Onlangs nam ik een drastisch besluit. Ik verbrak een al jarenlang bestaande link met een blogster die ik verder niet zal benoemen. Reden, zij reageerde al heel lang niet meer bij mij, ondanks het feit dat ik dat wel bij haar altijd trouw deed. Omdat me dat bevreemdde heb ik haar vooraf een week of 6 geleden nog eens per mail gevraagd of er een speciale reden voor haar ‘gedrag’was, maar dat beantwoordde ze slechts met de mededeling dat dit zeker niet zo was, maar dat tijdgebrek haar belette andere bloggers een reactie te gunnen en dat ze blij was dat ze haar eigen verhalen nog wel kon plaatsen. Dat op zich verwonderde mij dan weer want ik zag haar reacties juist bij andere bloggers wel voorbij komen en ze reageerde vaak ook op mensen die bij haar iets neerzetten. Dus dan lijkt het toch iets persoonlijks. Vreemd want ik had haar zelfs gelinkt omdat ik haar verhalen nogal leuk vond en ze in ieder geval onderwerpen aanroerde die mij nog wel interesseerden. Egotripperij is geen enkele blogger vreemd dus daar kon ik goed mee leven. Niet met het negeren van de onderlinge contacten. En als ik zie dat iemand een heel lage frequentie van bloggen heeft maakt me dat niks uit, zolang ik maar niet voor J.Doedel bij die ander reageer zonder dat je de indruk krijgt dat wat jij zoal oreert ook voor hem/haar van interesse is. Maar dat was het kennelijk niet (meer) voor de nu verwijderde blogster. Ik wens haar alle goeds uiteraard, niks menselijks is mij vreemd, maar lurkers zijn niet aan mij besteed. Niemand verplicht je overigens om te reageren (al wordt het meer dan op prijs gesteld..mits inhoudelijk correct en aardig..:)) maar verwacht dat omgekeerd dan ook niet. En daar liep het dus met die betreffende dame fout. Afscheid nemen doet soms pijn, maar beter korte pijn dan een lange periode van ergernis en vraagtekens. En wie het anders ziet moet het maar vermelden dan Is toch ook een reactie en dat vind ik dan wel weer extra fijn…
Altijdmijnmening 
Simpel: niet meer reageren.
Dat was mijn oplossing bij een paar vergelijkbare bloggers. Bij hen kreeg ik het gevoel buitengesloten te zijn, erg onaangenaam. Beledigend ook, ze kunnen iemand beter meteen bannen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vond het vooral vervelend dat ik per mail op mijn vraag de mededeling kreeg dat er geen echte reden was om niet te reageren. Vooral tijdgebrek… Dat is aardig, maar als je die tijd bij anderen wel vindt voel ik dat het iets persoonlijks is en is de schaar snel in de hand genomen. Overigens na een jaartje aankijken… Zij die ik eerder blokkeerde zaten meer in de beledigende hoek of zo… En dan is het simpeler….
LikeGeliked door 1 persoon
Als iemand bij mij niet meer reageert, dan reageer ik ook niet meer bij hem/haar. Zo simpel is het. Dat een bepaalde blogger mijn reacties verwijdert omwille van een eerder meningsverschil, dat vind ik niet zo fijn. Ben dus ook maar gestopt met daar te reageren.
LikeLike
Dit was een gelinkte blogster die maanden geleden ineens stopte met reageren. Bij meningsverschillen is er voor mij vaak niet zoveel aan de hand, behalve als iemand echt heel persoonlijk wordt en leugens of aantijgingen verspreidt die nergens over gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Liegen vind ik erg. Dat ze gewoon zegt waar het om gaat tussen jullie.
Wat ik ook erg vind dat je soms nieuwe volgers krijgt die reageren. Dan volg en reageer ik terug, maar dan houdt het bij hen op. Die verwijder ik ook weer.
LikeLike
Als er nieuwelingen tussen zitten is dat voor mij altijd goed nieuws. Maar soms is het dan wat lastig terug reageren door indelen blog of omdat ze dingen schrijven die mij niets zeggen…
LikeLike
Ik vind vooral de mensen hilarisch die je volgen en reageren met een : “Wat een leuk blog! Volg mij ook ff”. Die komen niet eens door mijn SPAM. Jammer dat dit zo is gelopen, maar dingen lopen soms nu eenmaal zo.
LikeLike
Ja, ik heb na al die jaren wel door waarmee je echt door de deur kunt en met wie dat toch lastig is. Ook op de andere sociale media kwam ik dit tegen. Heb veel eelt op de ziel, maar soms is het even genoeg….Vandaar mijn klaagzang en beslissing…:)
LikeGeliked door 1 persoon
Als een onderwerp van een blogger mij AANSPREEKT heb ik wel een reactie. Nogal eens interesseert mij het onderwerp niet en reageer wijselijk niet. Beter zo dan bijvoorbeeld een één-uit-duizend-antwoord als “Wat mooi”, of enkel een hartje. Wanneer een blogschrijver zich soms in alle banen en wegen moet wringen om toch iets inhoudelijks neer te zetten, MOET dit gehonoreerd worden met een ‘betrokken’ reactie. Zeker als BLIJKT dat deze zich echt zijn best heeft moeten doen zich te verwoorden. Oké….schrijven is een vaardigheid die niet iedereen eigen is, maar vaak haal ik wel de intentie van schrijven uit het bericht naar boven, en probeer de reactie dusdanig te formuleren dat dit een stimulans mag zijn.
De één zus, de ander zo; resoluut ingrijpen blijft een beetje autoritair maar soms ook wijs.
Een ‘opsteker’ kunnen we allemaal gebruiken! Jij en ik en iedereen. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Er zijn reageurders en lurkers. Maar ook mensen die andere kennelijk niet de moeite waard vinden van het reageren. Al die soorten ben ik in de loop van de inmiddels bijna 20 jaar bloggen tegen gekomen. Ik ben zelf nogal loyaal aan mijn gelinkte blogbestand. Net als op andere sociale media. Gewoon een wederdienst bewijzen als iemand iets leuks schrijft of een onderwerp aanroert dat weliswaar niet meteen mijn interesse heeft maar voor de betrokkene van groot belang kan zijn. Hoeveel moeite kost dat? Soms even lezen, reageren, nog geen 5 minuten…..
LikeLike
Ik begrijp het probleem niet zo goed. Ik reageer vrijwillig en meestal uit de losse pols gewoon omdat het iets is dat in me op komt om te schrijven naar aanleiding van het verhaal. Als ik niet wil reageren hóeft dat toch helemaal niet. Dan hoef ik toch niet iemand dramatisch “te verwijderen”, gewoon niet reageren als je daar geen behoefte aan hebt. Heb je die behoefte wél dan is er niets op tegen om het tóch te doen. Ik heb geen verwachtingen of voorschriften voor reacties en ik heb ze ook niet nódig bij een ander. Ik schrijf omdat ik het graag doe, de reacties voegen vaak heel veel toe en daar ben ik natuurlijk wél heel blij mee. En er over bloggen is al helemaal niet nodig, hoogstens in algemene zin maar niet als een soort aanklacht tegen een bepaald iemand ook al noem je geen naam. Min puntje Leo, kinderachtig . Sorry hoor, wat mij betreft even goede vrienden, maar ik weet dat je wél voor eerlijkheid bent.
LikeGeliked door 2 people
Het probleem ontstaat bij eenzijdigheid. Als je wel verwacht dat lezers jouw schrijfsels waarderen en daarop reageren, maar zelf de moeite niet wilt doen om diezelfde mensen terug te bedienen. Ik eis geen reacties, maar verwacht het wel, zeker als ik (wat ik doe) zelf actief reageer bij hen die al dan niet leuke zaken publiceren. Dat is een erecode onder bloggers met een linkje. Als ik dan ontdek dat iemand kennelijk geen interesse (meer) heeft in mijn schrijfsels, maar wel bij anderen reageert, maar datzelfde gedrag in een 1 op 1 mailcontact ontkent, tja, dan is er maar een conclusie. Ik schrijf voor deze persoon de verkeerde zaken op. Dat mag, maar dan is de link overbodig. Niks kinderachtigs aan, maar een zakelijke benadering die ik al eerder toepaste bij mensen die ook zo in het bloggen staan. Ik verwijt jou overigens niets hoor. Hou van de eerlijke uitwisseling van strandpunten maar deze blogger ging voor mij over een lijntje heen. En verder is het sop de kool niet meer waard.
LikeLike
Ach ieder z’n meug en naar mijn idee krijgt iedere blogger vanzelf de lezers die bij hem/haar passen. In mijn bloggers erecode staat dat ik onenigheid nooit anders dan bij de betrokkenen zal ventileren. Dat jij andere verwachtingen had is jouw pakkie an. niet van de andere partij. ? Het stond je toch al veel eerder vrij om niet meer te reageren. Als de verhalen je wél interesseren dan is alleen lezen toch toegestaan. .
LikeGeliked door 2 people
The point is toch oneerlijkheid. Over oorzaak en gevolg. Ik heb nergens een indicatie gekregen dat wat ik schreef of schrijf voor de betrokkene reden was om nooit meer te reageren. Sterker nog, op de M/V af gevraagd of er reden was tot negeren> Nee…die was er niet. Maar… En dan maanden later nog steeds moeten zien dat er wel elders wordt gereageerd is voor mij een brug te ver. Het zorgt dan voor ergernis. Klaar.
LikeLike
Ik ben zó snel van begrip, ik had de eerste keer jouw zienswijze al begrepen. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
IK was al verbaasd….:)
LikeLike
Hm, niet iedereen kan eerlijk antwoorden op zo’n vraag. Waarschijnlijk te bang om jou te kwetsen, dus dan maar ontkennen. Dat is niet leuk natuurlijk, maar hé…. jij loopt toch al langer mee, dus dan weet je hoe dat gaat.
Een heleboel bloggers vinden het normaal om over en weer bij elkaar op ELK logje te reageren. Dan verval je al snel in ‘leuk/mooi/prachtig’ oftewel die keurige, vriendelijke en zeer beleefde reacties, waar je in feite natuurlijk ook niks aan hebt. Maar goed, als jij je ergert…. gewoon kappen. Niks mis mee.
LikeLike
Wat Wieneke schrijft.
Kwaliteit voorop; kwantiteit is minder essentieel.
Ik ben ook wel kritisch in wat ik schrijf en vermijd te schrijven waarin ik een ander kwets, zoveel als mogelijk. Speldeprikjes mogen m.i. wel, maar doordrammen weiger ik. Daarvoor heb ik eventueel nog een eigen blog. 😉
LikeLike
Al meer dan 15 jaar staat mijn blog bekend als ‘Altijdeen…’ of ‘Altijdmijnmening’. Niet voor niks. Ik geef mijn kijk op dingen die om ons heen plaatsvinden, maar ook deel ik informatie over mijn interessewereld. Zij die daarmee om kunnen gaan lezen regelmatig, anderen haken af. Net zoals ik dat doe bij anderen. Een paar maanden terug nog maar knipte ik de lijnen door naar mensen die heel erg anders in de politiek staan en erg persoonlijk reageerden of over mij schreven zonder dat ze me daarvoor even de kans gaven mijn kant van de zaak te laten horen/zien/lezen. Dat is iets anders dan negeren…..en wel verwachten dat mensen jouw verhalen lezen en er op reageren… Verder is het een ieder vrij te lezen wat hij wil of te schrijven wat hij/zij leuk vindt…
LikeLike
Als ik LIKES wil beperkte ik me wel tot Facebook. In dit geval ligt dat anders. Iemand aan je eigen blog linken houdt in dat je eerst even de kat uit de boom kijkt, interactie zoekt en eventueel vindt en dan die link maakt. Doe je ook voor de gelinkte blogger. Dat zij afwijzend bleef is een kwestie van vele vele maanden. Ik keek het erg lang aan en geef in mijn verhaal uitleg over het waarom van de beslissing die link door te knippen. Eerlijkheid is alles, ook onder blogauteurs… Dank voor jouw reactie trouwens…:)
LikeLike