Ooit heb ik er nog eens het een en ander over geschreven hier, migraine! Aanvallen die mij sinds pakweg een jaar of twintig geleden achtervolgen als een man met een pistool waarin een kogel die hij bij wijze van spreken als een soort Russische roulette op mijn bol zet. Indertijd wist ik niet wat het was en maakte me grote zorgen over mijn welzijn. Van het ene op het andere moment veranderde mijn leven. Vreemde lichtflitsen, een dicht trekkend beeldveld en daarna heftige hoofdpijnen. Ik verkeerde in een van de drukste fasen in mijn werkzame leven. Had de tijd niet voor die ‘onzin’ en reed of werkte soms gewoon door. Buitengewoon onverstandig want dan volgde meteen een volgende aanval, nog heftiger dan die eerdere. Ik heb wat liggen rollen. Opvallend genoeg vond de toenmalige huisarts het niet zo vreemd dat me dat overkwam. Immers ik had een stressvol bestaan en dat wilde wel eens leiden tot….Daarbij was ik blond van haar, blauw van ogen en had de leeftijd om. Alleen miste ik een voorwaarde om aan het ideale patientenbeeld van toen te voldoen; ik was geen vrouw. Dat maakte het wel wat bijzonder.

Kennelijk hebben vrouwen van die leeftijd en met de uiterlijkheden die ik vertoon qua haar en oogkleur een grotere kans op migraine dan zij die behoren tot andere bevolkingsgroepen. Intussen slikte ik heel wat medicatie tegen die aanvallen die kwamen en gingen op momenten dat ik er niet op zat te wachten. Nadat ik werktechnisch in ander vaarwater was terechtgekomen zakte de frequentie. Was het dan toch (ook) frustratie over falend leiderschap bij het bedrijf waar ik daarvoor had gewerkt? Je zou het bijna denken. Nou, tot zover de theorie. In de praktijk bleven de aanvallen nu langer weg, dat was zeker zo, maar helemaal verdwenen ze niet. En dat is in die twintig jaren waarin het fenomeen zich voor doet ook nooit gebeurd. Ook dit jaar ben ik al een paar maal slachtoffer (..) geworden. Buitengewoon vervelend en altijd onverwacht.

Niks met stress van doen, niets met herkenbaar eten of drinken. Patroon nog steeds gelijk, opkomende flitsen in de ogen, last van geluid en licht. Een beeldscherm bekijken is ondenkbaar als het eenmaal aan de gang is en daarna als de duvel zelve pijnstillers nemen en rust. Al is het maar een paar uurtjes. Nadat de hoofdpijn (met alle bijverschijnselen) is verdwenen moet ik nog even rustig aan doen. Voel me dan net of ik een kater heb van de drank, maar 24 uur later is het verdwenen als sneeuw voor de zon. Hoezo migraine? Nou, vertel het me maar, waardoor het nu nog steeds een rol speelt. En waarom ik dat als blondharige, blauwogige Vikingman kreeg toen ik de al wat ouder was dan de glanzende tienerleeftijd. Zat het in de genen? Niet dat ik weet of wist, vroeger thuis nooit mee te maken gehad. Maar misschien werd dat wel buiten beeld gehouden, al kon mijn moeder best wel eens mekkeren of lichamelijke kwalen. Deze hoofdpijnen werden niet benoemd. Dus het fenomeen heeft me zomaar uitverkoren om me te pesten. Hoe dan ook, ik wens het niemand toe. Akelig kwaaltje. Maar het kan altijd erger denk ik dan…en dat is natuurlijk zo. Je hoeft er maar even op Google de informatie over migraine op na te slaan. Mensen raken er soms compleet door geveld. Dat heb ik dan wat minder. Gelukkig maar….