Moet je ook eens doen. Terugkijken in je eigen leven en dat dan doen met wat mijlpalen uit je persoonlijke geschiedenis. Tien, twintig, dertig of meer jaren terug. En dan kijken hoe je leven er toen uitzag en in die periode er na veranderde (of juist niet). Maar ook hoe de wereld om ons heen anders werd. Ik neem vandaag als uitgangspunt en slechts ten voorbeeld, het jaar 1987. Dertig jaar is veel op een mensenleven en zeker ook als je naar de toestand in de wereld kijkt. In dat jaar bestond de Berlijnse Muur nog en waren Oost en West nog volkomen van elkaar vervreemd. Kernwapens op elkaar gericht en de mensen in Midden- en Oost-Europa opgesloten achter een IJzeren Gordijn. Gorbatschjow de grote man van de Sovjet-Unie, Reagan in het Witte Huis. Vonden we toen een vreemde snuiter. Een acteur tenslotte die democratisch president was geworden. Nederland ontworstelde zich in dat jaar net aan de economische malaise van het tijdperk. Het internet bestond slechts op een of andere universiteit. We belden nog met telefoons aan een draad, hadden maar net aan de faxmachine uitgevonden en de Televisie kende nog geen commerciele partijen.
Mijn persoonlijke leven speelde zich in dat jaar af in het toen nog relatief kleine Almere waar we indertijd net vijf jaar woonden. Groot huis met veel ruimte voor de hobby’s en daarnaast voldoende vierkante meters over voor de rest van het gezin… De buurt was gezellig, we kwamen er tenslotte aan het begin van dat decennium allemaal vanuit Amsterdam wonen en de onderlinge verhoudingen waren en bleven in ons buurtje bijzonder plezierig. Ik publiceerde in 1987 met een aantal vrienden al een aantal jaren een luchtvaartblad en daardoor werd er ook regelmatig gevlogen. Testvluchtjes, eerste keren met een bepaald type, maar daarnaast ook leuke tripjes met het gezin naar Londen of die eerste maal naar de VS, waar we in Florida met de mond open van wat we zoal observeerden, rondkeken en reden.
Mijn werk werd toen al een jaar of tien bepaald door het autovak waar ik als dealer-vertegenwoordiger een paar merken bediende, waaronder het Tsjechische Skoda dat zo trots was op haar nieuwste model, de Favorit, dat men ons dealers in november 1987 al naar Praag transporteerde in een Belgisch chartervliegtuig om die nieuwe auto te komen aanschouwen. Die vlucht zal ik niet snel vergeten. Want veel vertraging op de heenweg, een verkort programma in Praag, en dan weer terug. Om te ontdekken dat de Belgische vlieger niet op Schiphol wilde landen vanwege de dichte mist. We vlogen door naar Brussel. Om vandaar weer in een bus naar Schiphol te reizen en dan weer met de auto naar de resp. thuisadressen.
Het werd daardoor dik nachtwerk. Grappig is dat die nieuwe Skoda pas in 1989 op de RAI zijn officiele debuut zou maken en ons bedrijf zou storten in een soort van interne crisis omdat er keuzes tussen de gevoerde merken moesten worden gemaakt. Maar het resultaat daarvan lag nog drie jaar voor me in 1987. Ik weet nog wel dat ik ook toen al elke dag in ‘pak’ naar het werk ging en dat we als bedrijf de grootste dealer van Nederland werden met het Tsjechische en bijna de grootse met ons tweede merk, Daihatsu. Die strijd was indertijd buitengewoon belangrijk voor me. Ambities konden me toen bepaald niet worden ontzegd. En in 1987 ontmoette ik ook een nieuwe collega die later zou worden tot een van onze beste vriendinnen. Maar ook dat wisten we toen nog niet. Veel te druk. En dat ging nog wel even door….. Hoe zijn jouw herinneringen aan 1987? Of is dat intussen in de vergetelheid geraakt?! Ben benieuwd….(Fotos: Yellowbird/Cedok)
Altijdmijnmening 
in 1987 was ik 11 jaar, en eerlijk, ik weet er niks meer van. Toch niets dat ik me zo kan herinneren … misschien was dat het jaar dat ik mijn beugel kreeg? mijn communie was pas het jaar later :-s zo lang geleden zeg …
LikeLike
Ja, op die leeftijd maakt dat wel iets uit. Je bent gewoon nog een jonkie…:)
LikeGeliked door 1 persoon
ik heb in 1987 mijn tweede man leren kennen en in 1989 getrouwd en in Haaksbergen gaan wonen, mooie herinnering!
LikeLike
Het zal inderdaad wel omstreeks 86/87 geweest zijn dat ik me realiseerde dat onze voorheen zo gezellige woonomgeving ondertussen behoorlijk was afgezakt naar een laan met smoelige winkeltjes, huizen met lappen voor de ramen, onverstaanbare buren en luchtjes die we niet gewend waren. In een enkele straat werden de oude huizen vervangen door nieuwbouw en daar kwam de toenmalige Koningin Beatrix op bezoek bij de bewoners. Dat was het moment dat ik me realiseerde dat ongemerkt de leuke middenstandswijk in een”achterbuurt” was veranderd want de als de koningin komt woon je óf in een heel bijzondere buurt óf in een achterstandswijk.
Het had nogal wat voeten in de aarde het huis te verkopen, wie het kon betalen wilde er niet wonen en wie er wilde wonen kon het niet betalen.Dat we er gelukkig toch niet iets aan overhielden was te danken aan het feit dat we het al véél eerder gekocht hadden voor weinig er er veel aan verbouwd hadden.
Ik krijg nog zelfmoordneigingen bij de gedachte dat ik er nú zou moeten wonen als ik zo nu en dan het huis passeer. De etalage van de voormalige melkboer is nu vervangen door boogvormige deuren van een moskee, de smoelige winkeltjes zijn er nog steeds.
LikeLike
Ja, dat is ook een mooie. De veranderingen in je leefomgeving door invloeden van buiten. Dat is er de afgelopen 30 jaar niet veel beter op geworden vrees ik. Mijn oude buurten (ik verhuisde een aantal keren) zijn er ook niet echt op vooruit gegaan…Met dank aan slap beleid en zwakke knietjes bij de handhavers….
LikeLike
Ik was 27 in 1987 en werkte reeds enkele jaren voor het stadsbestuur. De weekends dienden om te feesten met vrienden en vriendinnen, Het waren leuke tijden. Nu is er sprake van een reunie volgend jaar. Dat belooft, al die jonge dames en heren van toen. Ik hoop in ieder geval dat het doorgaat.
LikeLike
De jonge dames van toen zijn intussen wellicht oma’s….zo gaan die dingen vaak….
LikeGeliked door 1 persoon
In dat jaar zaten we midden in de gezinsperikelen met alle voor- en nadelen van dien.
Vrienden, familie, buren en kennissen stonden er hetzelfde voor. Drukke dagen met veel aanloop en altijd, maar dan ook echt ALTIJD, bezoek op zondag . Wilden we zelf ergens naar toe, dienden we om elf uur al te vertrekken.
Dat staat me het meeste bij, dat en de vriendjes en vriendinnetjes. Van de meest uiteenlopende soort. Klinkt leuk maar was wel eens teveel.
LikeLike
Zondagen waren en zijn voor mij ‘heilig’. Zeker toen ik in het autovak zat en zaterdagen en avonden werden opgeofferd voor van alles en nog wat – allemaal met de zaak van doen – wilde ik op zondag vooral rust. Maar ja, was ook 30 jaar jonger dus wel eens in voor een feestje natuurlijk….
LikeLike
We woonden in een flat in Assen.De groenteman die nog aan de deur kwam hield er mee op. de SRVman hield het ook voor gezien .De kleine winkeltjes in de buurt werden supermarkten.Van de kamers in het bejaardenhuis waar ik werkte werden van 2 één gemaakt. Mijn jongens gingen puberen. En de oudste ging de deur uit. Mijn Moeder overleed en we kochten onze eerste Toyota, waar ik nooit spijt van heb gehad.Zo kabbelde het leven verder,en nog steeds, al woon ik al lang niet meer in die flat
LikeLike
Kabbelen klinkt wel rustgevend……:)
LikeLike
Mooi verslag van jaren Lee. In 1987? Toen was ik dertig en hadden we vier jochies.Ik zat dus midden in het moederzijn gebeuren . TV hadden we niet meer en in een dorp is het dan een onwijs goed leven met een jong gezin. Elke avond was ik weg, mét , of naar vriendinnen … om bij te tanken voor de volgende dag. Ik denk dat dit bij mooiste jaren waren… in een buurt waar we met heel veel plezier woonden. Ik zou die jaren daar graag nog eens over willen doen. .. Maar ach.. wat daarna kwam was ook mooi 😉
LikeLike
Als je in die leeftijd zit is het al snel een mooie periode van je leven. Zeker met opgroeiende kinderen in een hecht gezin…
LikeLike