Onlangs schreef ik een bericht aan iemand die ik heel goed heb leren kennen in de loop van de jaren. Ik zal het jullie niet onthouden. ‘Beste Mening gever anno zo lang geleden! Wat ben je nog een levendig mens. Wat denk je toch dat je de wereld om je heen kent en de wijsheid al in pacht. Wat rijdt je toch onvoorzichtig op die tweewieler van je en waarom moest je zo nodig ook nog op die cross- en speedwaymotor laten zien hoe geweldig je bent? Je zoekt naar een uitweg uit je thuissituatie, je wilt erkenning voor wie je bent en wat je al bereikt hebt. Maar door iedereen tegen je in het harnas te jagen op je werk gaat het niet lukken allemaal. Maar goed dat je dat lieve meisje bent tegen gekomen met wie je voldoende overeenkomsten hebt uitgewerkt om een gezamenlijke toekomst uit te stippelen. Je deed er goed aan om dat met haar te delen. Zij wilde die zekerheid en liet je gaan toen je nog op zoektocht was. Er ligt nog een lange weg voor je. Maar die gaan jullie samen beleven. Tot op de dag van vandaag waarop ik deze brief schrijf.

Maak die studies eerst maar even af. Komt je later nog goed van pas. En door je leergierigheid kom je samen met die kenmerkende Amsterdamse bluf nog best een eind. Dat je nooit meer armoede wilt meemaken is een goed uitgangspunt. Ik weet nu dat je dat is gelukt en dat je dus niet zo nerveus moet worden bij het idee dat het geluk je in de steek laat. Je denkt nog niet na over militaire dienstplicht. Dat hoeft ook niet, je zult er aan ontkomen. Maar bereidt je wel voor, je moet daarvoor in de plaats wel een paar jaren dienen bij de zgn. Bescherming Bevolking. Maar dan zijn wel al weer een eind in jouw toekomst bezig. Nu is het nog genieten. Je carrière gaat een andere wending nemen, ik weet nu al dat dit zal gebeuren, en die stappen die je nu zo onstuimig ontwijkt, het meisje en zo, komen echt op je af. Je gaat je hobby met een carrière verbinden.

En ik kan je nu al voorspellen dat je heel hard zult moeten gaan werken. Tot diep in de nacht soms, maar ongekend, wat ga je daar veel van en door leren. Van een saaie kantoorbaan is geen sprake als je deze stap neemt. Als bankjongen die je nu nog bent moet je daar straks op Schiphol en later in de auto’s gewoon het voorbeeld blijven geven. Anders krijg je niks gedaan. En die vrienden die je nu zo koestert, ik ga je nu al voorspellen dat je 99% daarvan later nooit meer zult willen kennen. Dan ben je veel te druk met andere dingen. En ja jongen, je wordt gelukkig, ook al voelt dat niet altijd zo. Blijf vooral leren, zoek uitdagingen, let op je portemonnee, maar geniet ook. Dan wordt je echt volwassen en schrijf je over 50 jaar naar jezelf om al dit soort adviezen nog eens te delen. Doe er mee wat je wilt, je kunt je lot nooit helemaal ontlopen. Veel succes jongen, want je bent eigenlijk gewoon dezelfde vent als ik nu. Jouw eigen meninggever’