Wat was ze mooi, compact, stil en optisch attractief toen ze zo’n 16 jaar geleden alweer werd opgehangen in de groots verbouwde omgeving van mijn toen nieuwe mancave annex kantoor. De Itoh CV-combiketel van de HR-soort met een berg elektronica die hem deed afwijken van alles wat wij daarvoor hadden meegemaakt aan ketels. Omdat we indertijd een belangrijk deel van het huis lieten beetpakken (het lijkt net geleden, maar is alweer een tijd terug..) investeerden we dus ook in die nieuwe ketel. Het scheelde veel gasverbruik zonder dat we inleverden aan douche- of warmwater-genoegens.

Door de jaren heen bleek de Itoh een trouwe metgezel al vonden de mensen van het bedrijf waar wij het onderhoudscontract sinds jaar en dag hadden lopen het soms best lastig om te moeten gaan met het inwendige van die compacte gasfabriek. Maar net als wij zelf werd ook de ketel ouder, al merkte je dat niet aan de manier waarop ze haar werk deed of aan een verloederde buitenkant. Tot de afgelopen tweede Pinksterdag. Bij de vraag naar warm water voor de douche hoorde we boven niets! En bleef het water ijskoud. Oei… Dus naar boven en kijken. De ketel was dood. Zelfs de resetknop gaf geen enkele reactie. Dat was foute boel. De volgende dag kwam de monteur. Hij kwam, zag en constateerde een natuurlijke dood. De Itoh was niet meer.

Er moest een nieuwe komen. En ik ben niet van de klimaatreligie of van de liggende dan wel op de rug groeiende gelden. Een nieuwe HR-ketel werd besteld, dit keer van een meer bekend merk, Atag. Maar we moesten wel even bijna twee weken improviseren. Warm water halen uit de keuken en die naar boven sjouwen voor de dagelijkse wasbeurten. Niet leuk, maar ach… De nieuwe ketel werd uiteindelijk vroeger geleverd dan gepland. Gelukkig. Binnen een middag was men klaar met de aansluiting. Inclusief andere leidingwerk en afvoerpijp van CV naar dak. De Itoh verdween naar een destructiebedrijf. Het leek even of ze gedag zwaaide, maar dat was vast verbeelding. De Atag doet zijn werk intussen ecologisch juist. Minder gasverbruik, nog minder bijgeluiden, alleen bleek de montage van een vol-digitaal thermostaat wel een dingetje. Daar waren we nog drie dagen druk mee, en twee monteurs verder om de boel aan de slag te krijgen. Kost wat maar dan heb je ook iets. Byebye Itoh, welkom Atag. Als die het net zo lang uithoudt als de vorige zal ik er vermoedelijk niet zoveel blogaandacht meer aan kunnen geven. Maar voorlopig hebben we het wel weer comfortabel onder de douche….(beelden: Prive)