De periode waar wij momenteel doorheen gaan is best gevuld met mixed emotions. Daarover later nog eens meer. Maar op enig moment kwam daar nog eens bij dat onze enige poes in huis, de fraaie witte Prebbles, blaasontsteking bleek te hebben. Nu waren wij er van overtuigd dat dit vooral bij gesteriliseerde katers soms een dingetje is, wij hebben het met heel wat katachtigen meegemaakt, maar niets bleek minder waar. Dus de witte godin moest naar de D.A. voor controle en dus opname. Nu heeft dit diertje vanaf haar kittenjaren de bijnaam en faam van een ‘pittige tante’ te zijn, wat zij soms ook goed waarmaakt. 1 op 1 is ze een schatje, ze kroelt, knort als een bezetene en ligt graag bij je, maar o wee als er iets met/voor haar moet gebeuren waardoor je haar lijf met aanraken met een kam of schaar.
Dan verandert ze in een feeks van de zuiverste orde. En is mij al vaker overkomen dat ik als ‘vasthouder’ de nodige krabwonden opliep. Het diertje heeft een dusdanige haargroei dat ze in de zomer last krijgt van plakkende klitvorming. Niet fijn en dus weg te knippen of te scheren. Met gevaar voor eigen lijf en leden doen we dat dan toch maar regelmatig, maar ik trek er vaak dikke handschoenen bij aan. Hoe dan ook, dit karakterbeeld vertelden we de DA op die bewuste dag van haar opname en de term ‘pittige tante’ werd genoteerd op haar CV. Na enige uren werden we gebeld, ze kon worden opgehaald, diagnose was vastgesteld, blaasontsteking, dus medicatie etc.
We haalden het diertje op en dat reageerde gelaten op het transport naar huis. De assistente van de kliniek waar zij te gast was stelde wel dat ‘ze hartstikke lief was geweest en dat ze toen ze toch bezig waren meteen maar even wat klitten op haar buikje hadden weg geschoren…’. Een lichte verbijstering was ons deel. Huh…?? Hoe dan ook, eenmaal thuis moesten we de volgende dag tussen alle drukte door haar eerste medicatie toedienen. No problemo bij de andere katten hier in huis, maar nu ging het even anders. Het ‘lieve poesje’ had er geen enkele zin in en haalde mij in een angstsprong compleet open. Ik overdrijf niet, maar het bloed spoot alle kanten op en ik keek half wankelend op de benen naar een fiks opengescheurde pols. Een stevig verband (‘je moet naar de eerste hulp….’) deed op dat gebied wonderen en ik ging vanwege het effect van bloed op mijn watjes observatievermogen even een half uurtje zitten. Wat was er met dat dier bij de DA gebeurd dat ze als meegaand en lief werd betiteld? Onder de indruk van die opname, dat ze in haar eigen transportkooitje had moeten verblijven etc? Ze hadden haar daar niet verdoofd of zo, want niet nodig geweest. Hoe dan ook, op het moment dat ik dit schrijf is de wond aan het genezen. Een litteken zal denk ik nog lang zichtbaar blijven. Knorrend en half op haar rug liggend kijkt Pebbles me aan. Heel tevreden, lief als altijd, maar onbetwist nog steeds een ‘pittige tante’…. ( Beelden: Prive)
Altijdmijnmening 
Kattenvriendjes/vriendinnen die medicijnen toegediend moeten krijgen, absoluut een uitdaging! Maar… de assistente van de dierenkliniek is kennelijk toch nog iets liever dan jij…..😊 Sterkte en een beterschapsaai voor jullie beiden!
LikeGeliked door 1 persoon
IK dank echt dat de witte tijger onder de indruk was van het transport er heen, het verblijf daar en de behandeling. En dat ze zich alles liet welgevallen. Maar eenmaal thuis was het pittige karakter weer helemaal terug…
LikeLike
Lief zijn zolang het hen past … dat is nu eenmaal ‘des katten’. Wel een ontsmettend zalfje op je wonden doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik benut altijd Duitse wondzalf en dat werkte prima. Wat bleef was een litteken….
LikeLike
Vreemde gen dwingen, zeggen ze.
Anders kan ik het niet verklaren. Of toch een extra roesje gehad?
LikeGeliked door 1 persoon
Volgens de DA assistente was dat niet het geval geweest…ze onderging gelaten….
LikeGeliked door 1 persoon
Die naam past bij haar. Moet ook denken aan Pebbles van de Flinstone.
LikeGeliked door 1 persoon
Bij ons is de letter P altijd bepalend geweest voor alle huisdieren…..oude traditie. Dus op enig moment kwam ook Pebbles als keuze voorbij voor het enige meisje in een huis met katers….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Aha😊
LikeGeliked door 1 persoon
Katten kunnen aardig scherp uit de hoek komen. Onze Felix is ook lief maar doe niets wat hem niet aanstaat. Je zal het geweten hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Wij treffen het met echt lieve katten, die graag kroelen, spelen, op schoot liggen of naast je op de bank… Maar deze witte schoonheid heeft een eigen karakter. Overigens hartstikke lief als je niets met haar wilt uithalen wat ze niet wil of waar ze bang voor is…
LikeGeliked door 1 persoon
Misschien heeft de assistente een paar kunstgrepen tot haar beschikking om te zorgen dat deze witte wervelwind geen kans krijgt om kattenkwaad uit te halen.
Misschien eens een babbel met haar maken? Maar voor nu even de wonden likken, beterschap.
LikeLike
Die wonden zijn intussen aardig genezen geraakt, mede met dank aan mijn Duitse wonderzalf…:)
LikeLike
Kattenkrabbels zijn zeker een reden om voorzichtig te zijn.
LikeLike
Ik ben er aan gewend geraakt. Maar deze waren wel heel diep en bloederig…
LikeLike
Zoals men zegt ‘alles went’.
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, nou, daarom heb ik een hond 😉
LikeLike
Zelfs de meest lieve hond, en ik had er 16,5 jaar zo een, kan onbesuisd bijten. Overkwam mij ooit ook eens toen hondlief een takje tussen zijn kiezen had zitten waardoor hij zijn bekje niet meer dik kreeg. Dus zo snel mogelijk handelen. Takje te pakken, er tussen uit, en toen klapten de kaken dicht. Met mijn duim er tussen. Die werd zwart. Duurde 9 maanden… Maar hoort er allemaal bij….
LikeGeliked door 1 persoon