wel permitteren e en te wachten áls het zich voordoet.
LikeLike
Dat scheelt, die luxe had en heb ik meestal niet…
LikeLike
Ik hoef niet zo héél veel meer hé!
LikeLike
Ik nu ook niet meer, maar zonder echte vakanties vind ik dagtripjes toch nog wel erg aardig om te doen….en dan is de auto mijn vervoer…
LikeLike
Ja een dagtripje op z’n tijd is leuk, ik heb er morgen weer een in de planning.
LikeLike
Geniet er van…de tripjes die wij maakten komen binnenkort wel even voorbij…zitten leuke tussen….
LikeLike