Oud blogster Thamara was onlangs actief met het terughalen van haar oude blogverhalen. Er bestaat een site die dat mogelijk maakt en daaruit bleek ook meteen dat alles wat je ooit schreef en op internet plaatste terug te halen valt. Ook al staat het allang niet meer online. Dat blijft toch opzienbarend. Immers, als je vroeger iets in de prullenbak mikte, door de shredder haalde of verbrandde was het weg, over, uit, afgelopen, maar digitaal ligt dat een stuk lastiger. Aardig was ook dat zij voor mij, ik kijk zelden terug naar die begintijd van het bloggen, ook de nodige dingen terug wist te halen. Bijvoorbeeld de linklijst van een jaar of tien geleden. Stonden namen op van mensen die ik ergens onderweg al dan niet bewust ben kwijt geraakt en/of nu allang niet meer actief bloggen. Dat bloggen was toch een beetje de voorloper van de moderne sociale media en iedereen die ook maar iets wilde vertellen over zichzelf of de wereld waarin men leefde, kon ineens hele verhalen kwijt. Voor mij was het een logische doortrekking van wat ik daarvoor ook altijd deed. Schrijven!

Aardig bij die bloggers was dat er vrijwel geen een was die met een eigen naam die dingen deed die hen tot bloggers maakten. Ze hadden de meest wonderlijke schuilnamen en soms moest je diep gaan om er achter te komen dat iemand Jan of Kees heette. Er waren mensen bij die heel intieme zaken deelden. Over ziekte, liefde, seks, sport, en uiteraard de bekende huis-tuin-en keukenonderwerpen. Een hechte club ook, zeker in het begin. Ik weet nog dat we de eerste blogmeetings meemaakten. Zag je ineens wie achter een bepaald blog stak. De een viel mee, de ander toch wat tegen. Omgekeerd vast ook. En zo spoelden sommigen weg en bleven anderen plakken. Mensen staakten die schrijverij, gingen vaak iets anders doen.

Atelier Blogger Kees 2009

Er waren er die de liefde van hun leven vonden, anderen weer juist vriendschappen voor dat zelfde leven. Toen Facebook en Twitter aan het firmament verschenen stapten er heel wat over. En die komen elkaar nu in die wereld regelmatig tegen. Er is weer sprake van een reünie, van oud-bloggers, maar ook van Facebookers die al een jaar of wat met elkaar lief en leed delen. Of het er van komt? Geen idee. Maar onze Thamara speelt een centrale rol. Heeft zelfs een boek besteld waarin haar oude blogverhalen zijn gebundeld. Voor bij de eigen open haard. En als ze er ooit mee klaar is, wellicht voor er in. Toch wel leuk om nog even terug te kijken. Ook al denk ik wel vaak aan de debacles met aanbieders die niet wilden deugen, die de zaken niet voor elkaar hadden en die echte bloggers lieten barsten. Die frustratie zit me nog steeds hoog. Gelukkig dat er sinds een paar jaar weer gewoon kan worden gewerkt zonder al dat gedoe. Al kost het me nu meer aan licenties dan voorheen. De lezer kan zelf beoordelen of het de moeite waard is. Zo niet? Dan zien we wel weer…….:)