Het is niet te geloven wellicht, maar onze westerse afschrikking van eventuele vijanden komt nog steeds voor een deel door de uit de jaren veertig stammende Boeing B-52 Stratofortress. Een vliegtuig dat ook werd ontwikkeld om atoombommen te kunnen afwerpen boven de toen verafschuwde Sovjet-Unie. Een logische opvolger voor de wat kleinere maar ook best potente B-47. De B-52 was in veel opzichten uniek. Hij had acht straalmotoren, een onderstel dat centraal onder de romp was gepositioneerd en meedraaide met de windrichting waardoor de bommenwerper schuin over de baan kon starten of landen bij zijwind. De machine had een eerste vlucht op 15 april 1952 en haalde een maximum snelheid van bijna 900km. Was de afstand die zo’n toestel af kon leggen zonder tussenlanding of tanken al bijna 12.000km, hij vloog ook nog eens op dik 13 km hoogte en was voor veel straaljagers van de Russen indertijd niet eens bereikbaar.
Zelfs in zijn eerste jaren was die B-52 al voorzien van heel wat snufjes die het tot een zeer modern vliegtuig maakten. Op afstand bediende geschutskoepels bijvoorbeeld om zich ze te kunnen verdedigen. De B-52 werd al snel doorontwikkeld. Hij kreeg steeds meer vermogen, kon ook telkens meer lading meenemen en werd op enig moment ontwikkeld als draagvliegtuig voor veel van de Amerikaanse X-vliegtuigen. Experimentele rakettoestellen die hielpen om de Amerikanen in de ruimtevaart te doen ontwikkelen tot echte astronauten. Boven Vietnam kreeg de B-52 een sinistere naam. Hele formaties van die toestellen werden omgebouwd voor conventionele bombardementsvluchten gericht tegen het machtscentrum van de communisten in dat land.
En zij maakten steden als Hanoi met de grond gelijk. De Vietnamezen kregen er af en toe wel eens een te pakken met hun luchtafweer maar veelal kwamen de B-52’s veilig op hun basis terug. De laatst gebouwde versies van de bommenwerpers kregen als moderne lading tientallen kruisraketten en werden als zodanig o.a. ingezet tijdens de Golfoorlogen tegen het bewind van de toenmalige dictatoren in Irak. Soms vlogen ze dan vanuit Amerika met een volle last raketten of bommen over de Atlantische Oceaan, werden onderweg bijgetankt en vlogen door naar het Midden-Oosten. Bombardeerden daar hun doelen, draaiden weer om en landden in Engeland voor een wisseling van bemanning. Met vernieuwde radarapparatuur waren ze zelfs in staat vijandelijke afweer te verstoren. Ook boven Afghanistan deden ze dienst en bestookten daar met de zwaarste bommen die de Amerikaanse luchtmacht ter beschikking had buiten de nucleaire voorraad, vermeende schuilplaatsen van Talibanleiders na 9/11. De enorme machines worden sindsdien telkens weer gemoderniseerd. Ook al zijn de nu nog vliegende toestellen van dit type al dik 60 jaar oud. Ze overleefden veel van hun ‘opvolgers’ en zullen vermoedelijk tot 2045 in gebruik blijven. Omdat er eigenlijk niets is wat ze echt kan vervangen. Een concept van 70 jaar geleden dat zelfs nu nog actueel is en zijn taak fantastisch kan doen. Helpt mee om de wereld een beetje veiliger te houden. Soms onderschat, maar daarom niet minder nodig. Een icoon…(Beelden: Internet/archief)
Altijdmijnmening 
Ik heb intensief contact met een Vietnamees gezin.
De man komt uit Hanoi en de vrouw uit Saigon.
Door heb heb ik ook de bijbehorende grootmoeders leren kennen.
Het is onvoorstelbaar wat deze vliegtuigen voor impact hebben gehad In de wereldgeschiedenis en de geschiedenis van deze 2 families.
Ik ben er trots op dat ik een rol mag spelen in de opvoeding van 2 in Amsterdam geboren kinderen met een Vietnamese achtergrond.
Ik kan ook zeggen dat ik nog steeds met schaamte terugdenk aan het leed dat het vliegtuig uit deze blogpost heeft gebracht.
Vredelievende groet,
LikeLike
Een indrukwekkend moordwapen die de amerikanen te pas en ten onpas gebruikt hebben tegen de “vijand”. Hopelijk sturen ze die niet onze richting uit. Met een gek als Trump weet je maar nooit.
LikeLike
IK kom nog terug op wat de Russen, Britten en Fransen op dit terrein ontwikkelden….Trump is niet de enige die we zouden moeten vrezen…
LikeGeliked door 1 persoon
De typenummers, met de toevoeging “bommenwerper” herinner ik me uit de journaals maar verder heb ik me er nooit in verdiept. Ik realiseer me dat ze nodig zijn omdat ándere landen ook oorlogstuig hebben maar van dat soort spul word ik toch overwegend niet vrolijk.
LikeLike
IK beschrijf deze machines ook niet vanuit een gevoel van vrolijkheid, meer dat we wat de verdediging van de vrijheden betreft, deels afhankelijk zijn van stokoude wapensystemen…
LikeLike
Nee dat weet ik wel, jij bent gewoon de man met een fascinatie voor alles dat gemotoriseerd is;-)
LikeLike
Ook ik ken het toestel alleen van naam en nummer, stond in veel oorlogsverhalen.Verder weet ik niets van ze.
Misschien een idee ze om te bouwen voor passagiers.
LikeLike
Er is zelfs een Rockband met die naam….. Wat betreft die passagiers, bommenwerpers zijn na WO2 wel eens omgebouwd tot passagiersvliegtuig. Bleek gen succes. Maar…Boeing leerde van de bouw van dit soort bommenwerpers veel en kwam eind jaren vijftig met de Boeing 707 passagiersmachine die qua motorophanging veel leende van de bommenwerpers. Die 707 werd een groot succes. Ook de 747 werd een groot succes, dat ontwerp baseerde op een niet verkregen order voor een groot transportvliegtuig voor de Amerikaanse Luchtmacht. Boeing bouwde dat toestel in ontwerp om en het werd een giga-succes dat nu al 65 jaar duurt….
LikeLike
Het zijn niet de vliegtuigen die oorzaak zijn, zij zijn het gevolg. In dit geval van een Koude Oorlog die Communisme tegenover Kapitalisme plaatste. En als zo vaak zorgde dat voor veel narigheid over en weer. Vergeet niet, dat in de jaren waarin deze B-52 (Russische tegenhanger volgt binnenkort) werd ontwikkeld, de Sovjet-Unie heel Oost-Europa bezette en met haar doctrine besmette. Chia werd communistisch, maar ook Indo-China. En de misdaden van de diverse regimes waren opgeteld erger dan wat de As-mogendheden hadden laten zien als ultiem kwaad tijdens WO2. Overigens was het bombarderen van steden bepaald geen Amerikaanse uitvinding. De Duitsers deden dat al in WO1 met hun zeppelins en Gotha-bommenwerpers. Later nog eens dunnetjes over in Spanje, Polen en Nederland. Ook de Japanners deden dit (China) en de Italianen in Ethiopie en Libie. De Britten namen op enig moment het stokje over, de Amerikanen volgden op afstand. Topen men het spel (*..) begreep ontwikkelde men steeds zwaardere vliegtuigen voor het gestelde doel. Het deed de oorlog winnen. Ben je dan ook moreel winnaar, vaak niet. Maar dat is het communisme gelukkig ook nooit geworden.
LikeLike