Even over mijn egowijzigheid…

Noem het een groot ego, een stevig karakter, eigenwijsheid of wat ook, maar feit blijft dat ik in mijn leven zelden afstand deed van de bij mij bekende waarheid. Blauw is blauw, groen groen en rood rood. Ik ben niet zo van de nuances en wie me wel eens tegenkwam in discussies zal dit direct onderkennen. Waar het vandaan komt? Vermoedelijk een genenkwestie, want ook bij de directe familie zat of zit dit in het bloed. Van vaders en moederskant. Stevige meningen, uitspraken en daarbij aardig vast in de schoenen staan. Het bepaalde voor een deel het verloop van de carrière. Voor mij was niveau van denken, kennis, ervaring bijvoorbeeld veel belangrijker dan allerlei theoretische verhalen van mensen die zaken oreerden die mij compleet vreemd waren. Ingewikkelde analyses? Ook niet voor mijn manier van denken voorbestemd.

Geen daden maar woorden?! Kon rekenen op stevige kritiek en vermaningen. In mijn vervolgverhaal over dat (grote) deel van mijn professionele carrière komt dat regelmatig voorbij. Het is wat het is en niets is wat het lijkt. Keep it stupid simple en maak het niet ingewikkelder dan het is. Mijn en dein, je blijft af van mijn verantwoordingsgebied. Werkt voor je zelf prima. Tot je natuurlijk een muur van beton tracht te slechten met je blote handen of niet in de gaten hebt dat meepraters plotseling messen in je rug steken. Symbolisch, maar toch. Het overkwam me allemaal. Zelfs in hoeken waar je het niet verwachtte. Onlangs had ik hierover een gesprek. Met iemand die zelf aangaf ‘het niet zo belangrijk te vinden wat zij zelf of anderen over bepaalde dingen dachten’. Geen zin om discussies te voeren, gewoon meebuigen en toegeven.

Maakte haar heel gelukkig. Onderdanig, niet zo van het egocentrische en ook heel gelukkig in het leven. Dat is naar mijn idee vrij vrouwelijk. Dames doen dat ook om leuk en lief gevonden te worden, een eigenschap die mij aardig vreemd was en is. De hork komt eerst, de leraar daarna en de wat botte manager op de koop toe. Daarbij heb ik de eigenschap snel te leren, te snappen waar zaken over gaan en direct te kunnen reageren. Ik bestudeer slechts belangrijke geachte contracten goed, maar verder zijn daarbij vaak een paar zinnen relevant. Zo lees ik ook boeken uit de opgebouwde bibliotheek en kan ik daardoor meestal snel bepaalde items terugvinden. Zij die mij echt goed kennen (veel mensen menen me te kennen zonder iets over me te weten…zoals ik onlangs op Linkedin en bij dit bloggen weer eens ervoer) weten wel dat veel van wat ik zoal oreer ook is doordrenkt van mijn Amsterdamse ironie, mijn ook ingebakken gevoel voor humor en dat niet alles zo sterk is bedoeld als het eruit komt. Net als de inhoud van dit blogje. Eigenlijk vooral lezen met een glimlach om de mond s.v.p. Gewoon even een Selfieverhaal met een knipoog. Of toch….?! (Beelden: Internet/archief)

11 thoughts on “Even over mijn egowijzigheid…

  1. De hork, de botte bijl en nog veel moeten leren, zomaar 3 typisch Nederlandse eigenschappen die ik ervaren heb tijdens een paar dagen Thailand.

    Een zeer relativerende ervaring.

    Vastgelopen paadjes heb ik gedag gezegd.

    Vriendelijke groet,

    Like

    • Op mijn buitenlandse reizen ontdekte ik vaak dat ik meer aansloot bij het denken daar dan hier. Veelal omdat ik dan vakgenoten of mensen met voldoende kennis tegenkwam die met respect voor elkaar’s standpunten uit wisten te komen op een pount waar je beiden tevreden mee kon zijn. Dat is zo vervelend met Nederlandse discussies. Die worden vaak gevoerd tussen doven. En polderen is er niet meer bij als de ene kant gefrustreerd is en de ander daardoor elk recht op een vrije mening ontzegt…

      Like

      • Ik zoek in binnen- en buitenland nieuwe mensen, met nieuwe inzichten.

        Gelijkgestemden vinden maakt voor mij het leven saai en te makkelijk.

        Waarom denk jij dat ik bij jou lees en reageer?

        Vredelievende groet,

        Like

  2. Zodra mijn mening echt belangrijk is kan ik zeker wel koppig vasthouden, maar hoe vaak is het belangrijk dat ik anders denk over zaken waar m’n gesprekspartner duidelijk andere ideeën over heeft.
    In. Meestal niet en dan ga ik zeker geen wellis/nietis discussie aan. Uiteindelijk zal je gelijk altijd blijken als dat het énige gelijk kan zijn. Maar zelfkennis kan je niet ontzegd worden;-)

    Like

  3. Rob Alberts – Ik kijk vooral naar gelijk gestemden in zaken die met het professionele van doen hebben. Mensen met inzicht, invloed, kennis van zaken, wellicht zelfs groter dan de mijne. Ik werkte mijzelf omhoog, soms met veel bloed zweet en tranen. Ik heb niks met theoretici. Of mensen die de geschiedenis niet kennen maar wel benutten in discussies over het nu. Kijk wat er nu plaatsvindt opm het gebied van milieu, immigratie, Zwarte Piet, de huizenmarkt etc. Er wordt veel geclaimd, er wordt gewezen, maar men gebruikt de kennis van de geschiedenis en de ervaring niet om nu eens op respectvolle manier met elkaar om te gaan. Dat geldt voor de macro-discussies, maar zeker ook voor die op mikro-niveau. Je bent al een rascist voor je bent uitgesproken. Je bent een slavendrijver zonder dat jouw familie daar ook maar iets mee van doen had. Is iedere linkse rakker meteen een communist of ouderwetse Stalinist met het daarbij behorende bloed aan de handen? Waarom zou dit wel gelden voor hen die niet meteen dwepen met de linkse populisten met hun wonderlijke berekeningen en doemscenario’s?? Niveau, respect, en inlevingsvermogen. Pas dan kom je ergens. En jij-bakken of op de man spelen is in dat kader geen uiting van die normen en waarden…..

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.