17,5 jaar was ze bij ons. Nou ja, het grootste deel van haar bestaan was dat zo. PoesPoes, die we onlangs moesten laten inslapen. Ze overleefde haar fysieke broer Patser zo’n 1,5 jaar. Was die ondanks zijn naam en postuur eigenlijk de brekebeen van de twee, zijn zus bleek gemaakt van ijzer. Ze kende geen enkele kwaal, hoefde nooit daar de dierenarts en was tot bijna het laatst toe in zeer goede doen. Maar zoals dat vaak gaat met dieren kwam de verslechtering vrij plotseling. Ze werd heel snel mager (ze had als bijnaam ‘de dikke’ en niet onterecht) likte zich overmatig veel, dronk als een Tempelier en begon de laatste weken raspend adem te halen. Dat was zorgelijk. Dus alsnog naar de dierenarts. Na uitgebreid onderzoek (inclusief foto) was niet echt iets te vinden. Veroudering, ze was op leeftijd. Maar dat constante hijgen bij het ademen maakte ons niet vrolijk. Wel wakker. Want ze zat midden in de nacht ook als een snurkende vent rechtop of likte zich met alle bijbehorende geluiden.
Daarbij bleken drie bakken water niet genoeg om haar niet aflatende dorst te lessen. Dat ze enorme hoeveelheden urine produceerde was op zich nog niet zo gek, maar toen die plassen op enig moment de daartoe bestemde bakken niet meer bereikten vonden we het genoeg. Het diertje was op. Gelaten ging ze mee voor haar laatste gang naar de dierenarts en lieten we haar daar waardig, humaan en in alle rust inslapen. Zeventien en een half jaar oud geworden. Bovengemiddeld voor de katten die wij ooit tot de onzen rekenden. PoesPoes was er nog een uit de generatie van de jaren negentig. In huis gekomen met haar broer en ooit samen met nog een huispoes en onze hond samen zorgend voor een hoop leven en sfeer in huis. Ze was voor sommigen heel lief, kwam bij mij op schoot, bij verder niemand anders. Ze maakte mij ’s-morgens wakker door dwars over me heen te lopen als ze vond dat het menselijk gesnurk nu wel lang genoeg had geduurd.
Ze was dominant naar andere katten toe. Niet akelig, maar voldoende duidelijk dat sommige plekken in huis echt de hare waren. En als er een nieuw mandje kwam voor o.a. onze jongste telg Pixel, dook zij er met haar omvangrijke lijf als eerste in om dat ding te testen. Ze is niet meer, we hebben er een traan om gelaten en een glas op gedronken. Binnenkort komt ze in asvorm onze kant weer op en gaan we haar verstrooien in de tuin bij haar collega’s die haar vooraf gingen. Het is weer gezelliger in de poezenwereld. En wij ruimen wat zaken op die typisch voor haar waren. Daar horen de herinneringen overigens niet bij. We zullen haar namelijk enorm missen!
Altijdmijnmening 
Je weet dat het moment gaat komen, maar het zal altijd moeilijk zijn als het toch zover is.
LikeLike
In haar geval ging het eigenlijk allemaal tamelijk snel. Binnen een maand of twee was het bekeken. Hebben we nooit eerder zo meegemaakt…
LikeLike
Tja ooit moet je ze laten gaan helaas, het rotte is dat je zo aan ze gewend bent, ze zo goed kent met al hun grappen en grollen. En dan ineens dat lege plaatsje en per ongeluk twee i.p.v. een eetbakje vullen.
Helaas zijn ze niet onsterfelijk, maar wel onvergeetbaar. Sterkte met het gemis van PoesPoes.
LikeLike
Het moet even slijten…..
LikeLike
Altijd heftig als je geliefde huisdieren moet laten inslapen, huisdieren hebben zó hun plekje in je leven dat dat leven altijd even in de war ligt wanneer er een huisdier uitstapt.
Maar aan alles is te horen dat het voor het beestje de hoogste tijd was, uit wat je hier schrijft denk dat het beestje zwaar suikerziekte had, heel herkenbaar. Onze lapjeskat heeft het destijds nog even gered met speciaal dieetvoer maar zodra het de nieren aan gaat tasten is inslapen de enige optie.
Sterkte met “de lege plek”.
LikeLike
Het ging vooral zo snel. Ineens de aftakeling van haar gezondheid. Bij haar broer zagen we het aankomen, in dit geval toch veel minder. Maar voor het diertje was het beter om haar humaan te laten gaan…
LikeLike
wat mooi en met de echte Leo humor geschreven…Poespoes was een spetter en fijn dat ze met open poten door Patser en andere kattenbeessies en ook Purdy is onthaald; jullie gaan zeker die mooie poezenmomenten koesteren; sterkte, we leven mee! XXX
LikeLike
Zij deelt vast in de poezenhemel weer de lakens uit onder haar vroegere familieleden……
LikeLike
Sterkte!
De mooie en goede herinneringen zullen nog regelmatig boven komen.
Vriendelijke groet
LikeLike
We praten er af en toe over, dat helpt veel……
LikeLike
Ach… ik leef met je mee.
Akelig is het en het duurt even voor je er overheen bent. Zo gaat dat met dieren Ze is nog redelijk oud geworden, je mag dus stellen dat jullie heel veel plezier van haar hebben gehad en liefde konden geven!
LikeLike
Ze overleefde haar broer met ruim 1,5 jaar. Dat is al veel waard. Kwamen beide als jonge katten bij ons. Maar broerlief was echt een zwakkeling, was ondanks zijn postuur regelmatig bij de dierenarts te gast, zuslief nooit. Dat geeft toch troost. Maar we missen haar geknor…..en haar op schoot komen liggen, en in de ochtend haar wakker maak oefeningen….stom om je zo aan een dier te hechten….
LikeLike