‘En’ vroeg mijn buurman toen hij mij met mijn voor Schipholse dagen ingerichte bagage richting de Tsjechische lastezel zag lopen, ‘went het al dat pensioen?’. ‘Ja hoor!’ gaf ik eerlijk als ik ben aan. En zo is het ook. Na 1,5 jaar geleden de deur van het ondernemerschap te hebben afgesloten en ik meer dan een halve eeuw had gezorgd voor brood en beleg plus nog wat luxe was het mooi geweest. En duurde het even om aan het ‘nietsdoen’ te wennen. Nu is niets in dat opzicht nog wat relatief. Elke dag schrijf ik mijn verhalen nog op het internet, maakte ik mijn derde boek af en reizen we door Nederland en Duitsland op zoek naar leuke dingen of mooie plekken. Van groeiende geraniums heb ik geen last. Zo lang het nog kan genieten we met volle teugen. Voor mijn buurman is dat besluit en besef pas geleden genomen en gekomen. Ook hij werkte al enige tijd als onafhankelijk adviseur en hij verdiende daar aardig zijn brood mee.
Maar soms zijn er omstandigheden die je niet kunt bevechten en dus staakte ook hij zijn professioneel geraas. Zorg voor vrouw, kinderen en kleinkinderen nam de plaats in van afspraken met relaties of zoeken naar opdrachten. Net zoals het mij verging. Hij gaf eerlijk aan dat hij nog moest wennen aan die situatie. Ik glimlachte hem toe en stelde ‘dat het echt zal komen dat besef’. Waarbij ik uit ervaring weet dat het afbreken van je professionele netwerk doordat je hebt besloten daar niets meer in te doen het meest pijnlijke aanvoelt. Nu was ik in mijn carrière een paar maal eerder van de hak op de tak gesprongen, ambitie vraagt soms om stappen opzij om dan daarna weer omhoog te kunnen. En dan nam ik afscheid van een wereld die ik zelf goed kende en lieden die ook mij om mijn professionalisme waardeerden.
Maar eenmaal weg werd je outcast. Je behoorde er niet meer bij, je had een andere weg gekozen. Vervelend, maar het was en is niet anders. Nieuwe kansen en ook nieuwe mensen kwamen ervoor in de plaats. En ook dat wende snel. Jarenlang heb ik professioneel gediend op Schiphol en Maastricht Airport, nu kijk ik er naar de vliegtuigen en voel niets meer met de plekken waar ik vroeger ‘achter het hek’ actief was. Geldt ook voor de autowereld. Langere carrière gehad, maar ik kijk er nu objectief naar en bij mijn dealer als ‘klant’. Zijn allemaal processen waar je mee te maken krijgt. Ook als gepensioneerde harde werker. En ik tel mijn knopen op dit gebied. Zoveel mensen haalden hun pensioen niet eens, of konden daar veel te kort van genieten. Dat zal nooit wennen. En dat zal mijn buurman ook wel ontdekken. (beeld: Internet)
leuk om lezen dat je van je pensioen geniet! houden zo!
en vooral leuke dingen doen waar je niet toe kwam destijds!!
LikeLike
We halen het aardig in hoor….:)
LikeGeliked door 1 persoon
Goed zo!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ken de oud-collega’s die nog te regelmatig langskomen …….
Goed dat jij je draai hebt gevonden in je nieuwe bezigheden.
Werkende groet,
LikeLike
Van dat teruggaan naar de plekken delict heb ik geen last. Het zit wel allemaal opgeslagen in de herinnering. En dat vertaalt zich dit jaar in een boekwerk dat een deel van de geschiedenis op werkgebied verslaat. Breed, soms diep, maar wel feitelijk correct….dat scheelt veel….:)
LikeLike
Sinds wij met pensioen zijn is werken meer een hobby geworden, maar dan alleen als we zin hebben en natuurlijk véél minder uren. In de andere uren doen we andere leuke dingen.
LikeLike
IK doe voor mijn lol nog wel eens wat advieswerk voor mensen die nu iets willen opstarten of zaken beter willen maken. Niet meer voor inkomen of zo, gewoon voor een glimlach en een kop koffie. Kennis is niet verdwenen, de zin om achter klanten aan te jagen wel..En dat is een grote opluchting.
LikeLike
Dat is precies wat ik bedoel!
LikeLike
ik heb nog enkele jaren te gaan vooraleer pensioen. Dit is gepland voor 2022. Afwachten en zien hoe dat zal verlopen. Misschien moet ik nog enkele jaren bij werken tegen dan.
LikeLike