Het is opmerkelijk hoe snel alles lijkt te wennen in een mensenleven. En dan bedoel ik vooral dat waar je wellicht vooraf weleens tegen aan hikt, in de praktijk van alle dag, ineens helemaal niet meer als vervelend of akelig hoeft te worden gezien. Een verhuizing, wisseling in de vriendenkring, andere meubels, een nieuwe auto, bedenk het maar en wij normale mensen moeten gewoon even wennen. Maar eenmaal door die eerste fase heen weten we na korte tijd nauwelijks meer hoe het ‘daarvoor’ ook al weer was of schrijven die herinneringen bij in het grote boek met levenservaring en lessen. Ik keek onlangs eens terug naar de afgelopen tien jaar. En dan met name naar de wisseling in onze dierenstal die deze periode heeft plaatsgevonden. Tien jaar geleden nog maar hadden wij drie poezen in huis (nou ja, twee poezen en een kater) die toen nog aardig in de bloei van hun leven waren.
En we hadden Purdy, onze stoere boeren Fox. Door die dieren had ons leven een bepaalde dynamiek, een ritme dat mede werd bepaald door de verzorging van die dieren. Wilden we ergens heen voor een paar dagen moest er altijd het nodige georganiseerd, en last minute besluiten voor een tripje was er niet bij. In de loop van de daarop volgende jaren veranderde dit beeld snel. De oudste poes werd nog in 2006 ziek, en moesten we daardoor helaas redelijk onverwacht laten inslapen. Vier jaar later was onze hond aan de beurt en in de jaren die volgden ook de andere twee poezen. Resp. 16, 16,5, 15 en 15,5 jaar oud geworden. Mooi gemiddelde. Begin vorig jaar kwam Pixel in ons huisgezin.
Een nog bescheiden zwarte kitten met een fluwelen huid die ons volledig inpakte. Maar intussen zo aan ons hangt dat een dagje weg wederom zorgt voor veel verdriet. Want als we dan wegrijden zit hij steevast voor het raam en kijkt ons na met een blik van ‘’waarom…….???’. Dat breekt je hart bijna. Dus eind vorig jaar maar een tweede minipoes gehaald. Uit het asiel, met een heel verhaal, ik heb het hier al verteld. De poes bleek uiteindelijk, bij controle door de aangewezen dierenarts, ook een katertje en die noemden we dan maar Punkie. Groeien doet die kleine vooral door veel te eten. Schransen als een bootwerker, maar nog steeds zo slank als een den. Slungelig, maar ook al zo’n lieverd die graag op schoot ligt of anders in zijn klimpaal voor het raam. Zo kan hij dan de vogels in de tuin bespieden die hier altijd komen bunkeren.
Pixel is nu de jongvolwassene en leert de kleine trucjes. Samen hebben ze lol. Soms wat minder. Dan is Pixel het gedoe zat en spring te kleine in zijn nek om hem met wat stevige beten bij te brengen dat respect ook hoort bij het ouder zijn. Maar wat een plezier hebben we aan die twee, beste lezers…..De overige veranderingen die we sinds 2006 over ons heen kregen zal ik u in het kader van het verhaal nog maar even onthouden. Maar neem van mij aan dat het er veel waren. Tien jaren is niet niks. Het is een hele periode en soms kom je dan heftige zaken tegen, in andere gevallen ook emotionele. Een mens wordt nu eenmaal als alles goed gaat ouder, maar ook wat wijzer. En in die wijsheid vervangen we nu de nodige meubels en ruimen wat overbodige zaken op. En nu geef ik mijn aandacht even aan de poezen. Er wordt uitgebreid gesnord naast me….
Altijdmijnmening 
Huisdieren in mijn huis hoef en wil ik niet meer.
Van tuindieren geniet ik des te meer.
De hond van mijn buren krijg wel alle dierenliefde die ik kan geven.
Leuk blog!
Vrolijke groet,
LikeLike
Wij zijn allebei opgegroeid in huishoudens met dieren. Dan blijft dat toch bij je. Al kozen we nu bewust voor poezen en geen honden omdat die laatste groep toch lastiger te integreren valt in een actief sociaal leven…
LikeLike
Robbie houdt ook van onze tuindieren, vanmorgen vond ik nog een levertje op de mat, dat smaakt bitter, maar de hele muis met staart en al heeft ie gewoon opgevreten.
LikeLike
ik ben slecht in jaartallen, maar kan de gebeurtenissen in onze familie in de tijd traceren doordat ik nog precies weet welke kat we toen hadden; Sloeber, Nelis, Ouwe Willem, ,Moedertje, Willempie, Ponckie, Snobbel, en nu dan Robbie..
LikeLike
IK vaak ook, maar ook bereden auto’s blijken handige bruggetjes. Onlangs nog meegemaakt toen we bij iemand op bezoek gingen die we precies zes jaar geleden voor het laatst ontmoetten. Ik wist nog met welke auto dat was. En dan is de tijdsbepaling vrij correct….:)
LikeLike
zal ik ok eens proberen; die gele R4, die groene R4, die rooie R4, heerlijke autootjes, die we in Frankrijk bij pech gewoon door een fietsenmaker lieten repareren.
LikeLike
O ja, in 10 jaar kan je hele léven op z’n kop gezet worden, zelfs meerdere keren.
Op huisdieren gebied zagen wij dus kort geleden van “anti-huisdieren”beleid af om een pechgeval onderdak te bieden. Ondertussen hebben we ook plezier van het beestje nu hij over z’n “verlegenheid”heen is. Met de dierenliefde zit het wel goed hoor, we zijn anti-huisdier omdat we juist veel van dieren houden en áls we huisdieren hebben het ook goed willen doen. We halen bij voorkeus niet vrijwillig al die beperkingen op ons nek maar áls we het doen…dan met net zoveel liefde als uit jouw verhaal spreekt.
LikeLike
Wij leven als personeel voor onze koninklijke hoogheden, dat weten ze en dus gunnen ze ons hun liefde….:)
LikeLike
Klopt, onze Beau zit ondertussen heel verwijtend naar de laptop op schoot te kijken en weet prima aan te geven dat het nu zijn tijd weer is;-)
LikeGeliked door 1 persoon
mijn robbie laat het niet bij verwijtende blikken, hij gaat gewoon over het toetsenbord lopen
LikeGeliked door 1 persoon
O ja, katten en hun hofhouding. We genoten van ze. Een fox hadden we ook, vinnig en schrander beestje.
Juist de laatste tien jaar hebben we geen dieren meer behalve die van de buurt. Dat is genoeg.
LikeLike
mijn grootvader had in het vooroorlogse Rotterdam ook zo’n slimme foxhond, hij opende de kelderdeur en riep: Fokkie , ratjes…Fokkie stormde de trap af en kwam geheid zeker terug met een rat.
LikeLike
Dat bedoel ik, echt iets voor zulke slimme beestjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja daarom heb ik dus geen kat; zo’n beest alleen laten de hele dag, en het is hier ook zo klein… Maar ik vind ze erg leuk
LikeLike