Ik weet niet hoe het jullie als mijn trouwe lezers vergaat, maar een van de genoegens van ons mensen is wel dat we ons op enig moment met een enorme snelheid kunnen verplaatsen. Dat kan per elektrische fiets, motorfiets, auto, trein, vliegtuig of pakweg een raket. Van jongs af aan is dat een verlangen en genoegen. Alleen al doordat we dat fijn vinden zijn al die uitvindingen gedaan die we nu nog benutten. Zelfs voor hen die houden van rustiek dobberen in een bootje is er ruimte voor dat gevoel. Speedboten komen niet voor niets voor in onze taal…of op onze waterwegen en meren…

Om het over raketten maar helemaal niet te hebben. Die ruimtevaarders die nu al een jaartje of 60 omhoog worden geschoten vinden de ervaring van snelheid bij de start of landing eigenlijk een geweldige kick. Dat geldt dus ook voor gewone stervelingen. Sportwagens en racemotoren zijn niet voor niets uitgevonden. En succesvol verkocht. Het imago van Ferrari toch totaal anders dan dat van het vrij saaie Opel. En ik kan uit eigen ervaring vertellen dat hard rijden in een auto op de Autobahn bij de oosterburen of op een circuit heel anders aanvoelt dan 30km/u over grote lanen in Amsterdam.

Zelfs op mijn toch al wat gevorderde leeftijd blijft die kick bestaan. Ken ik dan geen restricties op dat punt? Natuurlijk! Want dat harde rijden kost geld. Niet zozeer door bekeuringen, de hoogst gemeten overschrijding van de snelheid die ik moest betalen kwam niet boven de 10km/u uit, maar wel door de kosten van brandstof bij al dat gescheur. Want hoe sneller we rijden, hoe eerder die metalen gegalvaniseerde tank onder ons vervoermiddel leeg raakt. En echt, dat geldt nog meer voor de accu’s van de nu zo op het schild getilde elektrische auto’s. Bij een gemiddelde en vrij theoretische actieradius van 400km voor die wagens, is bij hard rijden vaak niet meer dan 50% over. Zaak dus om het wat rustiger aan te doen. Niet leuk, want die dingen willen soms wel als je het programma aan boord er op instelt. Maar dat is bij normale auto’s ook al zo.

De hoogste snelheid die ik zelf ooit reed was (afgetopt door elektronica) 250km/u. Het voelde geweldig. Maar ook beangstigend. Want een foutje van een medeweggebruiker en je gaat met een rot vaart richting Petrus. Het is om die reden dat ik de drang om overdag 130km/u te rijden in ons piepkleine en veel te drukke landje, niet helemaal snap. Wel vanuit dat gevoel van macht over een voertuig dat zo snel kan, maar meer omdat ik weet dat er malloten op de weg zitten die menen dat zij zonder te kijken naar links kunnen schieten, of voor wie 130km/u nog steeds niet snel genoeg is. Want dat is de grootste beperking. Gedrag van mensen. En zeg nu niet dat je niet weet waar ik het over heb. Als je dagelijks rijdt weet je dat zeker. Hoeveel keren heb jij zelf niet een bijna-raak situatie meegemaakt? Al reed je zelf wellicht netjes? Hoe vaak kreeg je niet zo’n malloot op je achterbumper die er hoe dan ook langs moest? Kortom, dat snelle rijden is leuk….op lege wegen, maar bestaan die nog?? Ik ken ze vrijwel niet. En als….dan is het een dure hobby. Precies….voor types die dat kunnen betalen. En voor 85% van de bevolking is dat dus niet zo… Rij voorzichtig dus en ga naar een circuit als je meent dat je zelf een coureurstatus hebt of wilt bereiken…(Beelden: Archief)