Ik was net als zovelen overtuigd van het feit dat het dit jaar wel zou gaan lukken. De planning van zaken die allemaal even aandacht behoeven. Een lijstje met ‘to do’ zaken die ik nu eindelijk eens moest oppakken. Ik ben in dat opzicht telkens weer jaloers op hen die twee weken nadat de oliebollen zijn opgegaan een gereedschapskist of pot verf pakken en aan de slag gaan. Ik kan dat niet. Zelfs niet in mijn museum/werkkamer. Ben omgeven door boeken en dossiers, moet nog ‘dit’ doen of ‘dat’ maar kom er niet toe. Ben druk met van alles, maar niet met de dingen die ik op dat denkbeeldige lijstje had gezet. De elektronische en papieren agenda’s staan elke dag wel vol met dingen die ik ook moet doen. Zoals schrijven van blogs, reageren, een stukje administratie, de relatie bellen die met een fysiek probleem naar het ziekenhuis moest, aandacht geven aan de poes, de lente inluiden, een tochtje maken door het bos bij mooi weer en familie en vrienden de nodige aandacht bieden. Dat laatste doen we heel regelmatig en omgekeerd krijgen we die aandacht gelukkig ook terug.

Maar als vrouwlief me vraagt om de schutting in de tuin nog even af te maken, ik ben daar vorig jaar aan begonnen, heb ik daar volgens planning ergens in juni een gaatje voor. Maar dan staat het groen alweer in volle bloei en kan ik er met mijn pot vol milieuvriendelijke tuinbeits niet meer bij. We moeten een timmerman zoeken voor nog wat ander werk, en daarna een schilder. Want na een jaar of acht moet de verf toch ook weer eens worden ververst aan de gevel. En om nu zelf op 5 meter hoogte op een ladder te gaan staan voor dat schilderwerk gaat me net even te ver. Genieten kent zijn grenzen natuurlijk. Elk excuus is dan ook van toepassing en geldig en ik ken er heel wat. Voor mij is genieten toch meer dat je lekker zit op een terrasje, naar de mensen kijkt, een museum bezoekt, tripjes maakt door het hele land en de motor van de kleine flitser laat zingen of zoemen.

Ik vind het leuk om op nieuwe plekken in ons land te ontdekken dat daar ook normale mensen wonen en dat ze daar zelfs televisie en stromend water hebben. Ik voeg nog graag nieuwe aanwinsten toe aan de expositie in mijn museumpje. Of nieuw leeswerk aan de eigen bieb. Maar al dat fysieke geklus is echt niet mijn ding, ik verkondig het nu al vele jaren aan een stuk. Helaas wordt er niet naar geluisterd en is de druk op de planning voor allerlei klussen hoog. ‘Binnenkort’ gaan we de schuur uitruimen, de fietsen weer even zomerklaar maken, en zal ik echt eens aan die schutting gaan prutsen. Daarbij moet er ook nog een boek worden afgeschreven. Voorwaar een best karweitje. Maar eerst nog even onderuit….Klussen kan altijd nog…..planning of niet…