Wie mij volgt weet dat ik een broertje dood heb aan witjassen. Ik ben er niet gerust op dat zij mij kunnen helpen met kwalen of pijntjes die je ineens parten spelen en maar moeilijk lijken te verdwijnen. Paar keer meegemaakt. Dus als ik al naar een huisarts of zo moet doe ik dat veelal met enige tegenzin. Spaar ook vaak wat zaken of klachtjes op. Niet voor 1 kleine gedoetje, maar voor twee of zo. Had ik dus onlangs ook. Dingetjes die even aandacht vroegen omdat ik ze zelf met mijn ‘Duitse zalf’ of Paracetamol niet kon bestrijden of genezen.
Dan maar naar die dokter. Vanuit de wetenschap ‘dat het wel weer niks zou opleveren’. Vrouwlief had me al gewaarschuwd, sinds men al die dokters en assistentes heeft weggestopt achter digitale (nog net geen betaal)muren moet je vooraf bellen en dan via allerlei menu’s je weg zien te vinden. ‘toets 1 als het spoed is, 2 als u een verlengrecept nodig hebt, toets drie voor ik weet niet wat en toets 4 als het ‘overige’ zaken betreft. Ik dacht wel dat een afspraak maken tot de ‘overige’ behoorde dus koos 4. Volgende menu gaf aan dat door gebrek aan assistentes op die lijn de wachttijd wel even kon oplopen. Intussen werd ik aangeduid als beller nummer 4.
Dat bleef ik dus nog 10 minuten, intussen luisterend naar muziek die het beste kon worden omschreven als een stukje Wit-Russische volksmuziek die op pop moest lijken. Vreselijk. Na 10 minuten was ik beller 3 en weer vijf minuten later was ik ineens aan de beurt. De afspraak met de huisarts bleek zo gemaakt en als u dit leest ben ik daar dus intussen te gast geweest. Over de uitslagen zal ik indien nuttig of nodig hier verslag doen. Wat me wel opvalt is dat je dus enorm veel geduld moet hebben. Behalve bij spoed ben je als ‘weinig benutter’ van die zorg mooi aan de heidenen overgeleverd. In mijn jonge jaren hadden we een huisarts met praktijk aan diens woonadres. Je ging er er heen, dik op tijd in de vaak aardig bezette wachtkamer, vroeg ‘wie was de laatste’ aan de vaak zuur kijkende aanwezigen en die figuur hield je dus krampachtig in de gaten. De gesprekken in die wachtkamer waren vaak vreselijk maar je kon je met een beetje boek daaraan nog wel onttrekken. In recentere jaren kwam je ook bij dat eigen medische centrum in onze buurt gewoon bij een dame aan de balie en gaf aan dat je even naar de huisarts wilde. Kon dat niet meteen dan moest je even een uurtje wachten. No problemo. Tegenwoordig kan dat dus allemaal niet meer zo. Je moet en zal door zo’n menu heen. Het maakt mijn enthousiasme niet groter. Bij de tandarts is tegenwoordig een elektronisch boekingssysteem actief. Werkt puik, spaart ook daar weer een assistente. Helaas, want als ik die in de ogen keek was het altijd lente. Vooralsnog blijf ik nu steken in de winter….Jullie ook?? (beelden: Internet)
Altijdmijnmening 
Een verlengrecept telefonisch aanvragen? Dat kan niet bij mijn huisarts. Daarvoor moet ik een afspraak maken (minstens drie weken voordat mijn medicatie op is want anders geen plek), en op de afgesproken dag en uur nog een tijdje met mijn vingers zitten draaien in de wachtzaal want artsen zijn nooit op tijd. Kijk, ik begrijp dat je mensen die je niet kent niet zomaar telefonisch medicatie gaat voorschrijven, maar voor een vaste trouwe patiënt spaart het voor hen gewoon tijd. Er is een tekort aan (huis)artsen en niet iedereen kan geholpen worden want patiëntenstop. Wel, telefonisch een voorschrift op een ID zetten (zo is dat in België) duurt 10 seconden. Een consult duurt 10 minuten. Win win voor beide partijen.
LikeLike
Ja dat is best ingewikkeld. Vrouwlief zit meer in die medicatiehoek, maar slaat zich er altijd bewonderingswaardig doorheen…
LikeLike
Bij ons valt dit nogal mee. Telefonisch een afspraak maken of via hun website. Meestal kan je de volgende dag al bij een van de artsen terecht. De tijd dat je spontaan de wachtzaal binnen kon en daar een halve dag zitten wachten tot je aan de beurt was is voorbij.
LikeLike
Maar dat laatste blijft jammer. Overigens maakt het tijdstip van de afspraak nou ook niet meteen dat je dan op die tijd wordt geholpen. Er zijn patientien die kennelijk flink wat extra tijd vragen…zit je alsnog te wachten. Maak je ook mee in het ziekenhuis bij onderzoeken en zo meer…
LikeGeliked door 1 persoon
Hier gaat het ook zo maar duurt nooit lang. Eventueel hang je op en belt later nog eens.
LikeGeliked door 1 persoon
No way! Als ik eenmaal over de drempel heen ben dat ik wil afspreken zet ik ook door. Hang ik dan op ga ik absoluut niet meer…ik ken mijzelf…
LikeGeliked door 1 persoon
Ja ook hier de menuutjes al kán ik die makkelijk omzeilen , als ik langs loopt kan ik wel aan de bali bij d assistente een afspraak maken, alleen niet voor diréct, dat dan weer niet. En opsparen kan niet, één klacht per afspraak of je moet een dubbele afspraak gemaakt hebben. Ook ik ben een spaarzame gast in de wachtkamer.
LikeLike
Er is hier nu nog wel een balie, maar assistentes sinds Corona in aparte kamertje met gordijnen er voor…dus je moet door dat menu heen…
LikeLike
Hier gelukkig alleen glazen afscherming.
LikeLike
Dat was hier ooit ook zo….Maar tegenwoordig moet je langs de menu’s voor je mag binnenstappen….:)
LikeLike
Als je belt is dat hier ook zo natuurlijk.
LikeLike
Keuzemenu’s, ach ja een ergernis, één van de velen van onze generatie. “Wij weten wel beter… in onze tijd….”. Hoort denk ik bij het ouder worden? Daarom nog niet minder waar.
LikeLike
Het persoonlijke contact met de huisarts van vroeger wordt nog wel eens gemist. De huidige (jonge) huisarts verraste me overigens door even te vragen hoe het met me ging nadat ik eind 2023 door een medische molen werd getrokken (gelukkig niks bijzonders gevonden..) en me daarna niet meer had gezien. De vorige huisarts die ik toch 30 jaar heb gehad vroeg of belde nooit…..
LikeLike
Herkenbaar! Ja, ik heb ook een bloedhekel aan die afsprakenlijst. Maar we gaan ook veel vaker naar de dokter met zijn allen, volgens mij. Een paar dagen aankijken is er tegenwoordig niet meer bij. Veel kwaaltjes gaan vanzelf over als je het de tijd heeft, dat wordt te weinig beseft. En dan nog al die psychische problemen. En de vergrijzing…
LikeLike
Ik geloof heilig in zelf-medicatie zolang het gaat. Niet zeuren maar opbeuren, niet klagen maar door met zagen….:)
LikeLike