Jullie, als regelmatige lezers hier, kennen mijn mening wel over de selfiecultuur die zich al enkele jaren om ons heen uitspreidt als een giftige wolk. Jezelf in het centrum zien van het universum en daaromheen dan een verhaal bouwen alsof zonder jou de wereld zal vergaan. Waar komt dat toch vandaan vraag ik me vaak af. In een alsmaar drukkere wereld is dat ene individu in Nederland of pakweg Belgie nauwelijks opvallend. Daarbij, na een leven van gemiddeld pakweg 85-90 jaren op Aarde is het voor de meesten einde oefening en ben je na een paar jaar totaal vergeten. Of je moet wel iets heel bijzonders hebben bijgedragen aan ons aller leven hier op deze planeet. En dat is maar weinigen gegeven.
Dictatoren wellicht, bijzondere kunstenaars, een enkele artiest of iemand wiens naam via de familiebanden heel lang is verbonden aan een of andere onderneming. Kom je dan buiten de eigen landsgrenzen moet je eens opzoeken hoe beroemd al die lui zijn daar. Confronterend. De geschiedenis van pakweg de gemiddelde Tsjechen of Zwitsers is hier totaal niet bekend, terwijl ze daar wellicht nog net hebben gehoord van Johan Cruyff maar verder ook van geen enkele hier zo bekende Nederlander. Is het daarom dat we in ons eigen territorium beroemd willen zijn? Wellicht. Maar het is ook een onderschatting van wat er om ons heen in de grote ruimte aan de gang is.
Ons Aardse leventje is een seconde in de totale tijd waarin dat Heelal al bestaat. Recente foto’s vanuit de ruimte gemaakt door de nieuwste ruimte-telescopen maken duidelijk dat we met die techniek van nu een blik kunnen werpen die 4-6 miljard lichtjaren terug gaan in de tijd. De Oerknal nog net niet zichtbaar, maar we komen steeds dichter bij. Triljoenen sterren, miljarden sterrenstelsels zoals onze Melkweg, puntjes in dat grote niets. En wij op ons aardse bolletje maar belangrijk doen. We stellen niks voor bij al dat natuurgeweld in dat grote heelal om ons heen. In de jaren zeventig stuurden we een satelliet de ruimte in die we zodanig programmeerden dat hij de grote ruimte in moest vliegen om te zien waar eventueel intelligent levende wezens te vinden zouden zijn. Voyager heette dat ding en die deed er tientallen jaren over om ons eigen Zonnestelsel te verlaten.
Intussen is hij zover weg dat we geen signalen meer binnenkrijgen en opereert dat ding dus op eigen kracht in de richting van het enorme niets. We stuurden allerlei toenmalige souvenirs mee. Want stel dat je andere wezens op je pad treft kunnen die wellicht snappen wat we met symbolen en een beeldplaat willen uitbeelden. Nou, het is te hopen dat die lui ver weg dat nu net niet snappen. Want als dat massaal hierheen komt hebben we een groter probleem dan we nu al kennen door de massa-immigratie. Zoals wij dieren behandelen op onze eigen planeet kon dat ook wel eens ons lot zijn als we bezoek krijgen van dat vreemde ruimtevolk. Een ding is zeker, dan maakt het niet meer uit of je beroemd bent in je eigen achtertuin of niet. Dan dien je als voedsel of slaaf. Best een confronterende gedachte….Zeker als jouw ster je eigen spiegelbeeld betreft…..(Beelden: archief)
Altijdmijnmening 
Wie weet is de menheid binnen enkele honderden of duizenden jaren uitgestorven. Elders in de ruimte liggen ze niet wakker van ons.
LikeLike
In de evolutie van de Aarde ook niet echt. Immers we zijn nog steeds op zoek naar oplossingen/antwoorden voor terecht te stellen vragen over verdwijnen vroegere bewoners van onze planeet dan wel hoe in de oertijd bepaalde constructie zijn ontstaan….
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad, wij zijn een momentje in de tijd.
Dat besef alleen al doet ons ons bestaan benadrukken, nu kan het nog. 🙂
LikeLike
Ik vrees dat we daarom lijden onder het ‘ik ben God’ syndroom…..
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, sommige mensen lijken dat echt te geloven.
LikeLike
Leuk stuk. Helemaal mee eens. Maar vooral omdat ik me ook dooderger aan alle non-talenten die rondlopen en waar ik op bijvoorbeeld TV naar moet kijken en die zichzelf heel wat vinden. Kom op, je bent ook maar eens mens.
LikeLike
Precies dat is de kern van mijn verhaal. Gewoon maar een mens. Uniek in je eigen zijn, omgeving, familie, vriendenkring wellicht, maar verder? Veelal onbeduidend en daarom snel vergeten…
LikeGeliked door 1 persoon
MIJN ‘creativiteitstheorie’ zegt me dat wij mensen ons veelal laten voortstuwen door angst en onzekerheden.
Eenieder wil liefst zekerheden zoals eigen ontwikkelde wetenschap waarop men kan bouwen en daarmee (ik zal ze benoemen als) surrogaat-waarheden poneren. Tja je moet wat, hè?
Ook wetenschap toont aan dat we nietige wezens zijn.
LikeLike
Zo is het ontstaan van elke religie ook uit te leggen. Semi-wetenschap, de hoop op een leven na de dood, het niet willen toegeven aan het feit dat we van stof tot stof gaan. En als de oude religies minder boeien bedenken we een nieuwe. Het eeuwige leven via klimaatonzin waarmee we opnieuw hele generaties kunnen knechten. Want de waarheid ben ik en jij…twijfelaar…jij zult branden in de hel….
LikeLike
Jij, meninggever, zou een ‘goede’ op de kansel zijn! 🤪
LikeLike
Ooit sprak een toenmalige chef tot mij dat ik de brenger bleek van het ‘ware geloof’ toen ik in mijn rol als Landelijk Verkoopleider voor een automerk nogal uitgeproken kon zijn over de kwaliteiten van de door ons geimporteerde producten. Nooit kwijtgeraakt….
LikeGeliked door 1 persoon
Je gaat me toch niet vertellen dat ik niét tot ver buiten ons melkwegstelsel als Queen bekend ben? Dat gespuis zal héus op de kniën voor gaan mochten ze hier aankomen 😉
LikeGeliked door 1 persoon
In jouw specifieke geval twijfel ik nog…Wie weet als er een Marsmannetje bestaat…dan….:)
LikeLike
Ik kan en mag niet over mijn connecties in het heelal praten maar je twijfels zijn gerechtvaardigd. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Nu alle planeten (althans een deel daarvan) komende dinsdag op 1 lijn komen te staan….ik zou denken een eerbetoon…..:)
LikeLike
SSttt….. je weet niéts van mij.
LikeGeliked door 1 persoon