Naast de grootmachten die ik in de afgelopen maanden al eens de revue liet passeren via hun grote strategische bommenwerpers, was er natuurlijk ook nog Groot-Britannie. Dat land had het bombarderen van vijandelijke steden tot kunst verheven in WO2 en men vond de dreiging vanuit de Sovjet-Unie zodanig groot dat men meteen na de oorlog aan de slag ging met de ontwikkeling van maar liefst drie grote bommenwerpers, waarvan de Avro Vulcan er een was. Die machine viel direct op door zijn vormgeving, want anders dan bij de door Handley Page en Vickers ontwikkelde vliegtuigen had de Vulcan een driehoekige deltavleugel. Het was hiermee een tijdlang een uniek toestel dat al in 1952 voor het eerst vloog en vanaf 1956 bij de RAF in dienst werd gesteld. Met haar vier zeer krachtige Bristol Siddeley Olympus straalmotoren haalde de Vulcan dik 1000km/u op een  hoogte van 20km. De Vulcan kon bommen en radio-bestuurde raketten meenemen over een afstand van bijna 8000km.

Toch was het na 48 gebouwde vliegtuigen eigenlijk al afgelopen voor deze zware jongens, want de Britten hadden intussen ook de beschikking over onderzeeboten met Polaris-raketten en die waren goed in staat om vrijwel ongezien de vijand te bestoken. De Vulcans kregen een andere rol. Ze werden ook voorzien van een camouflage-verflaag, de oorspronkelijke witte kleur was vooral bedoeld om de hitte van atoomontploffingen te reflecteren. De Vulcan werd voortaan een klassiek wapensysteem. En langzaam aan ook uitgefaseerd omdat de Britten ook de Tornado jachtbommenwerper aangeschaft en die kon die rol tegen lagere kosten ook uitvoeren.

Toch kwam de Vulcan nog een keer in actie tijdens een conflict om de Falkland Eilanden. Die waren tegen de internationale wetten ingenomen door de Argentijnen en een fikse oorlog met de Britten was het gevolg. Een enkele Vulcan werd die kant opgestuurd en diverse malen onderweg getankt. Vanaf een geimproviseerde basis op het eiland Ascension viel men de vijandelijke bezettingsmacht aan en dat had effect. De Argentijnen leden flinke verliezen en de Britten behielden hun piepkleine eilandjes in de zuidelijke Atlantische Oceaan. Na deze vertoning van macht was het ook meteen vrijwel over en gedaan voor de Vulcan. Men hield er (het zijn e n blijven Britten op dat punt) een paar technisch in staat om nog te vliegen. Dat deed men vooral als onderdeel van vliegshows, maar de operationele rol van dit bijzondere toestel was wel uitgespeeld. Opvallend is nog wel het feit dat de motoren van de Vulcan in opgewaardeerde vorm een belangrijke rol speelden in de toenmalige supersone Concorde verkeersmachine. De Britten koesteren die Vulcan net als diens oudere voorgangers en dat mag natuurlijk. Maar het blijven wapens waarmee grote schade had kunnen worden aangericht ware men in oorlog geraakt met de Sovjets… (Beelden: Archief Yellowbird)