Wie mij kent weet dat ik een afkeer heb van alles of iedereen die ons land onderuithalen. Of wil verzorgen dat wij als geboren en getogen Nederlanders een hekel krijgen aan ons zelf, onze geschiedenis, onze cultuur of onze gewoonten. Ík laat me dat door niemand aanpraten. Omdat er elders in de wereld ook zoveel aan te merken valt en sommige groepen niet voor niets kiezen om in ons hier opgebouwde paradijsje te komen wonen. Hetzelfde voel ik bij mijn eigen stad. De omgeving waar ik ben geboren, opgegroeid, naar school ging, woonde tijdens de eerste jaren van mijn huwelijk en meer. Waar ik het soms hartstochtelijk oneens kan zijn met de bestuurders. Die van deze grote stad een dorp willen maken, die voorkeur geven aan instroom in plaats van behoud van het goede en vertrouwde. Bestuurders die ook vaak van een politieke signatuur zijn dat ze onder de termen van mijn toorn moeten mogen vallen. Moet je maar niet voor zo’n stroming politiek gaan bedrijven. Ik heb er niks mee en zal er ook nooit iets mee krijgen.

Mits je bijvoorbeeld voor de arbeiders en ouderen een sociaal programma uitvoert. Het opschrijven ervan is bij politici vaak erg makkelijk, bij de dadendrang mankeert het veelal. Dus ja, ik ben soms kritisch op de stadsbestuurders, niet zozeer op die prachtige stad zelf. Waar ik wekelijks hele wandelingen maak en dan geniet van de cultuur, de historie, de fraaie waterpartijen of groene parken. De bevolking is over het algemeen genomen vriendelijk en dat kan niet van elke stad worden gezegd. Kortom, ik ben een Amsterdammer in hart en nieren en laat me daarop voorstaan. Zo niet de ex-Amsterdammer en blogger die mijn gemoederen aardig wist te verhitten toen hij vanuit zijn eigen verkozen provinciale zijlijn weer eens ouderwets te keer ging over de stad, de toeristen, het verkeer en zo meer. Er deugde maar weinig van en hij wist zelf natuurlijk welke oplossingen nodig waren. Niemand anders! Ik was het vaak niet met hem eens. ‘Schijten in je eigen nest’ noem ik dat, omwille van goedkeurende commentaren van mensen die onze stad niet kennen of slechts van imago.

Zoals mensen ook nog wel eens mekkeren over Almere zonder er zelf ooit geweest te zijn. Het vooroordeel is al genoeg. De discussies liepen best hoog op. Hij was het niet eens met mij positieve blik op de hoofdstad. En persoonlijke verwijten moesten zorgen dat ik mijn mond zou houden of de vingers op de toetsen stil. Helaas voor hem, dat werkte niet zo. En dus is het contact verbroken. Hij hield niet van kritiek. Herkenbaar, maar in dit geval ‘eigen schuld dikke bult’. Kom niet aan de stad want dan krijg je er van langs. Overigens is elke kritiek op het stadsbestuur geen reden tot dit soort afkeer hoor, nee het gaat me om die schitterende historie, cultuur, de grachten, de mensen, en zo u wilt de lichte chaos die onze stad ook kenmerkt. Maar wie hier geboren en getogen is hoort zich in te houden. Zo zijn de regels en zo worden ze toegepast…..:). Geef mij maar Amsterdam! I Amsterdam!