Ik weet soms wel hoe het de gemiddelde lezer van mijn schrijfselen vergaan is tot nu toe, maar ik realiseerde me onlangs weer eens dat veel wat mijn leven of carriere bepaald afhing van het toeval. Al zullen gelovigen er meteen een hogere en sturende macht bij willen halen, naar mijn idee is alles ontstaan door al dan niet gestuurd toeval. Maar dan op menselijk niveau. Het leven is er door gelopen zoals het deed. Het mijne zeker. Zo bedenk ik me dan wel eens (ik mijmer wel eens vaker heel diepgaand..) dat ik op school indertijd eigenlijk geen benul had van wat ik later wilde worden, behalve dan dat ik iets in de luchtvaart wilde doen. Het waarom zat hem in het feit dat ons huis bij toeval vaak werd overvlogen door die oude kisten van/naar het Schiphol van toen.
Daarbij speelde ook een rol dat onze straat in de jeugdjaren een bepaald levendige was en ik er in de praktijk van alle dag ook mijn eerste kennis van het automobiele wereldje opdeed. Opgeteld moest het dus wel iets worden in die hoek, maar hoe daar te komen? Wist je veel als jong mens. Het lot bepaalde anders. Op die school uit de jeugd dus werd ik net als een stuk of wat klasgenoten gewoon geronseld voor een baan op een grote bankinstelling. Inclusief bijbehorende studies en interne opleidingen. Het hield in dat ik op mijn 14e aan de slag ging in de financiele wereld. En op die bank ontmoette ik niet alleen een van mijn nu nog oudste vrienden, maar ook mijn aanstaande echtgenote. Ware ik niet geronseld was dat allemaal niet gebeurd.
Zo ging het ook later. Na de bank kwam de luchtvaart, ik berichtte er al eerder over in mijn verhalen over die wonderlijke carriere. Daarna weer zo’n toevalligheid…. Ergens halverwege moest er een andere auto komen en mijn merktrouw deed me dus zoeken naar een alternatief voor de dealer die me die eerste nieuwe Skoda had verkocht maar nu ineens in Toyota’s deed. Op die zoektocht stonden we niet alleen voor een gesloten deur bij een van die uit een lijstje gehaalde andere verkopers, maar vonden we dat daar ook een echte vieze troep binnen. Door naar de volgende dus. En dat klikte. Het resultaat was dat met die vent de relatie zodanig werd dat ik voor ik er uiteindelijk zelf zou gaan werken de nodige auto’s verkocht aan vrienden en collega’s op Schiphol en ook het bedrijf waar ik toen nog zat voorzag van nieuwe bestelwagens.
Dat leidde weer tot de overstap naar de autowereld waar ik dan opnieuw door toeval iemand leerde kennen die me later naar importeur Pon zou halen. Alles toeval, was ik in het begin een andere kant op gegaan hadden al deze zaken niet plaatsgevonden. Van sommige moet ik nu toch even niet willen bedenken dat ik ze/hen niet had ontmoet of het leven verder mee gedeeld. Van anderen kan ik me voorstellen dat het leven een stuk simpeler was geweest als het toeval me net even anders had gestuurd. Je zou er een filmscenario van kunnen maken. Toeval bestaat wel, zeker! Na die jaren in dienst van anderen kreeg ik opnieuw door toeval opdrachten in de publicitaire en trainingswereld. Ook dat was weer erg aardig en dat deed ik tot ik besloot om na dik 55 jaar hard werken iets anders te gaan doen. Maar ik weet ook zeker dat de gemiddelde lezer(es) soortgelijke ervaringen kan vertellen. Over keuzes onderweg die leidden tot wat men nu meemaakt in het heden en wellicht in de toekomst. Een woonkeuze, werk, liefde, van alles. Kom maar door…. Delen is leuk!! En mijn voorbeelden maar heel beperkt, want er is nog veel meer…..(Beelden: Archief)
Altijdmijnmening 
Stel dat je door al die menselijke contacten, vriendschappen en relaties een andere kant op gestuurd was?
Natuurlijk de branches en sectoren zijn duidelijk en liggen in elkaars verlengde.
Juist het breed oriënteren en laten kennismaken is steeds meer een invulling van hun taak. Jammer genoeg is het tweede kans onderwijs meer en meer weg bezuinigd.
Maar ik herinner mij ook de zeer uitgebreide hulp die ik van thuis uit kreeg. Ja, leren was belangrijk, maar hoe, wat of waar was minder belangrijk.
Uiteindelijk heb ik in mijn loopbaan twee totaal verschillende sectoren leren kennen.
Maar ook bij mij vooral tips en adviezen uit mijn omgeving.
Lezen en ontmoetingen hebben daarnaast weer veel meer sectoren binnen mijn interesse gebieden gebracht.
Stille groet,
LikeLike
Ik dankte die eerste baan bij de voorganger van de ING-Bank vooral aan de kwaliteit van het katholieke onderwijs waarop men zich bij de Personeelsafdeling van die bank baseerde. Men wist dat discipline en eerlijkheid werden gepredikt in die jaren door de zwartgerokte broeders van dienst. Het heeft me veel gebracht. Ik leerde bij/door die bankinstelling weer hoe de wereld in elkaar stak, leerde logisch en chronologisch denken en ook dat wie zich niet gedroeg last kreeg van kruisjes achter zijn/haar naam. Jong van leeftijd, maar al aardig volwassen in denken in die jaren. Kijk daar nu maar eens naar. Overigens denk ik dat veel grote bedrijven kansen laten liggen door jeugdigen niet meer echt te werven maar ze via veel te ingewikkelde procedures te laten solliciteren. Maar dit terzijde..
LikeLike
Denkelijk zal veel afhankelijk zijn van eigen aanleg. Was jij niet in vliegtuigen geïnteresseerd dan zouden het misschien schepen, Harleys of treinen zijn geweest. En dan het karakter nog, speelt volgens mij een grote rol.
Een loopbaan of carrière had ik niet, ik ging simpelweg van brugklas naar MULO naar kantoor en trouwde.
Wel denk ik dat het anders gelopen was als mijn ouders in Wormer waren gebleven, waar rondom zussen en broer woonden die meer ambitie hadden dan ik en ’n beetje op mij pasten als het ongste zussie.
Of het beter was weet ik niet.
LikeLike
Het waren uiteraard omgevingsfactoren, wat doen je ouders voor werk, de straat/wijk/stad waar je woont en opgroeit, scholing en zo meer die maakten dat je keuzes maakte zoals gedaan. Had ik in een Gronings dorpje gewoond was het wellicht anders gelopen allemaal. Maar ja, Amsterdam, drukte, Schiphol, pa in de auto’s, net als veel ouders van toenmalige jeugdvrienden, die vliegtuigen boven de stad….trams, treinen, het was allemaal aantrekkelijk….:)
LikeLike
Zo tot m’n 14e wist ik dat ik vrachtwagenchauffeur wilde worden. M’n voorouders waren binnenvaartschippers en m’n jongste broer is idd vrachtwagechauffeur geworden. Ik niet. Ben niet eens aan een rijbewijs begonnen. Werd toen al gegrepen door het milieu en hoe onze voorouders daar een zootje van hadden gemaakt en roofbouw op hadden gepleegd. Vanaf dat moment koos ik niet voor wat ik wel wilde (had geen idee) maar voor wat ik niet wilde. Frans en Boekhouden sneuvelde als eerste. Belande daardoor op een technische school aan de elektro-kant. Had ik ook weinig mee. Door mijn goede wiskundecijfers mocht ik door in informatica, wat stevast elektronica werd genoemd. Had een mooi stageplaats op het lab van Shell in Amsterdam en die wilden me graag hebben. Ik zag het forenzen niet zitten, net zo min als verhuizen. Daarbij te kort verslagen gemaakt. Loste ik op door een baan te zoeken dichtbij (Obdam) . Zorgde er voor dat verslagen plots dubbel telden. Precies de bedoeling. Dat tekenbureau stuurde me naar Mobil en later naar een internationale dochter van Estel (Hoogovens-Höchst). Het was niet duidelijk wat die mensen zochten. En omdat ik niet in de standaardvakjes Elektro of Mechanica paste werd ik er op afgestuurd. Na wat tekenklussen begon ik daar industrieel te programmeren. Op school bestond dat nog niet. Was er behoorlijk goed in en ben bij dat bedrijf in dienst gegaan, waardoor ik achterlijk veel heb gevlogen o.a. naar de USA, Canada, Ukraine, Brazilie en Taiwan, maar ook wekelijks naar Noord-Engeland. Vond het allemaal leuk, behalve het lange wachten op luchthavens. Het idee van van vrachtwagenchauffeur was iets van de wereld te zien. Via mijn wegstreeproute gebeurde dat ook duidelijk, zonder dat ik ook maar ergens in de file stond. Mileiumatig kon ik het ook verantwoorden. Onze fabrieken en appaarten zorgden voor minder luchtvervuiling, energiebessparing en terugwinning van grondstoffen. Ben inmiddels een jaar of 20 gestopt en heb in die tijd nog maar 1x gevlogen om iemand te helpen met een geleidehond.
LikeLike
Dank voor het delen. Als je op je 14e al bezig was met het milieu was je wel een roepende in de woestijn. Immers, toen reden treinen nog op stoom gemaakt door kolen, schepen hadden ook zo’n aandrijving, auto’s reden op loodhoudende benzine, we smeerden overal pek op, stopten het wondermiddel asbest overal in huizen en gebouwen omdat het brandwerend en enigermate isolerend werkte. We stookten op olie en kolen….kortom….andere tijden…
LikeLike
In die tijd riepen de Club van Rome en bijvoorbeeld Hadimassa ook. Hadimassa bracht het in een aantal sketches waar ik vreselijk om kon lachen, maar het zette me ook aan het denken. Daarbij was het een soort flauw kantelpunt. Niet dat ik van de ene op de andere dag compleet anders dacht. Bij die vrachtwagen was het niet een de vervuiling, maar de vreselijke files waar ik niet aan moest denken. Als je destijds ten noorden van Amsterfdam woonde, dan ontwam je daar niet aan. Zo had ik tot m’n 20ste nog wel het idee om een rijbewijs te halen, maar dan in het leger om die tijd wat nuttiger te besteden. Dat dat kon bewees m’n jongste broer die daar op een soort ambulance reed. Maar mij wilden ze niet hebben. Werd goedgekeurd, maar nooit opgeroepen. Mijn ouders hebben nooit een auto gehad, daardoor miste ik ook niet zoiets. Ons dorp lag niet aan een spoorlijn voor passagiers. Wel kwam er tot die tijd een diesellok met een paar wagonnetjes voor de groenteveiling. Had ook echt niet het idee dat treinen zo milieuvriendelijk was.
Ondanks dat het een nogal lang stuk is geworden, schoten me later nog wat meer beslissingspunten door het hoofd. Tussen 12 en cira 20 luisterde ik achterlijk veel kortegolf om het nieuws van alle kanten te horen. Dat heeft op milieugebied weinig invloed gehad, maar wel hoe ik keek naar de wereld en globalisatie (dat woord bestond toen zeker nog niet). Zorgde er in elk geval voor dat m’n Engelse woordenschat veel groter was dan dat van de rest van de klas. 😉
Moet er dus ook maar eens over bloggen. Bedankt voor de aanzet daartoe,
LikeLike
Ik stam nog uit de tijd dat men ons als mensheid waarschuwde dat er een nieuwe ijstijd aan stond te komen. Net als nu werd een doemscenario uitgerold over het gewone volk. Alle seinen op rood, bewijzen te vinden in oude boomringen, ijsboringen en zo meer. Een paar jaar later was er ineens zure regen, toen de gaten in de ozonlaag. Steeds werden maatregelen genomen, maar de problemen bleven verschuiven. Nu is het klimaat ineens aan de opwarming bezig, maar beperkt zich dit weer tot het noordelijk halfrond en is het zuidelijk kouder dan gemiddeld. Telkens wordt angst gepredikt. En mijdt men toch het echt grootste probleem voor onze Aarde. Homo Sapiens is veel te dominant aanwezig, in te grote getalen, tracht de wereld naar een stedelijk model in te richten, vist de zee leeg, heeft maling aan verboden, delft alle grondstoffen op voor welk politiek doel ook en heeft maling aan diezelfde burgers, de coronacrisis maakt duidelijk in hoeverre. Met angst al dan niet noodzakelijke maatregelen treffen zal niet werken. Eerlijke uitleg, mensen betrokken maken, maar niet denken dat je als elite de grote massa zonder dreiging met geweld er onder kunt krijgen. Als je een schoon klimaat nastreeft moet je ook de overbevolking stoppen, dus ook de massa-immigratie. En dan wordt het ineens ingewikkeld….
LikeLike
Overbevolking en massa-migratie zijn 2 verschillende onderwerpen.
Stille groet,
LikeLike
Zijn we oneens. Overbevolking maakt dat mensen gaan lopen. Of varen, dan wel vliegen. Naar een land waar men op een schoteltje krijgt wat men thuis niet kan vinden. Dat mensen niet willen leven onder een vreselijk bewind snap ik nog wel. Niet dat je om allerlei redenen vlucht, diverse landen passeert, Nederland uitkiest, hier een paspoort krijgt en dan weer terugreist naar het land van herkomst voor vakantie. Zie de vele Afghanen. Taliban is vreselijk, geen discussie, maar dit kan ik niet snappen. En die duizenden mensen komen naar een overvol klein landje en verlangen hier dan huis, werk, inkomen. Als dat er niet is moeten we dus bouwen in het groen. En dat gaat dan weer ten laste van milieu en uitstoot. Net als in China, India, Zuid-Amerika of waar ook ter wereld. Een en een is twee…..
LikeLike
Deze blogpost heb je vast ook gelezen: https://robalberts.wordpress.com/2021/11/03/vrolijke-oma-moeder-en-dochter/
Tijdens mijn werkzame leven had ik de energie en het benodigde doorzettingsvermogen van moeder niet op kunnen brengen.
De zinsnede: “Naar een land waar men op een schoteltje krijgt wat men thuis niet kan vinden.” Durf ik niet uit te spreken. Vooral om dat ik zie hoe hard velen werken in onderbetaalde, illegale, uitbuitende en uitputtende baantjes.
Stille groet,
LikeLike
Ik gaf daar ook antwoord op. Maar over die zinsnede, die baseert op waarheid en feiten. Ter Apel is sprekend voorbeeld van wat er mis gaat op dit gebied. We zetten wel 9 Jezidi meiden uit, die moeten vrezen voor hun lijf, leden en vermoedelijk in gedwongen seksuele verhoudingen met IS-ers terechtkomen, maar halen wel Syriers en Afghanen hier heen bij de duizenden. Is niet uit te leggen. Veiliglanders worden niet uitgezet. En dus komt van echt vluchtelingenwerk niks terecht. Alles verstopt. Die enkeling die wel laat zien iets te willen bijdragen aan ons land niet te na gesproken uiteraard…Cijfers wijzen uit dat 65% na vele jaren nog steeds een uitkering krijg, huursubsidie en erger, de taal niet spreekt….
LikeLike
Mijn ervaring is dat velen op geen enkele wijze door ons Rijke land opgenomen of geaccepteerd worden.
Discriminatie en racisme alom. Nederlanders zijn geprivilegieerd. En veroordelen bewust of onbewust buitenlanders.
Hoe is het om in een wildvreemde omgeving zonder geld te zijn. Ja, velen gaan naar verre exotische buitenlanden. Natuurlijk met een flink gevulde beurs. En met de bescherming van de reisorganisatie en Nederlandse ambassade.
Schoonmaakwerk, spoelkeukens is de plek om te weinig geld te verdienen. Taal-, cultuur- en geloofsgenoten zijn de vaste steunpunten in hun leven.
De beoordeling en veroordeling naar hele bevolkingsgroepen voor de fouten van een enkeling?
Noem mij maar naïef!
Vriendelijke groet,
LikeLike
Het blijft opmerkelijk dat je de ogen maar dicht houdt voor dat wat in onze samenleving verkeerd gaat. Dat massa-immigratie leidt tot volksvervanging, dat we geen eisen stellen aan nieuwkomers maar blijven meebuigen. Niks van doen met discriminatie of racisme. Ik zou de uitspraken van Mevrouw Simons en consorten eens bestuderen. De term ‘Woke’ wel eens gehoord? De Mocromaffia is geen bende van opstandige Friezen, de drugshandel allang niet meer in handen van meneer Jansen of Pietersen. Integendeel. En voor de goede orde Pim Fortuyn en Theo van Gogh werden niet het slachtoffer van rechts christenen maar van ultra linkse malloot en moslim-extremist. Daarna diverse incidenten en aanslagen uit de zelfde hoek. Natuurlijk zijn er nieuwkomers die ergens aan het werk zijn en hun best doen een bijdrage te leveren aan onze samenleving. Maar er tegenover staat een grotere groep die ofwel niets doet, dan wel het geloof stelt boven de vrije samenleving, of kiest voor de criminele weg. Dat zijn geen incidenten, maar sinds #1975 meer schering dan inslag. Wapenbezit is een voorbeeld. Ik weet dat met name GL in onze stad tegen preventief fouilleren is, maar het blijkt een probaat middel om de statistieken over demografische verdeling van die wapens te duiden. Ik loop er niet mee rond, jij vast ook niet…toch? Wie dan wel denk je…
LikeLike
O zeker bestaat toeval. Maar dat kan nooit alleen je toekomst bepalen, het is ook wel “wat doe je met wat er langs komt”. En dan ook nog invloed van je omgeving dat je niet echt toeval kunt noemen.
Zo ging ik als nog 13jarige na twee jaar HHschool werken in de winkel van mijn zwager. Zette daarna voor diezelfde zwager bij mij thuis een ateliertje op om caravan- boot- en bankstel kussens te bekleden terwijl Henk af en toe wat vergaarwerk meebracht uit de drukkerij. Toen de kinderen de deur uit waren ging ik in het volwassen onderwijs alsnog iets doen aan gemiste opleiding maar kwam als 50 jarige tóch nog bij Henk op de drukkerij terecht als snijder/afwerker toen de toenmalige snijder/afwerker door een drankprobleem het bijltje er bij neer gooide en ik ondertussen al zo vaak bijgesprongen was dat ik alle ins en outs wel had opgepikt. Een klein deel van dat werk doe ik nog steeds op oproepbasis.
LikeLike
Dank voor deze ontboezemingen die ook weer iets vertellen hoe zaken in het leven verlopen…
LikeLike
Ik gruw van mensen die hun “slechte jeugd”de schuld geven van hun verloren idealen. Je hebt altijd keuzes als je volwassen bent maar daar hangt dan een prijskaartje aan en dat wil niet iedereen betalen. Dat mag, maar dan niet zeuren.
LikeLike
Toch zijn er best voorbeelden van lieden die door een matige tot slechte jeugd zelf keuzes maakten die niet leidden tot een beter leven dan dat van hun ouders. Drankzucht bij de vorige generatie of geweld veelal toch in de genen meegegeven….
LikeLike
Ik weer niet of dat soort dingen in de genen zitten. Het kan ook een soort gemakzucht zijn om dan maar in de voedsporen van de ouders te treden. Gewoon een gebrek aan spirit om zich eraan te ontworstelen.
LikeLike
Het zal met streek, wijk, regio verschillend zijn. IK heb mensen gezien die zich aardig ontworstelden aan de eigen herkomst, maar anderen die dat weer gebruiken als excuus om te vertellen dat zij zo zijn achtergesteld omdat er niemand aan kwam bellen die ofwel een baan, dan wel een berg geld kwam brengen…
LikeLike
Precies de gemakzuchtige “soort” mens.
LikeLike
Vandaar dat ik die nog even beschreef….:)
LikeLike
Is het beschuldigende en veroordelende vingertje een typisch Katholieke gewoonte?
Stille groet,
LikeLike
Als dat zo was, ben jij een overtuigde Rooms-Katholiek beste Rob. Maar je kunt slecht tegen antwoorden die je niet bevallen is me wel duidelijk….Geeft niet, op inhoud blijf ik onzin en leugens bestrijden met feiten…
LikeLike
Toevallig komt deze blogpost voorbij: https://www.veendammerman.nl/2021/11/wat-als/
Ik vind het wel mooi aansluiten op de discussie bij deze blogpost.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Dank voor de link…..het sluit zeker aan op mijn stellingen…
LikeLike