Het blijft mij opvallen dat we anno 2025 in een wereld leven waarin het individu steeds belangrijker wordt en het algemeen belang van het collectief lijkt weg te vallen tegen het decor van selfiegedrag. Of het nu gaat om politici, zakenmensen, influencers, mediatypes of zelfs mensen die floggen of bloggen, men zendt vooral alleen uit dat het eigen spiegelbeeld belangrijker is dan wat ook. Voor mensen met enig gevoel voor empathie is dat een gruwel en ik behoor tot die laatste categorie. Zenden moet altijd leiden tot ontvangen. Je boodschap uitschreeuwen of dragen is leuk, maar er moeten ook mensen zijn die het willen aanhoren/lezen en er dan op kunnen of willen reageren.
Liefst op inhoud want mekaar de huid volschelden doen alleen zij die de grens van fatsoen voorbij zijn gegaan. Tuurlijk, er zitten bij die zenders ook zuigers, zeurders, claimers, klagers, maar het gros bedoelt het goed, snapt echter niet zo goed hoe communicatie werkt. Een telefoon/smartphone bijvoorbeeld heeft twee functies. Een hoor- en een spreekgedeelte. Soms lijkt het wel of men alleen dat onderste deel van zo’n apparaat interessant vindt. Wie niet luistert zal ook nooit goed horen en mist details, onderliggende emoties, gevoelens van wanhoop of bijvoorbeeld de behoefte aan troost.
Toch zie ik ook in onze kringen van bloggers en andere sociale mediagebruikers nog steeds (en ik verhaalde er al eerder over..) dat men vooral zendt, weinig hoort, ziet of leest en zeker niet opneemt wat anderen communiceren. Best frustrerend want we zenden met zijn allen niet voor de kat zijn sigaar natuurlijk. Als iemand zijn/haar best doet om een verhaal te dichten met een leuke inhoud of interessant zaken is het plezierig om daar reacties op te krijgen. En reacties leiden zelf weer tot retourreacties. Zo bouw je een netwerk op. Zitten er types tussen die je niet liggen staat het vrij om die los te koppelen van jouw netwerk. Met anderen bouw je banden op ‘voor het leven’. Of het nu over bloggers gaat of pakweg Facebookies, ik zelf ben wel eens kritisch over de inspanningen die andere ‘zenders’ verrichten ten aanzien van mijn inbreng in die media en als ik van sommigen niets (meer) hoor is mijn delete-knop geduldig. Wie sociaal zegt te zijn moet dat ook waarmaken. Dus, binnenkort hier en daar de stofkam er weer doorheen…..en zien welke ‘zenders’ sociaal zijn en wie niet…Wie daarna nog kan meelezen (ook op Facebook, Twitter, Linkedin, X) ontsnapte aan de kam…:) Wordt het daarna stil van mijn kant dan is dat vast geen verlies. Want je liet toch al nooit weten ook te kunnen ontvangen….Toch? (Beelden: archief)
Altijdmijnmening 
Ben je sociaal omdat je op social media zit? Ik denk dat je daar een fout beeld van hebt. Neem mij nu. Ik ben facebooker, instagrammer, threader, linkedinner en blogger en ik ben ver van sociaal. Ik ben ook niet uit op een “netwerk”. Wat ik doe, dat doe ik voor mezelf (ja, sorry) en wil er iemand reageren dan is dat heel fijn maar niks moet.
LikeGeliked door 1 persoon
Het woord ‘sociale media’ heeft al in zich dat je daar dus sociaal zou moeten zijn en tenminste interesse opbrengt voor wat andere mensen zoal uiten, vragen, of wat ook. Ik doe ook o.a. X, Facebook, Linkedin en doe mijn uiterste best om de kring van vrienden of relaties daar opgebouwd tenminste van mijn interesse te getuigen. Bloggen is ook ooit zo gestart. Maar het is ieders keuze om dat woordje sociaal zelf in te vullen of niet. Ik ben er wel van….
LikeLike
Het is heerlijk om jouw column te lezen voor een groot gedeelte ga met je mee. Zij het niet dat er mensen zijn die schrijven om het feit dat ze puur van zich af willen schrijven en daar misschien ook geen reacties op verwachten. vaak is dan een like voldoende om daar content over te zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Auteurs met een boodschap of zoals jij leuk verhaal verdienen de aandacht. Ik schreef ooit wat boeken en was blij dat die toch verkochten of werden gedistribueerd onder volwassen en geinteresseerde lezers. Ook bij de bladen waar ik mijn pennenvruchten aan leverde was niet alleen oplage van belang, ook dat je iets terug kreeg uit de lezerskring. Dat zelfde principe pas ik ook toe bij het bloggen of activiteiten op de sociale media. Wie nooit reageert heeft kennelijk geen interesse in mijn verhaal, maar wel in het eigen zenden van voor hem/haar relevante info. Dat strookt niet met mijn insteek…En ik maak er een jaarlijkse traditie van om dit te uiten. En ben blij dat er altijd reacties komen…
LikeLike
Het is een feit dat we tegenwoordig in een wereld leven waar iedereen een mening dient te spuien al dan niet via vier letterwoorden. Stoere (moraal)ridder van achter hun laptop pc of telefoon die alleen maar scheldwoorden gebruiken. En pas op als je hun mening niet deelt ! Sociaal zijn de meesten onder ons al lang niet meer.
LikeGeliked door 1 persoon
Egoprinterij….Selfiecultuur, je mag het noemen hoe je wilt. Maar ik vind toch dat wie alleen maar zendt en nooit eens iets van een ander tot zich neemt of daarop reageert niet goed snapt hoe sociale media in elkaar steken…
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn gedachte gaat een beetje in de richting van MyriamC.
Simpel gezegd: ik schrijf wat ik kwijt wil.
LikeGeliked door 1 persoon
Maar dat is ieders recht uiteraard. En hoe vaak lees ik niet met een glimlach mee, of in haar geval met grote waardering voor haar levensmoed. Neemt niet wel dat het principe van hoor en wederhoor hier voor mij ook van belang is. Anderen negeren is niet mijn wereld…
LikeGeliked door 1 persoon
Het is niet alleen het gene je kwijt wilt, maar ook wat een ander misschien interesseert en dat verneem je aan reacties welke je krijgt. Het is verdorie net politiek.
LikeGeliked door 2 people
Het is meer het principe van over en weer erkennen dat andere bloggers/facebookies of wat ook best interessante of nieuwe zaken laten zien/lezen. Als je zelf wilt dat mensen jou bezoeken (niemand schrijft voor de totale leegte) en/of reageren moet je zelf ook wat moeite doen. Dat maakt de interactie compleet en de lol van het actief zijn groter…
LikeLike
Dat vind ik ook wel ,maar er zijn er die daar (althans ) anders over denken.
LikeLike
Zeker, en dat is hun goedrecht. Net als het mijn goedrecht is om dan banden door te knippen….
LikeGeliked door 1 persoon
Toch zie ik het eerder als een puur persoonlijke uiting, voor een serieuze wisselwerking ging ik bij een schrijfclub. Dat bood een heel andere manier van schrijven.
Bloggen houdt in: vind je iemand of diens bijdragen niets? Geen probleem. Voor schrijver èn lezer niet.
LikeLike
Bij bloggen en andere sociale media geldt naar mijn idee dat als je iemand linkt dan wel toevoegt aan je lijstje ‘vrienden’ dat je die dan even extra aandacht geeft. Dat doe ik dus al vele jaren trouw. Maar die trouw is soms niet wederzijds en dat maakt dan dat ik mijn klachtenblog even dicht…zoals dit…
LikeGeliked door 1 persoon
De Correspondent, een krant die wordt betaald door de lezers zelf lijkt wel een sociaal medium te kunnen zijn. Lees de reacties daar eens en het beurt je op. Jouw verhaal deel ik helemaal honderd procent, het ligt minder aan de gewone sociale media maar aan de Mirjams hier hielemaal bovenaan, het zijn op en top liberaal humanisten waar niks sociaals aan zit. Als je suiker op is, klop je niet bij hen aan als buurman.
LikeGeliked door 1 persoon
Voor mij is het na vele jaren werken aan en op die sociale media wel duidelijk dat je actieve mensen hebt, egocentrische types, maar ook lurkers die alleen maar lezen en verder niets ondernemen. Bij hen die ik bedoel wordt er wel veel gezonden, reageert men wel op reacties bij de eigen teksten, maar vindt het omgekeerd reageren op inhoud bij anderen niet de moeite waard. Ik maak er elk jaar een punt van, ook vanuit verbazing…
LikeLike
Ik lees je blogs, ook al ben ik het soms totaal oneens met je, doorgaans met veel plezier, ook alle reacties lees ik trouw waarbij ik soms de indruk krijg men voelt zich verplicht om te reageren en juist dat wil ik niet. Sociale media heb ik een tijdje geleden achter me gelaten, weinig oprechte, interessante mensen tegengekomen, maar, dat kan aan mezelf liggen, tenslotte ben ik zelf niet zo interessant, er is wat meine Wenigkeit betreft niet zo veel om te delen. 😇 (Laatst toch weer op Facebook en Instagram ingelogd, weinig nieuws “alles beim Alten”.) En verder, mijn punt is, je hoeft niet altijd te reageren op iets wat iemand “en masse” deelt, dat is juist het vrijblijvende van “sociale media”. Oftewel, als overtuigde humaniste zeg ik, ga juist naar je buren als de suiker op is, misschien zijn zij heel blij als je even langs komt, alleen niet elke dag.
LikeGeliked door 2 people
Ik schrijf als meninggever vaak vanuit een bepaalde visie. Dat is ook de reden dat ik 20 jaar geleden startte met dit blog. Ook al is er dan ooit een kink in de oude blogkabel gekomen en verloor ik veel medebloggers door grote fouten bij de toenmalige aanbieder van die blogtechniek. Bij de andere sociale media (ze heten niet voor niets zo…) heb ik vaak meer interactie maar dat komt ook doordat ik daar weer veel mensen ken, ook uit de oude blogtijden. Daarnaast stuur ik wat groepen aan op interessegebied waardoor je ook meer interactie krijgt. Blij met jouwe reacties, juist op inhoud is het leuk discussieren als dat nodig is….Dank voor je reactie..
LikeGeliked door 1 persoon
helemaal eens Rosie, klop vooral bij je buren aan als je suiker op is, ik schreef: je klopt niet bij hen aan, de Mirjams van helemaal hier boven, maar bij de overige buren, bij de sociaal humanisten en niet bij de liberaal humanisten. Overigens was ik zelf ook eerst liberaal humanist, er is dus hoop.
LikeLike
Bedankt voor je reactie. Ik begreep je wel…😇 En ja, het is zeker nooit te laat om sociaal humanist te worden!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben een overtuigd liberaal, dat is me al sociaal genoeg…:)
LikeLike
Ik wijs niet naar specifieke lieden. Ik heb het over een fenomeen. En dat doe ik jaarlijks. Qua suiker (en andere zaken) weet ik mijn weg echt te vinden. Bij mensen die een groot sociaal hart kennen dan wel een grote dierenliefde…
LikeLike
Ik lees je blogs altijd. En inderdaad, ik ben het niet altijd met je eens. Daarom reageer ik soms ook niet, ik lees vaak op zondagochtend en dan heb ik meestal geen zin in een fikse discussie. Je verhalen over de autobranche daarentegen vind ik altijd wel heel leerzaam. Daarom zou ik zeggen, blijf schrijven, dan blijf ik reageren. Maar niet altijd.
LikeLike
Het gaat mij zeker niet om de discussie, al ga ik die niet uit de weg, maar om bevestiging dat wat ik schrijf of deel ook relevantie heeft en dat het niet zo is dat wat een ander uitzendt het enige zou zijn dat telt. Dat is waar het mij om gaat. Gewoon even bedenken dat het ego soms even opzij moet om ook andere social media users er niet zijn om anderen te bedienen, maar ook zelf die aandacht behoren te krijgen…Jouw verhalen lees ik altijd met veel plezier, al was het maar omdat het geluk je weer toelacht….
LikeLike
Gelukkig heb ik geen klagen over mijn blogkringetje. Ik doe niets in andere cosial media en deze blog doe ik omdat ik het leuk vind om te schrijven, meestal niet zo heel serieus, maar soms ook wel. En men reageert trouw inhoudelijk. Maar wie alleen wil lezen is ook welkom, daar merk ik toch niets van. Het is mijn pleziertje en zolang ik er lol in heb ga ik er , ook na 20 jaar, dus maar gewoon mee door zonder al te veel na te denken over de impact die het al dan niet heeft.
LikeGeliked door 2 people
Jij bent er nog een uit de oude blogwereld. Dus je snapt hoe het werkt. Schrijven voor een lege ruimte waar niemand laat weten dat wat jij schrijft er toe doet is geen optie. Toch? Ware dat wel zo weet ik zeker dat jij (net als ik) er al lang geleden mee was gestopt. Zoals zoveel anderen…
LikeLike
Ik weet niet of ik gestopt was zónder reacties, mijn blog is toch ook een soort dagboek. maar ik weet wel dat ik sites waarop ik niét kan reageren minder leuk vind. Dus ja, de interactie is toch wel wat het bloggen leuk maakt. ( alles goed met Tru?)
LikeLike
Het is vanaf moment een voor de meeste bloggers toch een plek geweest om gevoelens, ervaringen, meningen te delen. En dat doe je niet zonder echo. Na 20 jaar weet ik wat de lol is van dat geschrijf. Net als jij. Interactie. En soms leidde dat zelfs tot irl-ontmoetingen en zie je de mensen achter die schrijfsels. Extra leuk soms. Niet altijd….:)
LikeLike
Tot nu toe waren m/n ontmoetingen zonder meer erg leuk. Het worden natuurlijk niet allemáál boezemvrienden maar dat hoeft ook niet. Iedere vriendschap is er één. En haalde er meerder vriendschappen uit.
LikeGeliked door 1 persoon
Uit die oude blogwereld hielden wij zeker een paar goede en lieve vrienden over. Logisch want de blogmeetings van toen maakten ook dat je face-to-face ontdekte dat sommige mensen je meteen na aan het hart lagen en andere minder. Geldt nu ook voor de andere sociale media waar ik heel wat mensen leerde kennen met wie het goed toeven is…
LikeLike
Dat herken ik wel ja. Toch sloeg ik de grote meetings destijds grotendeels over.
LikeGeliked door 1 persoon
De eerste werd gehouden (v.w.b. aanwezigheid) in Culemborg bij de onlangs overleden Petra. Een groot dierenvriendin. Daar ontmoetten we de diverse bloggers van toen. In de tuin, gezellig, meteen ook goed voor confrontatie en (h)erkenning. Later kregen we ze nog in de Betuwe, Delft, en een keer in Lelystad. Daarna (mede door het instorten van de leverancier van die eerste blogtechniek) was het eigenlijk over. Sommige contacten bleven goed en warm, anderen verdwenen ac hter de digitale horizon of doken op bij andere en toen nog nieuwe sociale media. Met hen is het contact nog altijd warm…
LikeLike
In Delft herinner ik me er zelfs 2, verder was ik niet heel erg van de grote meetingen in die tijd, zeker niet als ik er ver voor moest reizen. Maar heb ondertussen toch veel bloggers persoonlijk leren kennen en dat zijn warme contacten.
LikeLike
In de regio Delft heb ik er drie in de herinnering. Twee keer in de open lucht en een keer bij de Zus van Jeroen, toen een actieve blogger, thuis. Waren leuke bijeenkomsten…
LikeLike