Haar leven lang verlangde ze al. Naar uit de ban los kunnen komen. Naar wilde avonturen, verre plekken, mooie mensen, liefde op het eerste of tweede gezicht. Ze droomde er van om met haar rugzak op de schouders gewoon in een vliegtuig te kunnen stappen en dan ergens heen te reizen waar het avontuur lonkte. Of de wandeltocht naar Rome te volbrengen, desnoods naar een onbewoond eiland om daar dan met een in haar droombeeld zelf geboetseerde minnaar een maandje de beest uit te kunnen hangen. Die dromen achtervolgden haar al sinds haar jeugd. En natuurlijk had ze wel eens geprobeerd om uit de sleur van het ouderlijk huis weg te komen. Dat was maar ten dele gelukt. Jong verloofd met Michel, die jongen die bij de melkboer bijverdiende en volgens haar ouders niet wilde deugen. Maar in feite was hij bijzonder lief voor haar geweest. Maar dat lieve beviel niet, ze wilde avonturen beleven en Michel vond zelfs Duitsland al ver. Daarna zocht ze haar heil in de studie. Haar ouders hadden haar dat dringend opgelegd. Want wie leert heeft een goede toekomst. Met vlag en wimpel was ze geslaagd, maar daarna was haar leven nog steeds niet die richting opgegaan die ze had gewild. Er was wel liefde komen. Van Frank. Een grote vent met krullend haar. Samen hadden ze de stap gewaagd en ze moest toegeven, hij wist hoe hij een vrouw moest geven wat ze zocht. Jaren lang was ze samen met hem door het leven getrokken. Ze kwam in andere landen, maar eenmaal moeder van drie kinderen werd het ook wat beperkt allemaal. En de caravan achter de door hen samen gekochte Opel was ook niet alles. Al snel vervielen ze in sleur en was van de oorspronkelijke passie tussen hen beiden weinig meer over.

Ze had soms het idee dat iemand haar keel dicht kneep. Zat dan naar buiten te kijken vanuit hun woning die ze kochten in die splinternieuwe Vinex-wijk en droomde weg. Weg van hier, weg van Frank, soms met een traan in haar ogen. Was ze nou echt zo ontevreden over haar leven? Ze hield ontzettend van haar drie dochters, maar dit kon toch niet alles zijn? Toen de meiden groter werden vloog ze zowat tegen de muren op. Werk was lastig te vinden, maar ze vulde haar dagen met het huishouden, de sport van de kinderen en het eten voor Frank. Die werkte hard, om alles financieel boven water te houden, en lang. En juist als hij er niet was droomde ze extra hevig. Vol verlangen. Ze bekeek op TV of YouTube warme en prikkelende films, voelde zich miskend, wilde aandacht, attenties, een mooier leven dan wat ze nu had. Ze keek op de klok. Het was half drie in de middag. De meiden zouden zo weer naar huis komen. En ze moest echt eens aan het eten beginnen. Maar ach….. Ze schonk zich maar eens een lekker glaasje in en keek voor zich uit. Ze had nog even. In de verte meende ze de golven te horen van dat witte strand…..en ze droomde nog even verder….