De eerste schade…

Ruim drie maanden reden we intussen met plezier en genoegen in onze huidige fraaie en ruime Tsjechische blauwe combi toen we onlangs op de A1 bij Muiden ineens in het drukke spitsverkeer werden geconfronteerd met een ‘UFO’. Een onverklaarbaar zwart vliegend object. Het leek het meest op een stuk rubberband of zoiets. Het caramboleerde tussen auto’s om ons heen die het zelf ook raakten en schoot daarna alle kanten op. Hoe dan ook het klapte tegen de voorkant van ons blauwtje en vervolgde toen zijn weg richting een volgend slachtoffer.

Omdat ik met 100km/u reed in baan 3 (van de 5 daar) en het verkeer om me heen als op dit imitatie-circuit gebruikelijk ‘goed doorreed’ was direct stoppen geen optie. Thuis gekomen bleek dat de grootste klap was opgevangen door de voorste kentekenplaat. Altijd zonde maar in feite viel het me nog best mee. Maar ja, ik ben ook maar een mens en die eerste schade aan deze auto voelde als pijn in het wezen dat ik toch ben. En ik droomde even terug naar de tijd dat bij elke auto die ik ooit bereed of bezat altijd op een of andere wijze schade er bij leek te horen.

De eerste daarvan altijd de ergste. Bij mijn eerste nieuwe en zelf gespaarde Skoda uit 1971 zat die premiere schade er al na enkele dagen op. Geparkeerd in de toenmalige Bijlmermeer op het zand van die pioniersperode daar, bij gebrek aan nog te bouwen parkeergarages, stond mijn rode glimmer daar ook wel wat kwetsbaar. En dat was kennelijk reden voor een of andere malloot om de auto te voorzien van een kras van voor naar achter over de hele zijkant van de Tsjech. Wordt je echt ziek van. Later kwam het bij andere auto’s in eigen bezit nog wel eens vaker voor maar in de recente geschiedenis zat ook een blauwe compacte Tsjech die echt schades door derden leek uit te lokken.

De eerste liepen we al op in Woerden toen die auto precies vijf dagen oud was. Een of andere fietser was er rechtsachter tegen aan gereden toen we hem geparkeerd hadden achter gelaten, maar liet natuurlijk geen briefje achter. Later werd de zelfde auto in Sassenheim in dezelfde deur (opnieuw gespoten) door iemand die zijn SUV kennelijk met wat geweld wilde verlaten wederom voorzien van een fikse deuk. Opnieuw geen naam of adres en dus zelf opdraaien voor de schade. En die dappere Tsjech werd ook nog eens geraakt door een vrouwelijke dombo die achteruit rijdend de rechtervoorkant raakte en me wilde laten zitten met een schade van 650 euro door gewoon weg te rijden. Ik beschreef ook hier al eens dat ik haar kentekennummer had opgeschreven omdat we toevallig getuige waren van deze verkrachting door een dame die haar no-claim niet in gevaar wilde brengen. De politie maakte er werk van en al snel werd ze gedwongen haar aandeel te betalen. Maar wat koop je er voor. Nu is de huidige blauwe dus het slachtoffer geworden. Niet te groot natuurlijk, maar de nieuwigheid is er toch wat vanaf… Blij dat we niet in Frankrijk wonen want daar neemt men het niet zo nauw met inparkeren en tegen elkaar aan rijden. Horen deuken een beetje bij de machocultuur. Hier niet. En ik vind het doodzonde allemaal…Zeker als je het zelf moet betalen bij gebrek op verhaal….De kentekenplaat is vervangen, het verhaal verteld. Maar hoe gaan mijn lezers om met hetzelfde? Wel eens soortgelijke ervaringen kunnen noteren? Of zelf schade gemaakt waar je nu nog spijt van hebt?? Ben benieuwd…. (beelden: archief)

18 thoughts on “De eerste schade…

  1. Wij leasen onze auto’s en dan hoef je bij een aanrijding of iets dergelijks alleen het eigen risico te betalen: € 250. De rest regelt de lease-maatschappij, dus ook een eventuele vervangende auto. Gelukkig is dat nog niet nodig geweest. Want het gaat natuurlijk niet alleen om geld of vervelende deuken, maar ook of je er letsel aan overhoudt. Dát vind ik allemaal veel belangrijker dan blik en euri.

    Like

    • Dat is waar. Toen ik nog in company-cars reed was ik me ook minder bewust van de effecten. Maar zodra het je eigen (spaar)geld betreft doet het net even meer pijn, zeker als de schade niet te verhalen valt op de dader(s)…

      Like

  2. Heb zelf geen rijbewijs en dus geen auto, maar vroeger… een beetje schade ging nog wel, maar als de auto werd ingeruild voor een ander exemplaar nam ik met weemoed afscheid met een klopje op het dashboard en de motorkap. Ik gaf ze nog net geen naam

    Like

    • Ja, die klanten had ik vroeger ook wel. En eerlijk gezegd heb ik wagens waarmee ik lange tijden reed en vele kilometers trouw en veilig dienden bij inruil ook wel eens bedankt voor de goede diensten… Een daarvan ging na inruil naar het Oosten en kreeg daar een nieuwe rol als taxi begreep ik…Gekoesterde herinneringen…

      Like

  3. Oh ja, m’n vorige Suus was nog glimmend nieuw toen een dame achter me niet doorhad dat het rode licht waar zij achter me stond te wachten nog steeds rood wás toen het licht voor rechtsaf groen werd, zij gaf een dot gas….. niet heel veel schade maar toch te scherp om in een nieuwe auto te laten zitten. Ze had haast maar maakte uiteindelijk een schadeformulier op. En onze toenmalige Clio vonden we op een ochtend met rondom een diepe kras, zonder naam! Kost je dan je no claime. Zijspiegel aan flarden gereden zonder dader! Zelf om de no claime te sparen. Niets om vrolijk van te worden.

    Like

  4. Ach ja, die deuk die ik in onze splinternieuwe Alfa 75 reed. En de stevige deuk toen ik in een parkeergarage een stuk vangrail meenam met onze Auris. Nu rijd ik een oudere RAV en die heeft ook wel wat krasjes en deukjes. Maar hij mag blijven tot het echt niet meer gaat.

    Like

  5. Die VW Polo die we net een maand hebben, heeft ook alweer een lelijke kras aan de zijkant. De dader ligt op het kerkhof 😦 . Ik zit gauw tegen paaltjes aan, maar heb gelukkig, Gode zij dank, nooit een echt grote klapper gemaakt.

    Like

Geef een reactie op Griemmank Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.